|
< terug
'HET' met voorbedachte rade
Eugenie hupt veerkrachtig de spiltrap af om in de keuken een laatste keer koffie te zetten. Over een uur vertrekt ze. Paul is betrouwbaar en altijd op tijd. Een verademing. Het huis is spik en span, schoner dan ooit. In de hal staat de leren laptopkoffer al met alle benodigde papieren, die samen met het wettige bewijs van haar functie een betrouwbare indruk maken. De rest van de bagage ligt nog op het bed dat ze niet meer beslapen zal. Dubbelgevouwen op de onverwoestbare trolley ligt de kledinghoes met onopvallend logo. Naast beautycase en neutrale handtas. Alles klein, duur en efficiënt.
Levenslang bewoog zij zich in rustige voldoening binnen de grenzen van haar geweten. Zelfverzekerd in eerlijkheid. Nu staat ze op het punt dat los te laten. Nooit eerder onderzocht ze deze grenzen. Paul net zo min. Wat is bekokstoofd blijft 'fout', maar het tast hun gerechtigheidsgevoel niet aan. Ze heeft niets verzwegen, het plan zelfs nauwkeurig uitgelegd. Niemand vroeg er iets over. "Ik heb 'HET' opgegeven," had ze er ten lange leste aan toegevoegd. Men glimlachte en ze zag het meewarig zweempje dat daarbij meekwam. "Ze kunnen niet eens zeggen dat ik gelogen heb," mompelt ze terwijl ze behoedzaam twee afgestreken schepjes koffie in het minifiltertje deponeert.
Ze vroeg zich lang af of ze het zich verbeeldde dat niemand luisterde. Sprak ze Russisch? Marsmannentaal die men niet serieus hoefde te nemen? Ze verdedigde zich niet tegen niet gepleegde wandaden en uitleggen wat ze wel bedoelde was vermoeiend. Verbaal zowel als emotioneel werd ze er sterker door en men benijdde haar om die woordenschat. Hoe onzinnig. Tot de bewijzen op tafel kwamen. Eerlijkheid was lastig, riep boosheid op. Wat had ze aan lui die haar moesten kneden naar hun behoeften? Al dertig jaar laat zij na andermans hersenspinsels te weerleggen. Ook dat valt niemand op, al schrijnt het gemis van empathie. Zelden vraagt men of hun aannames kloppen en ze hoopt niet meer op echte belangstelling, stapt voor begrip naar de hulpverlening. Tien jaar geleden trok ze verbaasd de conclusie: 'HET' kan alle goed en kwaad van de hele wereld behelzen zonder dat iemand het dóór heeft. HET is makkelijk, want onduidelijk. HET is geen leugen of afgang en zodra HET uitkomt koestert ieder wat men invult. Koste wat koste, als de enige echte waarheid. Het is niets eens afwijzing, desinteresse kwetst niet meer.
Paul en Eus doorleven dezelfde levensfase. Terwijl de wereld om hen heen zich uit de naad werkt om jong te blijven, zich als opa en oma nuttig maakt, hebben zij geaccepteerd dat 'HET' is mislukt. Dat ze zullen sterven in de wetenschap niets van hun idealen te hebben bereikt, hoewel ze er alles voor over hadden, het beste gaven. Eugenie, in hart en nieren verhalenvertelster, heeft nooit begrepen waarom men realiteit verdringt of mooier maakt dan het is. Zij koestert mooie en lelijke herinneringen als diep uitgesleten karresporen in een bevlogen leven. Het is eenzaam, als slenteren door de onbewoonbaar verklaarde woning van haar leven waarin alleen zij de weg weet. Paul en zij genieten nog steeds volledig van het nu, al bivakkeren zij afgeschreven in het voorportaal van de dood. Ook dat willen ze niet bagatelliseren of ontkennen. Integendeel, zij nemen de consequenties en besluiten onverschilligheid en vooringenomenheid in hun voordeel te gebruiken. Samen, want dat is wel haar voorwaarde geweest.
Mijn besluit staat nog steeds vast, merkt ze tevreden als de hete koffie in haar kopje klatert. Op de juiste sterkte bittert het perfect over het achterste van haar tong. Uitzonderlijk goed smaakt het. Alsof zelfs de koffie weet dat het hier haar laatste kopje betreft. Ze heeft nog een half uur om het huis vaarwel te zeggen, afscheid te nemen van pijn en vreugde, fotoboeken in de kelder, schilderijen uit haar glorietijd. Testament voor ongeïnteresseerden. Huisraad, waarvan enkele dingen haar veertig jaar vergezelden.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik ben begonnen aan de Het-serie (had er al wel een paar gelezen).
Een barista is iemand die gespecialiseerd is in het zetten van in ieder geval cappuccino/espresso, eventueel ook andere koffievarianten. Je kunt er een speciale opleiding voor volgen en dat lijkt me wel wat, eerlijk gezegd.
Groet,
Greta
Dora: Wat een leuk idee.. van die koffiespecialist. Dat van de Lidle-ijsjes komt volgens mij pas achter de schermen ... Eugenie staat op het typisch Frnse gietijzeren balkonnetje en snuift de ochtendlucht op.
Kruidig als Lidle-waterijsjes - koyaanisqatsi
Had hier moeten beginnen. Veelbelovend!
Dora: Het is inderdaad al een tijdje gaande. Ik probeer het op te bouwen, via verleden-heden en toekomst. Kennelijk zijn ze afzonderlijk ook wel te pruimen als je deel 'tig' al best te lezen vond. Dank je K. - bessy
het vraagt om verder te lezen en nu kan dat want HET staat er al vaker
ik ben erg benieuwd
ik moet gewoon vaker lezen hier
de opening geeft meteen een gezonde spanning
kus bessy
Dora: Dank je Beske.. Ben benieuwd hoe het is, achter elkaar te lezen - Wee
Waar gaat dit naar toe? Naar HET ...
Dit roept om een vervolg!
x
Dora: HET, kan nog alle kanten op, maar daaarover morgen meer.
Dank je Wee.
|
