Volg ons op facebook
|
< terug
Lotgevallen van een thuiskweker slot 3
Als of het nog niet genoeg was kwamen er nog twee agenten binnen. Waarvan er een Indo. Karel ook helemaal maf die dacht bijdehand te zijn was begonnen Indonesisch tegen mij te spreken. Hij zei, 'ze ruiken niks hoor, alles onder controle'. Ik was des duivels en snauwde tegen hem, 'houd jij je kop nu eens, achterlijk, en ga eens lekker even sport in beeld kijken'. Dan gebaarde ik hem met mijn hoofd naar de Indo agent. Karel grijnsde gemeen tegen mij.
Twee agenten hadden inmiddels de taak om Fret op de stoel te houden overgenomen. Maar het was geen doen meer. Fret gleed steeds verder onderuit. Zullen wij hem maar even neerleggen, overlegde zij. Ik pakte een klein kussentje van de bank voor onder zijn hoofd en hielp hen Fret voorzichtig neer te leggen op het laminaat.
Ik liep naar de stoel waarop Fret gezeten had om deze weg te zetten. Op dat moment zag ik het over bekende vijfvingerig wietblad onder zijn schoen plakken. Als in een droom zei ik gemoedelijk tegen de agenten, 'even een doekje pakken, hij heeft zijn water laten lopen.' Ik pakte een duizend dingen doekje van de het aanrecht, en zeeg naar de vloer met mijn achterste naar Fret. Om zodoende enigszins het uitzicht te belemmeren voor de agenten. Die echter alweer over heel andere zaken stonden te praten. Ik veegde de vloer schoon waar eigenlijk niks op terecht gekomen was. Met mijn vrije hand pulkte ik het blad onder Fret zijn schoen vandaan. Karel zat dit alles met ogen als schotels gade te slaan, en had lol. Hij trok zijn mond weer open en ik hoorde weer Indonesisch, 'Bahaja', wat betekend 'gevaarlijk'. 'Houd je kop' schreeuwde ik naar hem, echter wel enigszins onderdrukt.
De ambulance was gearriveerd, nu stonden er drie Politie wagens met de zwaailichten aan voor mijn deur en een ambulance, het kon niet op. De twee meter agent was met de vrouwtjes de tuin in gelopen om het e.a. te noteren.
Tot mijn schrik zag ik dat hij zijn boekje op het kniptafeltje (wat hevig plakte van de T.E.C) had gelegd en aldus er in schreef. Ook was het zo dat afzuiger uit de tuin ( via het slaapkamer raam ) zijn verse lucht vandaan trok. Zodat je daar dus altijd een zacht geruis hoorde.
'Kom lekker naar binnen, riep ik tegen Marian en Antje het is veel te fris, je kunt gerust binnen roken hoor.'
Wat nergens op sloeg daar de asbakken op tafel stonden. Wat aangaf dat er al binnen gerookt was.
Maar het werd niet begrepen door de twee meiden.
Ik was ook nog even naar buiten gelopen. Dit omdat in de bekende groene bakken welke naast mijn voordeur stonden het afval al gedeponeerd was. Er stonden twee agenten naast. Die ook eerst binnen waren geweest. Ik 'snoof en snoof' en ik rook het, maar zij klaarblijkelijk niet.
Tientallen stonden mensen aan de overkant van de straat, dit was sensatie. En nog wel bij de buurman waarvan men zo weinig wist, 'dat was wat'!
De broeders van de ambulance constateerden een hersens infarct bij Fret. Zij gaven dit door aan het ziekenhuis waar hij heen gebracht zou worden. Dan vroegen zij de agenten hen te helpen om Fret op de brancard die in de gang stond te leggen waarna zij vertrokken.
(De andere dag zouden wij vernemen dat Fret overleden was)
De reus vroeg nog aan mij of zij mij nog ergens mee konden helpen, en wie er met de Politiewagen mee ging. Dan zouden deze hen wel even naar het ziekenhuis brengen. Nu dat wilde eigenlijk niemand.
Zodat ik tegen de agent zei, 'ik breng Marian en haar vriendin wel even naar het ziekenhuis.' Dat werd goed gevonden. Als zij nog wat moesten weten zouden zij mij morgen wel even bellen. Ik begon zo langzamerhand te pruttelen. Mijn kop moet er als een fluitketeltje op een alles brander hebben uitgezien.
Bijna, bijna duwde ik de agenten naar buiten. Dan waren zij weg, wij keken elkaar aan niet begrijpend onwezenlijk.
'Het is wat, zei ik opgelucht, kom we gaan.'
Karel bleef even bij mij thuis wachten tot ik terug kwam.
Ik zij hem dan drinken wij samen nog even een borreltje.
Hij zei, 'Bagus, bagus sekali' in het Indonesische uiteraard.
( goed zeer goed)
Opgelucht als ik was liet ik het maar zo.
Maar het was tevens voor mij einde verhaal, de tuin was over, nooit meer. Ook al, omdat ik ergens eens had gelezen dat je 'Guardian Angel' er niks in zag om overuren te maken.
© schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- ivo
oeps, zeg wel dat de angst tussen de oren leeft en niet zozeer in het gevaar, en ja lessen leert men met schade en schande .. knap geschreven ...
Ivan: Heel erg bedankt voor het lezen Ivo, vr/gr Ivan - Wee
Heb genoten van je verhaal!
x
Ivan: Heel erg bedankt voor het lezen Wee, vr/gr Ivan - Dora
Gecondoleerd met Fred ... spelenderwijs veel hiervan geleerd heb ik, want dat wereldje is me totaal vreemd
Ivan: Heel erg bedankt voor het lezen Dora, vr/gr Ivan - Mistaker
Met heel erg veel plezier gelezen Ivan!
Groet,
Greta
Ivan: Dank je Greta, vr/gr Ivan - jan
Een korte film naar dit verhaal zou een succes zijn m.i Ivan!
grtzz
Ivan: Dankje Jan , Vr/gr Ivan
|
