naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Nonkel rik

door warket

Recht voor mij zit een vrouw met halflang grijs haar die niet fotograferen wou. Klein en wild doet ze haar verhaal. Ik luister ernaar. Van een maansteen scharrel ik een gedicht en lees het voor. Ik ben niet verbaasd wanneer ze schaterlacht: hij is weer aan het huilen. Waarom noemt ze mijn voornaam niet?

Het enige instrument dat nonkel Rik fatsoenlijk kan bespelen is de mondharmonica. Hij had die als kind voor zijn verjaardag gekregen en was er meteen gek op. Hij leerde het helemaal alleen en had hem altijd op zak.
In zijn pubertijd begon hij de meisjes ermee te imponeren, zo dacht hij toch. Hij was immers zeer verlegen en wanneer ze in zijn buurt waren ging hij zogezegd onachtzaam ver genoeg verwijderd zijn deuntje spelen in de hoop hun aandacht te trekken tot iemand zei: "Kijk, de Flurk is weer bezig".
Toch kon hij het zich niet laten om, naarmate de jaren verstreken, een bluesharp te kopen. Ook die had hij in vier toonaarden op zak.
Telkens als hij naar een freepodium ging stond hij achteraan in de zaal verborgen achter een pilaar schielijk mee te spelen. Zonder dat hij het wist morrelde hij aan de grenzen van het gangbare, deed hij het niet meer in een poging om iemand een plezier te doen, maar alleen nog voor zichzelf.
Zo is het altijd verder gegaan met nonkel Rik. Hij durfde niet maar kon het zich niet laten.
Hij is nog niks veranderd. Hij doet het nog altijd, ook al wordt hij stilaan doof en haalt hij niet meer de hoogste tonen met die tandprothese.
Binnenhuis spelen gaat niet omdat de hond dan begint te huilen en buiten gaan de buren meeluisteren.
Hij heeft dan maar in een oud pand een kamer gehuurd met een tafel en een stoel. Aan de wand hangt een kruisbeeld zonder Christusmens. Ongelovig als een vos spreekt hij nog altijd met zijn eigen God.
Van de leeggezopen kratten maakt hij poppen tot leven, danst met hen en speelt zonder vingers de tango voor geliefden.
Dan gaat de flessenvrouw weg en bedenkt hij een nieuw refrein: rikketikketik / ik ben Rik / in deze kamer is het chique / gaat straks / alles in de fik.

feedback van andere lezers

• Dora
  Ja, verlegen Nonkels, er zijn er genoeg...
  Mooi neergezet hoor. Ik kan me er echt iets bij voorstellen...
• Hoeselaar
  Zulke nonkels zijn er meer, als jezelf geen durf in je lijf hebt tja dan gaat het leven aan je voorbij.
  Mooi verteld
  
  Willy
• ivo
  het eenzame spreekt nog erger dan het kleed dat je hier omhoog hield ..