Volg ons op facebook
|
< terug
Mond en adem
Hij had die dag niet goed gegeten, dat is waar. Eigenlijk werd de vijf al weken niet geëerbiedigd. Daarentegen werden drank en drugs in onmatige genoegens omgezet. Dan ruik je niet fris uit mond en oksel.
Met zijn dreadlocks als staalkabels had David reggaestisch over straat lopen wiegen, mompen, zinghoppen, One Love prijzende en met regelmatig een luid, opgewekt 'Halleluja! Ja!' tussendoor. De goegemeente had hem gemeden en op een gegeven moment werd het ook het wettelijk gezag te veel. Voor openbare dronkenschap en weedcomsumptie in de publieke ruimte werd hij door twee jonge agentes meegesommeerd naar het bureau. Hoewel zijn gedrag er door zijn uiterlijk onpeilbaar en vervaarlijk uitzag, was hij in opperbeste stemming. Om hoe David riekte, hield het gouden koppel Rachel en Ramona ('streetwise en toch menselijk') verstandig afstand. Ze liepen achter hem en gaven hem op het juiste moment een porretje zodat hij zijn beperkte loopvermogen naar het bureau bleef richten. Nog steeds voegde hij passanten welgemeend 'Ja!' toe. David zelf meende te leven vanuit de geest van profeet Bob en wat ik als 'Ja!' omschrijf moet zeker 'Jah!' zijn.
Dat Halleluja! zal de gedachte hebben doen postvatten dat deze ontheemde figuur het best in pinksterhanden gesteld kon worden. De agente belde De Hoop. Een uurtje later meldde zich een hulpverlener. Ramona ging de hulpverlener voor naar de politiecel waarin David in montere afwachting op zijn brits zat. Toen David op stond om de hulpverlener met een joviale supportersomarming in zijn universum welkom te heten, deinsde deze achteruit: 'Oef, de geur van zwavel. Hier is duidelijk sprake van confrontatie met het rijk der duisternis!' David nam het goed op, deed zijn mond dicht, lachte de man vriendelijk toe en ging zonder amok mee. De hulpverlener zette David in een witte Transporter die over de hele flank een regenboog tooide met eronder de tekst: 'Jezus Bron van Hoop.' Hij kwam nog even terug om Ramona de hand te drukken en te danken dat zij De Hoop benaderd had, want "wij sleutelen niet alleen sociaal maar ook aan de ziel.'
Terwijl de man zich omdraaide om te vertrekken, rook de agente een miniem maar onmiskenbaar vlaagje rotte eierenlucht die slechts afkomstig kon zijn uit des nobeles kakement. 'Het is de lamme die de blinde helpt,' dacht Ramona terwijl zij zich zuchtend om de dwaasheid van de wereld aan haar papierwerk zette. Haar gezucht had een raar luchtje.
feedback van andere lezers- Dora
't heb wel wat,
met dat Hoop verhaal en de nobles oblisjees van de Hermandatse kakementen - Wee
Hé Nemo, heerlijk weer wat van je te lezen.
'Is there a place for the hopeless sinner?'
Onwijs goed verhaal met een mythisch luchtje :)
x
Nemo: Hé Wee, ik ben bang dat voor ons tot op het bot verdorven zondaars slechts de hemel rest.. - warket
Niet alleen de titel maar ook de rest...je slaagt erin bij mij althans om me het verhaal te beleven
Nemo: dank, dat is een mooie aanmoediging - Pake
Mond en adem
door Nemo
Hij had die dag ***nog vrijwel niet*** gegeten, dat is waar. Eigenlijk werd de vijf al weken niet geëerbiedigd. Daarentegen werden drank en drugs in onmatige genoegens omgezet. Dan ***ga je onfris ruiken*** uit mond en oksel.
Met zijn dreadlocks als staalkabels had David ***reggaeïstisch*** over straat lopen wiegen, ***mompelen***, zinghoppen, “One Love” prijzende en met regelmatig een luid, opgewekt 'Halleluja! Ja!' tussendoor. De goegemeente had hem gemeden en op een gegeven moment werd het ook het wettelijk gezag te veel. Voor openbare dronkenschap en weedcomsumptie in de publieke ruimte werd hij door twee jonge agentes meegesommeerd naar het bureau. Hoewel zijn gedrag er door zijn uiterlijk onpeilbaar en vervaarlijk ***over kwam***, was hij in opperbeste stemming. Om hoe David riekte, hield het gouden koppel Rachel en Ramona ***('streetwise en toch menselijk')*** verstandig afstand. Ze liepen achter hem en gaven hem ***telkens*** op het juiste moment een porretje zodat hij zijn beperkte loopvermogen naar het bureau bleef richten. Nog steeds voegde hij passanten ***een*** welgemeend 'Ja!' toe. David zelf meende te leven vanuit de geest van profeet Bob en wat ik als 'Ja!' omschrijf moet zeker 'Jah!' zijn ***leuk, al snap ik dit niet***.
Dat Halleluja! zal de gedachte hebben doen postvatten dat deze ontheemde figuur het best in pinksterhanden gesteld kon worden. ***Het buro besloot “De Hoop” te bellen***. Een uurtje later meldde zich een hulpverlener. Ramona ging ***hem*** voor naar de politiecel waarin David in montere afwachting op zijn brits zat. Toen David op stond om de hulpverlener met een joviale supportersomarming in zijn universum welkom te heten, deinsde deze achteruit: 'Oef, de geur van zwavel. ***Dit is ongetwijfeld een confrontatie met het rijk der duisternis!'*** David nam het goed op, deed zijn mond dicht, lachte de man vriendelijk toe en ging zonder amok mee. De hulpverlener zette David in een witte Transporter die over de hele flank een regenboog tooide met eronder de tekst: 'Jezus Bron van Hoop.' Hij kwam nog even terug om Ramona de hand te drukken en te danken dat zij De Hoop benaderd had, want "wij sleutelen niet alleen sociaal maar ook aan de ziel.'
Terwijl de man zich omdraaide om te vertrekken, rook de agente een miniem maar onmiskenbaar vlaagje rotte eierenlucht die slechts afkomstig kon zijn uit des nobeles kakement. 'Het is de lamme die de blinde helpt,' dacht Ramona terwijl zij zich zuchtend om de dwaasheid van de wereld aan haar papierwerk zette. *** Aan haar gezucht zat een raar luchtje***.
kanttekening: Kijk eens of je da "rare luchtje" bij de agente/Ramona misschien in overdrachtelijke zin kunt gebruiken. Dan krijgt je verhaal een grappig accent.
Nemo: Hoi, Pake. Tot mijn schande zag en las ik je uitgebreide reactie met nuttige opmerkingen pas vandaag (6 dec.). Alsnog bedankt, ik doe er mijn voordeel mee...
|
