|
< terug
Brandende bramen (4)
Lomp stond Mathilde op, klopte denkbeeldig zand van haar rok en nam stijf plaats op de plek die vanaf nu de hare was. De schouders leken minder recht, zag Vivian terwijl ze de tafel begon te dekken.
Bekende borden, oma-bestek, vertrouwde messen met het zwarte Art-Decolemmet.
Hoe kunnen oubollige raffia onderzettertjes nog fris kleuren na dertig jaar, vroeg Mathilde zich verbaasd af toen ze de rode Hongaarse pannetjes zag die er zo perfect op passen. Ze was vreemd zacht, leeg en minzaam. Kilte en onzekerheden leken zich buiten te hebben verschanst. Niets is verdwenen zoals ik in versteend weten heb gewild. Het verleden, strak ineengedrukt in onderwustzijn, werd een ris aan elkaar verkleefde plaatjes die ze dacht te hebben vertrapt. Foto's die tot leven kwamen. Schrijnend schaafden beelden zich door dikke grijze watten de weg terug totdat het leek of ze vijf jaar oud was en zij voor het eerst in het nieuwe huis aten. Van God en iedereen verlaten. Ze was kwaad op mamma die, net als iedere veel te lange 'zonder-pappa-dag', deed alsof er niets veranderd was. Ineens wist ze dat haar moeder niet overal de schuld van kon zijn geweest. Mathilde werd geraakt door de oudere rug die zulke vertrouwde bewegingen maakte en bekeek hoe ma nieuwe, voor Mattie onbekende, kristallen glazen op tafel zette. Vooruitgang, constateerde ze toen Vif ze vulde met koolzuurhoudend bronwater.
Vivian mengde aan het aanrecht een rauw ei door de hutspot waar het smeuïger van werd en griemelde nog een greintje peper. In het voorbijgaan zag ze dat haar kind weldadig rustig toekeek. De doorbraak was sneller gekomen dan ze had verwacht. Een noodgreep waarvan ze niet had geweten of het enig nut zou hebben. Deze keer zou ze de monsterlijke marmeren muur niet toestaan, die Mattie altijd had opgetrokken om zichzelf te beschermen. Ik heb er goed aan gedaan om haar met de eigen methode te overrompelen, wist ze terwijl ze jus afbluste, die siste en zoals gebruikelijk donkerbruin werd.
Bekende stamppot peen-met-ui prikkelde haar bewustzijn en ze kwam terug in de realiteit. De dampende schaal stond al op tafel en haar moeder zette precies op dat moment het rode juspannetje er naast. Vreemd tevreden schepte Mathilde op en maakte een kuiltje voor de jus dat haar moeder vulde. Ze glimlachten even en Vivian hield het bord met de sappige, ouderwets geurige worst op zodat Mathilde er het grootste stuk af kon prikken. Ze bedacht zich echter, nam het kleinste deel. Vivian glimlachte nogmaals. Ineens zag Mathilede niets meer van doortrapte overheersing die ze daar altijd in had gevoeld. Ze wensten elkaar smakelijk eten alsof ze vorige week nog met elkaar rond de eettafel hadden gezeten. Van afkeer voor de moeder was niets meer te bespeuren. Het bleef een hele tijd stil terwijl ze aten.
Voorzichtig keek Mattie rond.
Ze zag geen tv maar er stond een laptop op de salontafel. Een boekenkast was er niet. Wel lag er een dikke stapel bibliotheekboeken naast de kleine makkelijke bank. De gitaar hing aan de muur en er stond een simpel keybord onder. Vivian zweeg, had zich voorgenomen vanaf het moment dat haar kind rustig was, niets meer te sturen, te laten komen wat kwam. Geen woord zou ze reppen over hem die hen dit nutteloze lege had aangedaan. Mathilde kuchte.
"Lees je nog steeds zoveel als vroeger?" vroeg ze en haar moeder knikte.
"Ik zag op jouw blog dat jij ook graag schrijft?"
Even aarzelde Mattie, uit macht der gewoonte, totdat ze besloot zich niet te laten leiden door dertig jaar weerstand en ineens waren ze in gesprek over hun wederzijdse interesse. Nooit had vijandigheid bestaan.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Dit is een prachtige afsluiter, zo zou ik graag alle conflikten zien verdwijnen. een beetje medegevoel kan zoveel goed doen en dat heb je hier dan ook weergegeven
Willy
Dora: Ja, als we het zo op kunnen lossen, was het veel vredigeer om ons heen, denk ik wel eens. Dank je Willy. - Wee
Ik denk niet dat het verhaal is afgelopen?
Ik herken als het kind, Dora, helaas.
Dora: Voor nu is het af... dank je wel. ( Zoals in: controle moeten hebben over alles en iedereen?) - bessy
ineens alle vier de afleveringen gelezen, Door...
je hebt dit op een bijzondere manier geschreven
mooi verhaal ook.... eind goed al goed
groetekus beske
Dora: Dank je Bessy... goed eind kan men makkelijk verzinnen, immers...
|
