|
< terug
Weg met 'HET" (2)
Kunstenaar. Na de dood via archeologische opgravingen ontdekt, mijmert Eugenie en wast het koffiekopje om. Tijdens haar laatste vakantie ontstond spontaan het idee dat inspireerde tot stoute fantasietjes. Geile gedachten. Over haar geweten. Hoe zou het voelen als ze dat kon 'vergeten'. Als ze zou kunnen liegen, zonder schuldgevoel de boel oplichten.
Geheel onverwacht liep ze Paul tegen het lijf. Meteen was dat oude vertrouwde terug toen ze koffie dronken in het caffeetje dat dertig jaar geleden al bestond. Het weerzien was, herinneringen ophalend, als thuiskomen. Energie in uniek samenspel van ritme en muziek. Hun natuurtalent was zeldzaam geweest en had zich bijna per ongeluk in elkaar gevlochten. Plezier, erkenning en innerlijk geluk. Be- en verwondering had het hen gebracht. Ontzag, maar ook jaloezie van andere meiden, wat ze niet begreep want Paul was homofiel. Dat alles hadden zij met niemand meer gedeeld.
"Haha, dit maakt middelbaar opmerkelijk." gierde hij gekscherend en dacht als vanzelf mee, vrij en grenzeloos als vroeger, toen hij de danspassen uitdacht en zij zich liet leiden.
"Jouw humor is niet opgebrand," merkte ze droog op, "en dat is een vereiste voor dit plan. Zonder lef en creatief improvisatievermogen zal het mislukken." Paul boog plotseling ver over de tafel.
"Dit is net als wedstrijddansen. Niet vóór maar met publiek."
"Inderdaad. Dansen op slap koord. Met rolschaatsen over de scherpe snede van het onbetamelijke. Wij spelen graag toneel en dat is hiervoor uitstekend geschikt. De vertrouwdheid tussen ons lijkt die van een lang leven samen en wij vullen elkaar aan, kunnen best een echtpaar spelen."
"Ik doe lichtelijk verveeld en snuif achter jouw rug, zorg dat andere gasten het zien."
"Jij betaalt in restaurants en ik neem het praatje aan de receptie voor mijn rekening," verzon Eugenie.
Ze besloten het plan wat uit te werken als leuke bezigheidstherapie, onschuldig vermaak dat niets op hoefde te leveren. Aangezien zij tegenwoordig makkelijke stappers droeg, kocht Eus twee paar pumps om weer aan hoge hakken te wennen. Zakelijk begripvol overkomen ging bij hem vanzelf, maar Paul zou in het openbaar mannelijker gaan lopen, bij het zitten zijn benen niet meer over elkaar slaan en zijn ellebogen meer naar buiten draaien. Ondertussen ontwierp Eugenie het logo voor AIH, dat vriendelijke zakelijkheid moest uitstralen. Grasgroen gecombineerd met zacht turkoois. Toen het duur ogend briefpapier plus beoordelingsformulier uit de printer rolde was Paul verbaasd hoe professioneel 'hun huisstijl' oogde. Niemand zou dit betwijfelen. Het was een steengoede grap en om 'HET' op haalbaarheid te toetsen gingen ze zelfs op proef weg. Spannend, ze reisden voor het eerst samen. Paul vond het echter steeds meer een vondst waarin zij hun talenten konden bundelen.
Ongemerkt transformeerde fantasie in uitvoerbare werkelijkheid en ze verdeelden lachend hun taken. Hij bestelde witte overhemden en poloshirts, zij liet het logo op het borstzakje drukken. Zo onopvallend dat alleen een kamermeisje met foute bedoelingen het ontdekken zou. Ze bespraken de rolverdeling binnen hun 'huwelijk' en oefenden om geen opzien te baren. Beschaafd middelbaar behoort geen puberaal plezier meer te hebben. In de exclusieve kledingwinkel lagen ze derhalve onderhuids dubbel omdat de verkoper als een blok op Paul viel. Het kostte moeite hun gezicht in de plooi te houden toen hij bloedserieus met 'haar man' flirte. Eugenie kocht drie mantelpakjes in donkergroen, -blauw en zwart. Niet haar lievelingskleuren maar de outfit leek uiterst geschikt. Paul bestelde drie dunne wollen kostuums met modieuze uitstraling plus een smoking voor speciale gevallen. Weten waarvoor ze zich in het nieuw staken was voldoende om elkaar veelzeggend toe te knikken en later, tijdens de maaltijd die Paul bereidde, kwamen ze niet meer bij. Ook over de vrijetijdskleding dachten ze goed na opdat ze op natuurlijke wijze minstens dertig jaar huwelijk uit zouden stralen.
Te oud om van bedrog te worden verdacht is 'HET' doel tevens middel geworden en de noodsmoes bij calamiteiten hebben ze paraat. Tevens ligt de verklaring bij ontmaskering klaar in ieders koffer. Het vangnet in de dubbele agenda, die zij voor het eerst van hun leven uit gaat proberen. Beiden weten niet hoelang ze hun rol volhouden, maar ze zijn er zeker van dat het wel een tijdje lukken kan… Alles is doordacht en tot in de puntjes verzorgd. Inclusief de inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Haar verleden laat ze voor huurders, die haar bezit ruw zullen bevingeren, onverschillig uitwonen. Bij tijdelijk gebruik composteert zorg en voorzichtigheid tot afval. Zodra geld wordt neergeteld eigent men zich het recht toe stuivertje te wisselen met respect voor andermans spullen.
feedback van andere lezers- Mistaker
HET boeit me zo midden in de nacht.
Groet,
Greta
Dora: Dank je wel Greta. Kon je niet slapen? - koyaanisqatsi
Je reinste zwendel, als je het mij vraagt!
Dora: Zwendel je gezellig mee? Dank je wel - bessy
ook ik weet neit waar HET stel mee wil beginnen
wat ik wel weet
HET leest lekker vanaf de eerste bladzij...
ik ben al op bladzijde twee haha
beske
Dora: HET kan werkelijk voor alles staan... Dank je Bessy - Wee
Ik heb het nog niet te pakken maar blijf volgen, welke kant 't ook op gaat.
Het steekt in ieder geval goed in elkaar :)
Dora: Dank je. Ik zag net pas dat deel een en twee ook in omgekeerde richting kunnen worden gelezen...
Ik ben zelf ook benieuwd wat die twee nog mee gaan maken al ken ik dan wel in grote lijnen hun plan...
|
