|
< terug
Zinvol kwaad
We zouden 'Het kwaad' moeten respecteren en er voor danken zoals voor ons dagelijks brood.
De schaduwzijde is verleidelijk, aantrekkelijk als een mysterieuze klassieke schoonheid, die zich nooit geheel zal overgeven aan haar aanbidder. De verliefde jongeling weet intuïtief dat hij haar nimmer zal bezitten, geen vat zal krijgen op de innigste kern van zijn geliefde en toch zal hij levenslang naar haar verlangen. Eenmaal gegrepen door deze verliefde obsessie zal hij hunkeren naar de bevrediging van niet te stillen honger, er een moord voor doen in de wetenschap dat het een zinloos doden zal zijn.
Het kwaad is nuttig want houdt ons alert en op onze hoede, onlosmakelijk verbonden met leven. Het geeft spanning en houdt als een motor de innerlijke wilskracht in beweging. Een schoon geweten of eerlijke liefdevolle leefstijl zou zonder het duivelse, dat om iedere hoek mee loert, niet af te lezen zijn. Niets zou een plaats hebben, af- of goed kunnen worden gekeurd. We zouden als vissen zwemmen zonder te beseffen dat we een gouden leven leiden of met welke reden. Er zou geen richtlijn zijn zonder de spiegel van het spannende koorddansen tussen goed en kwaad. Het misselijkmakende beestachtige is onontbeerlijk, van levensbelang voor het denkende beest dat de mens is. Hoe zouden we bewust zinvol kunnen kiezen? Zonder de donkere kanten van ons karakter zou het geweten geen maatstaf kennen. In ons binnenste kan geen bevrediging ontstaan als we iets 'verbodens' of volgens bestaande normen 'slecht' weerstaan.
Ik roep niet "leve de duivel," maar zodra ik hem zie ervaar ik hem als katalysator van geluk. Het kwaadaardige erkennen, als overweging toe te laten, maakt mij wie ik ben. Het is de vijand die me een tevreden gevoel geeft als ik hem de baas blijf. Zodra ik het boze accepteer als 'tegenmaatstaf', wat niet zegt dat ik boos leef, verhoogt mijn geweten en verdiept een deel van bewustzijn, waardoor ik het negatieve durf te omarmen. Vergeven is makkelijker indien ik mezelf aan de pijn die het me bezorgde af kan meten. Het medeleven met hen, die deze normering niet kennen of kunnen gebruiken, is groter want ik besef hoe onzeker het maakt als men niet voldoende van zichzelf houdt. Soms is de ander zo jaloers dat men zelfs zichzelf vernietigt.
Is daaruit te concluderen dat wie een rein geweten nastreeft een bange wezel is? Een nietig schepsel dat zich keurig moet houden aan de suffe veilige kant van het leven? Ik voel me gelukkig aan die zijde van het bestaan, maar gun ieder zijn heug en meug. Het heet: in ieder van ons schuilt een moordenaar.
Beter ooit in je leven ALLES durven overwegen, dan wat je eng vindt angstig uit te sluiten en afkeuren. Onderzoek seksualiteit, leugens versus eerlijk, rechtvaardig tegen onrecht, doortrapt tegenover naïviteit, schuld dan wel onschuld. Zonder het te hebben overwogen ken je een deel van jezelf nooit. Wie alleen op voorspraak van een 'wijze' iets afwijst dan wel aanneemt, maakt zich horig aan die 'wijze/geloof/groep plus het ontneemt je de volledige kennis over jezelf (en daarmee de ander).
Hebt uw naasten lief zoals uzelf is een niet mis te verstane raad en zodra het kwaad in de ander u te grazen heeft voelt u aan de woede die dat in u oproept hoe moeilijk de ander het heeft. Een naar lot.
feedback van andere lezers- Wee
Hoe blijf je een vijand de baas die van geen ophouden weet,
die telkens weer je hart en ziel doorboort met wrede woorden,
die bewúst gemeen pijn doet, die niet luisteren wil?
Hoe is daar tegen te vechten zonder strijd?
Een stuk om diep over na te denken, Door.
Dora: Dank je Wee, Dit vond ik zelf best ingewikkeld om begrijpelijk op te schrijven.
(Het kwaad de baas blijven door jezelf te kennen en dat kan alleen als je jezelf kunt scheiden van de pijn die je voelt, zonder gevoelloos te worden. Dat is vermoeiend. Jezelf niet toestaan terug te slaan, je hart te horen en het om de hoek te zetten, je niet naar beneden te laten halen, vermoeiend....
|
