Volg ons op facebook
|
< terug
Lief kind, hier is God
Lieve kind, je had mij geroepen?
Is het goed dat ik naast je ga zitten?
Mooi hier hè? Net als jij trouwens...
Natuur… Klingebeek. Blank en zuiver als een zojuist geboren kind. Toch stroomt hij hier al eeuwen. Onschuldig en precies zoals het is bedoeld. Klaterfris, nog zonder dat iemand er iets aan heeft veranderd. Hoor je de muziek? De vogels? Het ruikt heerlijk. Perfect, zonder 's mensens bemoeienis. Goddelijk bijna.
Sta me toe iets in je oor te fluisteren.
Zoals bezorgde Goden dat nou eenmaal graag doen.
In en in triest, vind je niet? Dat je nóg worstelt met je verleden. Vreselijk voor jullie allemaal.
Zelfs je moeder mag niet weten wie je echt bent, maar zo erg kan het toch niet zijn met jou?
Je zucht... ja, moeilijk, ingewikkelde fase in je leven.
Een volwassene heeft de vrijheid. Jij kunt kiezen wie je wilt zijn.
Of wie je zeker nooit zou willen worden. Niet veel zijn er zo gezegend als jij. Ik gaf je bij geboorte prima eigenschappen mee. Intelligent, creatief. Weinigen zouden beter presteren, onder jouw omstandigheden. Het intellectuele is ontplooid. Niet van het rechte pad geraakt, hoogmoedig doorstaan. Hard gewerkt, petje af. Stevig imago in de buitenwereld neergezet. Succesvol, bij de tijd, maar jouw sterke karakter zag je mama al toen je nog heel klein was. Gevoelig, zorgzaam en meelevend, zelfs een speciale gave. Alles wat geluk maakt...Vertel eens: Is het echt zo fijn om in intimiteit en liefde machteloos schaakmat te staan?
Lieverd, het geeft niets, tranen... Ik kan je geruststellen, maar je weet het zelf al wel.
Jij hebt veel méér in je mars dan jij jezelf toestaat, je vertrouwt het helaas allemaal nog niet.
Laat me delen wat ik weet. Intimiteit is niet eng. Het geeft je gratis lessen waar je iets mee kunt doen. Het hoeft niet, het kan. Je leert overal iets van. Voors en tegens. Eerst de ouders met wat je met hen beleeft. Ja echt, je kijkt nu of ik hallucineer, als peuter had je geen enkele moeite met intiem. Juist kleintjes nemen alles op, ze weten later weinig meer en jij beleefde zoveel. Dat alles telt mee. Geen broers en zusters, enkele vriendjes, vriendinnetjes en wat er NIET was... werd verlangen. Schrik niet lieve kind... Je hoeft je nergens voor te schamen. Dacht je dat ik niets had gezien? Ik zat soms met kromme tenen, had het erg met jullie te doen.
Die speciale dag, negen jaar geleden, weet je nog? Ik bracht je naar de plek waar jij jouw 'levensbijbel' vond. Zomaar, onverwacht, tussen een stel nogal onnozel ogende boeken. Een complete verrassing vond je dat. Die wijze inzichten kwamen ook precies op tijd. Oude kennis over respect en spiritualiteit. Jij was 'klaar' dacht jij, maar dit was de eerste stap, mijn kind. Jij leeft namelijk alleen met je hoofd. Al dertig jaar. Die Tolteken spraken voor hun nazaten, die in rust en regelmaat en eigen tempo ontwikkelden. Jij kent nu hun inzichten, goede theorie, maar jij mocht niet zo natuurlijk opgroeien als zij, beleeft een raar verknipte tijd... Jouw moeder wist dat wij ooit, op dit moment...
Hier, mijn kind, een zakdoek, huil maar, niemand die het ziet. Moeders zien verdriet, al denk jij van niet. Lichaamstaal, stem en ogen. Zij hoort onuitgesproken woorden. Meer dan buitenstaanders die ééns per maand komen. Zij houdt onvoorwaardelijk van jou en wat je zeker ook weten moet. Zo is het goed. Ik heb jou niet voor niets naar deze moeder gestuurd. Gelukkig heeft ze engelengeduld en gelooft ze heilig in zichzelf en haar kind. Fijn he, frank en vrij over jullie tweetje praten? Door jouw vooroordelen is er te veel balast die drukt. Zij is een vrij-denker en heeft een taak! Zo sneu, tot op heden… Dat vrije deel van haar is in jou helaas wel erg diep begraven!
Het boek dat zij vond, ze zocht bewust voordat jij werd geboren, ging over de menselijke psyche. Het gaf inzicht in oorzaak en gevolg van onnatuurlijk gedrag. Mooie titel ook.
'Ik ben Oké, jij bent Oké' heette het en het bescheef de drie emotionele delen van psychische opbouw. Kind-Volwassene-Ouder. Als alles goed is, groeit dat netjes ineen. Niet iedereen gebruikt het hele arsenaal van aangeboren waardigheid. Onbewust van het innerlijk verwisselt men deel één en twee of men negeert compleet deel drie. Mensen zonder zelfrespect husselen de verantwoordelijkheden van die delen makkelijk door elkaar en contact met jouw moeder loopt dan zelden goed af. Voor alle partijen. Een duivelsspel dat liefde bijna onzichtbaar maakt al is het er weldegelijk. Jouw ma doorzag gelukkig vroeg dat je oma hoofdzakelijk de dominante moeder was. Je oom en je vader gebruikten de machteloze kleuter of de manipulerend bazig ouder. Alles onbewust, juist op momenten dat ze met logisch nadenken zichzelf veel ellende konden besparen. Ik heb de mens niet voor niets het vermogen tot denken meegegeven. Toch?
Onzekerheid... Daarom vluchtte je vader (als een kind) weg van jou en voordat hij helemaal verdween kwam de harde dominante ouder in hem boven. Pure wanhopige onwetendheid. Macht en strijd hoort in liefde helemaal niet thuis, mijn kind, maar ja... Zo jammer. Het egospel kent namelijk alleen verliezers. De mens wil het altijd zoveel beter weten en kruipt op zulke momenten zomaar op mijn stoel... Kom, lief kind, genoeg voor vandaag… Laat het bezinken en als je weer eens luisteren wilt. Ik ben er als je roept…
Dag lieverd… tot dan.
feedback van andere lezers- Wee
Ja, mooi opgezet, zo samen met God.
Dora: Dank je wel Wee, aan het inhalen, zie ik...
Komt de berg niet naar Momammed, moet Momammie maar eens met God in conclaaf , leek mij. Een schrijver kan uiteraard zijn eigen beelden schepselen - ivo
hoe jammer dat mensen de goden nemen als broekzak fenomenen en het geloof enkel misbruiken als het hen goed uitkomt . en dan denk ik vaak aan 'vergeef het hen zij weten niet wat ze doen', want zij die weten, die vloeken of vervloeken niet.
Dora: gaf kracht naar kruis....en nu mag God eens via praten, want niets gebeurt voor niets, al snappen wij er niets van. Het is wat de mens met zijn gaven doet... dank je Ivo - GoNo2
Met aandacht gelezen!
Dora: Dank je wel GoNo, stel ik op prijs - Mistaker
Aangenaam!
Groet,
Greta (ik ga verhuizen, eindelijk, naar een woning waar erg veel aan op te knappen valt dus ik ben wel even bezig)
Dora: Ja. ik was benieuwd hoe het dinsdag was verlopen, kennelijk staat je nieuwe huisje je wel aan? Proficiat. Heb je al hulp voor het klussen? Hihi...
|
