|
< terug
Maandag 15 augustus 2011
5h30: Ik kijk haar aan terwijl het daglicht langzaam de nacht verdrijft. Oneindig voor een mensenleven staat ze daar. Door de oermens aanbeden. Geliefd bij weerwolven en vampieren. Bezongen door poëten en verliefden. In al die tijd is haar pokkig gelaat onveranderd gebleven. Zelfs wanneer dit tijdperk fossileert zal ze een verschrompelde aarde beschijnen.
7h: Ze is bijna in het blauw verdwenen. In het oosten daagt een rode gloed. Levensbron. De boomkruinen kunnen erom lachen. En ik voel me diepgelukkig hierdoor. Dieren kunnen opnieuw spreken.
Wat doen we vandaag?
Pruimen plukken. We maken er confituur van.
Dan trek ik versleten kleren aan. Bonjour sejour.
10h: gebaricadeerde straten. Mobilhomes aan de rand van het dorp. Ze zitten op opklapbare stoelen met alcoholvrije bubbels in de fles. Belgisch kampioenschap tijdrijden. De eindstreep ligt voor de deur. Bruin glimmende gebalsemde kuiten gehuld in fluorlingerie. De renners warmen zich op met vederlichte fietsen. Zal ik gaan kijken vooraleer ik de ladder tegen de pruimelaar zet? Het samenhorigheidsgevoel van een coureursfestival bestuderen. Even maar tot de drukte mij begint te vervelen. Het is okselgeurwarm vandaag. Een déja vu.
13h: In bezwete bloesjes met dure reklame sjorren ze als pas afgeschoten pijlen voorbij. Dit zijn professionals. Als jongeling heb ik het ook gedaan. Straatkoersen op een schamele fiets. Je kan de littekens nog zien op mijn lijf. Spierkracht, uithoudingsvermogen, behendig controle houden...ik zie het bij deze coureurs opnieuw. Lang kan ik er niet naar kijken. Die hamburgertenten, het volk erom heen doen mij panikeren in een "ze kijken naar mij" gevoel. Liever bij de pruimelaar en veilig bij vuurvrouw zijn. Wie het kampioenschap wint interreseert mij niet.
16h: Ik knip de romantiek van een doornstruik tot compost. Voorlaatste handeling in deze dag. Straks eindigt het omgekeerd zoals het begonnen is: van licht naar donker.
feedback van andere lezers- Dora
Okselgeurwarm.... goed gevonden...
De geschoren kuiten van herinnering aan sterke spieren, een lange weg vooruit en kracht... krachten die ladderen door de pruimelaar. - wereldwandelaar
Wel, dat was mij het dagje wel. Als ik dat zo lees wou ik erbij zijn. Op een speciale manier geschreven. Veel passie in het verhaal. Dat kom je niet veel meer tegen. 100 OP 100.
warket: dankje - Wee
Fijn lezen weer. Ik herken het panikeren (mooi wanhopig woord ook). Wég moet je dan.
(Is 19h niet 09h?)
warket: Het moest 7h zijn. Heb het aangepast. Dank.
|
