|
< terug
Schuurpapieren ontevredenheden
Laat ik nou gedacht hebben dat iedereen er beter van zou worden.
Hoe inspirerend leek het als we gezamenlijk onze talenten ontdekten, ontplooiden en deelden. Iedereen zou er bij zijn gebaad. De handen ineengeslagen zouden we de wereld leefbaar en begripvoller maken. Ieder met zijn/haar eigen kunde. Vergeten kan ik die lieve onzin en wel onmiddellijk. Inmiddels ben ik uitgerangeerd en opgebrand in dat naïeve achterland. Negatieve krachten zijn aan de macht, waar naïevelingen het altijd tegen afleggen. Tussen wal en schip vliegt een leven voorbij in één wip. Voor egoïstische leegzuigers zonder empathie, maar ook voor wie liefde willen geven en delen, naadjes van de kous uitzoeken opdat een zinvol samenzijn lukken zal. Spijkers op laag water heet het voor sociopaten, maar ondertussen lijken veel van dergelijke lieden door de wereld te stampen. Ik heb mezelf gigantisch uit de markt geprezen en het is niet terug te draaien ook. Eenmaal opgedane kennis kun je niet terugstoppen in de doos van slimme onwetendheid.
Als kind denk je nog dat je er iets toe doet. Tot bij herhaling blijkt dat je het met eerlijkheid nimmer wint van slinks afgedwongen overheersing. Wie lichamelijk sterker of vanbinnen bozer is maakt met het grootste gemak letterlijk of figuurlijk pap van je. Kan men dat niet alleen, verenigt men zich in een groep en op een donkere plek, waar niemand je uit de brand kan helpen, slaat men toe. Niet eens omdat je hen iets aan hebt gedaan. Welnee, de lucht is bezwangerd door mateloos verlangen naar gemeen en geweldadig. Spanning van strijd raken voetbalfans op de tegenstander kwijt. Alsof men hunkert naar grenzen, pijn die men anderen zonder gegronde redenen toebrengt schijnt lekker te zijn?
Een mens kan veel hebben, maar altijd in de 'foute hoek' zitten maakt machtelooos woedend en dat kost mij iets te veel fijne energie. Daarom ga ik niet graag meer naar buiten, tenzij in de auto en naar mensen die me niet willen schaden. Ik ben niet bang uitgevallen, maar in het heden vind ik weinig reden om me frank en vrij te laten kennen. De dood nabij wil ik graag een onbeschadigde ziel mee naar huis nemen en als het zo doorgaat kan ik mijn moordneigingen niet meer bedwingen. Levenslang worstel ik met de vraag: Hoe komt het dat de goedwillende met de beste wil van de wereld geen ene positieve moer uit kan richten om het vrediger te maken? Niets nieuws onder de zon, net als vroeger, een frustrerende observatie.
Ooit had ik een leuke groep leerlingen, die het heerlijk hadden met elkaar. Ze staken veel op en waren blij met hun vorderingen. Lekker werken was dat. Totdat die nieuwe erbij kwam… die altijd iets te zeuren had. Ze slurpte bakken negatieve aandacht op en het zuchten bij de andere leerlingen begon. Tranen horen bij het leven, maar manipuleren om zelfbeklag te ventileren vreet energie van alle omstanders. De hele groep van tien, die voordien opgewekt en lekker aan het werk was geweest, zakte na drie lessen in als een plumpudding. De mevrouw diende dringend doch netjes weg te worden gewerkt en ik raadde haar een collega aan want het moet wel 'klikken' tussen leerling en docent.
"Vraagt u daar of hij u WEL in tien lessen net zo goed kan maken als Rembrandt."
Ze wilde helemaal niet weg, zei ze en ik zag de gezichten van de anderen betrekken.
"Toch vraag ik u dringend bij die ander te gaan lessen en komt u rustig terug zodra mijn collega u ervan heeft overtuigd dat het hem óók niet lukt een echte van Gogh van u te maken."
Ik heb veel hiervan geleerd, sindsdien merkte ik het veel vaker. Oogopslag, intonatie en lichaamstaal verraadt of iemand positief in het leven staat. Zo niet? Dek je dan in, desnoods met een smoes, opdat je dergelijk volk uit de buurt krijgt. Zachte huid wordt van ontevredenheid schuurpapier waar onschuldige omstanders van gaan schrijnen. Hebben zij jouw ellende veroorzaakt? Nou dan... Zoek de boosdoener op en vertel hem/haar wat je dwars zit. Word je niet gehoord? Ga weg of sla hem de hersens in... Sommigen lucht het op om terug te slaan.
feedback van andere lezers- Wee
Als kind dacht ik dat ook. Tot dat je op je bek gaat, en nóg eens
en nóg eens. Harde lessen, maar je leert ... Nog elke dag!
Bijzonder schrijven, Dora!
Dora: Dank je... sommige dingen veranderen niet,
al weet je nog zo goed dat je beter terug kunt slaan,
het gaat mijn geweten te zeer aan het hart... - Mistaker
Na die mooie feed van Willy doe ik er het zwijgen toe...
Groet,
Greta
Dora: Dank je Greta.
Je bent vast loeidruk met in- en uitpakken? Warm lijkt me... straks lekker vakantie, meid - Hoeselaar
Lieve Dora, meiske, zo heb ik je nog nooit weten te schrijven. Zijn wij (schrijvers) ik zet dit express tussen haakjes, niet allemaal naïvelingen. We schrijven en vechten voor een ideale wereld en voelen ons op een eiland omringd door diezelfde naïvelingen maar dan van een andere soort. Je hebt er ook die alles beter weten totdat ze aan zet zijn en dan blérend naar ons wijzen.
Weet je dat schuurpapier op het laatst ook niet meer is als een stuk bruin papier dat voor niets meer dient.
Mag ik je een fijn weekend wensen tussen vrienden die weten wat vriendschap betekend.
Dooeeiiii!
Willy
Dora: Wat een lieve opbeurende feed Willy, dank je wel.
Normalter schrijf ik 'weerbaarder' maar deze keer leek me de 'gelaten 'stijl passender. Ik weet niet waarom... het kwam eenvoudig zo...
|
