|
< terug
Siwa Egypte
Siwa Egypte
Er leek geen eind aan te komen, we waren nu al vier uur onderweg met een veel te klein busje met een luidruchtige bende Amerikanen aan boord, tijdens de zonsondergang waren we dan nog eens gestopt voor het avondgebed dat veel te lang duurde naar mijn zin, ik wou zo snel mogelijk ter plaatse zijn.
Aangekomen kon ik mijn ogen bijna niet geloven, als uit het niets verschenen de eerste dadelbomen aan de horizon, een welkome verandering na de vele uren zandheuvels.Ons zogezegde hotel leek eerder op een huis in verval met schuin hangende luiken voor de ramen, hier was geen sprake van enige luxe, alles diende gewoon nuttig te zijn daar.
De breedlachende eigenaar verbaasde zich om mijn bekommernis aangaande de veel te kleine kamertjes in zijn hotel, hij gooide er simpel een verweerde matras op de grond en had zo de oplossing gevonden volgens hem, in plaats van een veel te kleine kamer hadden we ineens een ruime tweepersoonskamer..
Bij het ontwaken was er weer die geur die eigen is aan Egypte, gewoon overal aanwezig, mijn ogen waren bijna niet open te krijgen door het hevige zonlicht, de tuin lag er heel koeltjes bij, de palmbomen verschaften een heerlijke koelte in de vroege ochtendzon.
Ik trok strepen in het zand op de weg naar het dorpsplein, van enige bestrating was hier helemaal geen sprake en de lokale bevolking bekeek ons al kwamen we van een andere planeet. Tegen de huizen was het wasgoed in een ongelooflijke chaos opgehangen, kriskras door elkaar.De kinderen zwermden rond ons en bekeken ons met hun gitzwarte ogen en lachten hun witte tanden bloot, het was van 1946 geleden dat het hier nog geregend had, alles dor en uitgedroogd, gewoon door het feit dat er zich hier een 200 tal warmwaterbronnen bevonden in deze kleine oase maakte deze omgeving enigszins leefbaar.
Elke dag zaten we ergens anders, de ene dag waren we op pad met een kar en ezel om daags nadien gewoon te gaan duiken in één van de vele warmwaterbronnen, meters diep.
Op een helling hadden we een begraafplaats ontdekt waar de lokale bevolking ons maar al te graag enige skeletten toonde, best akelig allemaal en niet zonder enige overeindstaande haartjes op mijn rug keerden we terug naar onze verblijfplaats.
Het orakel van Siwa is al vele eeuwen het onderwerp van hevige discussies tussen vooraanstaande geleerden betreffende de ligging en oorsprong.
Bier was hier niet te krijgen en voor een Vlaming best lastig om te verwerken, liters water uit de plaatselijke bron hebben we naar binnen gegoten in die tien dagen die we er gebleven zijn. 's Avonds bij het kampvuur werden er verhalen opgedist, het één al wat straffer dan het andere, ik heb nog nooit onder zo'n prachtige sterrenhemel gezeten als daar, we leken wel verzeild geraakt te zijn in een avontuur uit een jommekesboek .
Het grote zoutmeer rond de oase was er één van een oogverblindende schoonheid, wel dertig kilometer ver kon je er kijken over de uitgestrekte vlakte en het meest bizarre van het verhaal was dat er midden dat zoutmeer een zoetwaterbron was, aan de rand van diezelfde bron hebben we daar onze middagmaal verorberd, onze eigen ogen niet gelovend. Opdatzelfde ogenblik bekroop me ineens de angst dat we nooit meer onze thuis zouden terugzien, hier kwamen we nooit meer weg was mijn eerste indruk.
Ik kijk nog regelmatig met enige weemoed naar de prachtige foto's die er daar genomen werden en telkens rijst de vraag of ik daar ooit zal terugkeren..ginder in de oase Siwa Egypte tegen de grens met Libié, een droomeiland temidden van een desolaat landschap.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Prima.
roggemanj: welkom aan boord - geertje
volgens mij
heb jij
je hart verloren
aan siwa
het tweede verhaal hierover
komt mooi binnen!
liefs
roggemanj: ja ik ben daar waarschijnlijk al geweest in een vorig leven.. - puk
Misschien kun je nog eens kijken naar de zinslengte. het wordt meestel beter als er wat afwiiseling is in de lengte. In het eerste stuk staan nogal veel heel lange zinnen.
Ik zou- daar- weghalen in... hier was geensprake van...het spreekt -hier tegen en het is niet echt nodig.
roggemanj: okido... :-) - Vansion
prettige combinatie van indruk en vertelling
wie dit geschreven heeft, mag uiteraard naar het uiteinde van de aarde op reis gaan, maar is in staat gelijk waar (ook in eigen achtertuintje) de werkelijkheid voluit te smaken ...
roggemanj: bedankt voor het compliment :-)
|
