writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Lotgevallen van een thuiskweker (slot 2)

door Ivan


Ik riep onmiddellijk Karel om te komen helpen. Dat was nodig ook omdat Fret op dat moment volledig ineen zakte.
Wij ondersteunde hem door onder zijn armen te duiken.
Ik gebood zijn vrouwtje voor te gaan op de trap naar beneden. Zij moest zijn voeten tree voor tree laten zakken, terwijl wij hem als ware droegen. Omdat Fret totaal geen controle meer had over zijn motoriek. Wat er op dat moment door mij heen ging valt niet te beschrijven. Ik besefte dat dit fataal was. En ik wist de anderen begrepen dit ook. Het hachelijke van deze situatie, welke een enorm risico met zich mee bracht. Voor mij in de eerste plaats maar ook zeer zeker voor hen. Zij genoten immers een uitkering en dan zwart werken voor een verboden iets.
Toen wij beneden kwamen zette wij Fret op een stoel.

Er was nu vreselijke paniek bij de drie knippers ontstaan. Ondanks we het stuk voor stuk verschrikkelijk voor Fret vonden, dacht toch ook een ieder aan zich zelf. Karel, die meer bier op had dan goed voor hem was, schreeuwde,' Call nine nine one, call nine nine one'. Het alarm nummer voor een ambulance in de u.s. Hij sprong als een kikker in het rond.
Maffe idioot schreeuwde ik hem toe, 'het is 'een een twee',maar of dat nu tot hem doordrong, nee'.
Het was Antje die het nummer belde en zei, ze 'komen eraan'. In een flits overzag ik de situatie. Ik wist dat eerst de politie in een dergelijk geval zou komen, of gelijk met de ambulance. Fret die de kleding nog aan had waar mee hij had zitten knippen, stonk geweldig naar de wiet.
Ik gebaarde zijn vrouwtje om mijn taak over te nemen. Zij moest nu samen met Karel, Fret op de stoel moest zien te houden.
Ik rende naar boven om een schone sweater van mij te pakken. Beneden gekomen trok ik Fret zijn vuile shirt uit, propte deze in een plastictas die onder de eethoek lag. Dan griste ik het heel zooitje bij een en rende weer naar boven.
Boven spoot ik de rozengeur in de badkamer en op de hal van het knipgebeuren. Brak bijna mijn nek met naar beneden stormen. In de huiskamer was Fret verder onderuit gezakt op de stoel, en ik zag dat hij in zijn broek geplast had. Ik stormde de keuken in en pakte de lege bier blikjes uit de foetsiebak. Trok een nieuw blikje open, pakte vier glazen en twee asbakken waarin ik wat peukjes in legde. Dit alles zette ik op de salontafel. Niet eerder nadat ik in de glazen restjes bier had gedaan.
Dan stak ik de wierrook stokjes voor de Boeddha aan, maar niet voordat ik ze voor de helft had afgebroken.

'We hebben voetbal zitten kijken, Fret voelde zich op gegeven moment niet goed. Hij liep naar de keuken en zakte ineen. Begrepen, vroeg ik hard, 'begrepen' allemaal'.
Ik nam het over van Marian omdat zij duidelijk het niet meer aankon. Roken schreeuwde ik jullie alle drie. Op het zelfde moment dat ik de zwaailichten van een politie wagen voor mijn deur zag ging de bel. Antje deed open en er kwamen twee agenten binnen. Een reus van een vent van minimaal twee meter met een wat jongere collega.
De reus sprak direct zijn mobilofoon in, en vroeg haast te maken. De jongere agent vroeg wie is de hoofdbewoner en wat er gebeurd was.
Ik legde uit als dat wij onderling voetbal hadden zitten kijken en dat Fret onwel geworden was. Hij vroeg wat de relatie tot Fret van mij was. Ik zei hem een vriend. Maar dat is zijn vrouwtje en ik wees op Marian. O.k. zei hij, en vroeg aan Marian wat is er precies gebeurd. Marian was op dat moment op sterven na dood. Zij had de kleur van een vaatdoek. Beefde als een riet en stond aan haar sigaret te trekken of het een zuurstof apparaat was en haar leven ervan af hing. 'Ja, ja zo was het, zei ze super nerveus, we zaten gezellig voetbal te kijken en opeens zei mijn man ik voel mij niet goed.' Ik knikte haar bemoedigend toe.
De deurbel ging en de tweede Politie wagen was gearriveerd. Nu stonden er vier agenten binnen.
Denkend aan de handel boven was ik een hartinfarct nabij.


 

feedback van andere lezers

  • ivo
    je kan het zo 'haast' echt beschrijven, grappig om te lezen
    Ivan: Dank je Ivo
  • Dora
    Leuke constructie: VOOR te gaan OP de trap NAAR beneden.
    En toen? Vertel verder joh...spannend.
    Ivan: Ja, leuk he , maar het klopt wel , vr/gr Ivan
  • Wee
    Ja, kom op Ivan, ga verder ...
    x
    Ivan: Doen we, vr/gr Ivan
  • Mistaker
    Ik lees snel verder!

    Groet,
    Greta
  • jan
    wat een toestanden...
    Ivan: Ja, mooi hé', w2ordt nog veel gekker, bedankt voor het lezen ,
    Ivan
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .