Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' klopt
Een omzwachtelde zon speelt verstoppertje terwijl de plaatsnamen zangeriger worden. Paul chauffeert, Eugenie laat zich op haar gemak meenemen in de spannende film van slagroomwolken die zich broederlijk stapelen langszij verwaterde zwemen in aquarelturkoois. Ze besluiten de route te wijzigen, een eerste stop in Boulogne sur Mer te maken, waar Frankrijk hoog uit zee is getild.
"Kleden we ons bij de volgende P om?"
"Is dat nodig? Je zag dat dit klofje ook de indruk wekt die we willen. Eigenlijk wel een lachertje dat zelfs die Markus niets in de gaten had want hij is toch van jouw club?"
"Dat jij dat altijd zo snel uitvogelt. Hij verbloemt het, maar ik weet zeker dat onze Markie denkt dat ik, degelijk getrouwd, regelmatig van een andere taartje snoep."
"Weet je nog dat ik al wist hoe het met jou zat voordat jij zelf iets in de gaten had?"
"Bij ons thuis werd nergens over gesproken. Hoe oud was ik helemaal? Ik snapte er geen syllabe van toen je me waarschuwde dat de buitenwereld hard en meedogenloos was, niet iedereen mij zou tolereren. Ik vond je bizar, een vreemde flapuit die met diepzinnige aanwijzingen en donkere verzinsels dreigde. Pas met Pascal begon me iets te dagen, maar mijn moeder vermoedde het altijd al. Wat dat betreft heb ik het beslist minder moeilijk gehad dan andere homosuwelen." Eugenie zoekt het groene Hotelboekje. De aanrijroute vanaf de D940 is niet ingewikkeld, ziet ze. Op een parkeerplaats vlak voor Wimereux, kleden ze zich om, gadegeslagen door een machtig doorzakkende zon die beneveld de laatste uurtjes meepikt van een heerlijke vakantiedag. Ze neemt zwijgend de tijd om in de rol te groeien. Haar maag grimmelt wraak. Zoete wraak, voor alle keren dat hoor-wederhoor niet bestond. Voor iedere idiote machtstrijd. Voor de directeur op de middelbare school die excuses eist voor een niet bestaand vergrijp... Hij haalde bakzijl, maar zorgde er wel voor dat er geen toeschouwers bij waren, de slapzak.
Een half uur later stappen de medewerkers van AIH zelfverzekerd de receptie binnen.
Eugenie vraagt gedecideerd een kamer op de begane grond en reserveert op voorhand voor Dieppe, waarna ze hun intrek nemen in kamer drieëndertig. De inrichting is hen bekend. Vandaag slaapt Eus tegen de muur en ze zet de wekker op het kleine nachtkastje tussen hen in. Paul maakt meteen zijn ronde zodat Eugenie het allereerste formulier kan invullen. "Bedden-prima. Badkamer-schimmel in de voegen boven het ligbad en achter het toilet, geen scheerstopcontact, wel een haardroger die het...zzz...doet" roept Paul. Op het dienblad klopt alles en de waterkoker is kalkvrij. Het lijkt of ze nooit anders deden. Tijdens zijn douche neemt Eus de gegevens over in het digitale dossier en hangt het mantelpakje voor morgen uit. Plus een wit overhemd, erop lettend dat het logo niet opvalt.
Acht uur, vers uit bad klikt Eugenie voor het eerst 'in functie' door het restaurant. Ze kiezen het tafeltje met zicht op de schap tegenover de keuken. 'Echtgenoot/collega' schuift haar stoel aan voordat hij met de rug naar het buffet plaats neemt, zoals afgesproken. Verderop zit een ouder echtpaar, Duitsers, de rest van de tafels is bezet door heren van allerlei pluimage. Alleen of met een collega. Vrijetijdskleding. Goedkope pakken. In de fauteuils bij de ingang lurken twee stukadoors, witte vegen op de werkbroek, aan hun derde biertje. Eus hangt haar jasje aan de stoel, het kleine logo op de bloes maakt een zakelijk beschaafde indruk. Het wijntje vooraf is te veel gekoeld, zijn ze het eens. De serveerster spreekt amper Engels, Duits zegt haar evenmin iets. Paul bestelt de plat du jour, eendenpoot met gekonfijte vruchten en zijn 'vrouw' iets van de plate-service wat razendsnel op tafel komt, zonder poespas of extra's. Treurigheid ten top.
"Ik zag net iets heel merkwaardigs, geloof ik," fluistert Eus halverwege. "De kok haalde een schaal uit de ijskast, keek om zich heen, trok de huishoudfolie eraf en verfrommelde het, maar meteen nam hij een nieuw stuk plastic van de rol. Oeps, nu kijkt hij in mijn richting, aarzelt."
"Als het is wat ik denk hebben we beet," gniffelt Paul en laat het niet gare eind van de poot aan het bot.
"Hij neemt helemaal niets uit de schaal, maar dekt hem weer toe met de nieuwe folie. Wacht, hij heeft in de gaten dat ik op hem let en gaat naar de keuken."
"Ken jij die prijstackers bij de supermarkt? Wedden dat?" fluistert Paul en legt zijn bestek op bord.
"Wacht, daar is ie weer. Aha. Met de datum-stempel. Hij talmt…legt hem op tafel, zoekt in de ijskast."
Inmiddels is Eus klaar met de steak en ze blijft gebioligeerd het tafereel achter Pauls rug gadeslaan.
"Hij vindt kennelijk niet wat hij zoekt, pakt het apparaat op en... Ritsrats. Hij kijkt, nou ja zeg, uitdagend. Volgens mij heb ik gegeten en gedronken."
"Feliciteerd, met de wedergeboorte van de saus van gisteren, eergisteren, of vorige week, de perfecte binnenkomer. Dit gaat in rood bij food en hygiëne."
Na de koffie maken ze een wandeling in de omgeving, langs het grillrestaurant, het Formule één hotel en om de bocht passeren ze de Pizzahut tegenover de groothandel in bouwmaterialen. Het lawaai van het verkeer valt mee. Meteen bij terugkomst werkt Eugenie het dossier bij. De antwoorden in het Nederlands op vragen in vier talen… De eerste dag loopt volgens plan, maar of HET werkt zal misschien pas in Dieppe duidelijk worden. Ze blijven twee nachten om te zien hoe het kamermeisje het servicelabel aan de deur interpreteert: Le chambre est pour moi/toi
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Wat een stiekemerds! ;-)
Dora: Ja, lekker he? Dank je wel - bessy
ik heb een idee maar dat ga ik nog niet verklappen
de keuken is een belangrijk ding in de eetwereld ....
folie ook...
leuk om door te kunnen lezen
Dora: Hoort, wat klopt daar kinderen... is dat het eerste befrog? Dank je Beske. - Mistaker
Homosuwelen,, doet me denken aan die Roept u maar-persiflage door Cox, Halsema en Bloemendaal. Roept u maar: de homosuwelen.
Ik werk in het onderwijs dus heb nog even vakantie. Gelukkig maar, anders draaide ik compleet door!
Groet,
Greta
Dora: Leuke feed Mis tailermade met de laatste vrije dagen... en de dozen en de glazen
Dus je zit er nog bij? Groet van mij. - warket
Ik geniet pas echt van je teksten wanneer ik ze op mijn alleendag uitprint en dan met een glas Médoc rustig ga lezen. Je hebt zo'n rijkelijke woordenschat dat ik er als lezer als- het- ware- bij- ben.
Dora: Oh Warket, wat leuk, met jou aan de goede wijn, maar ik bloos tot aan mijn navel hoor... mooie complimenten, dank je wel. - Wee
Aha, er licht een tipje van de folie op :)
(Homosuwelen?)
Het loopt lekker, Dora!
Dora: Homosuwelen, ja, een van mijn gayvrienden noemde het zelf zo, vroeger, in de tijd dat het allemaal niet zo openlijk was...
Tipje v.d. sluier, nu moet er zich van alles gaan ontwikkelen, door aannames, hersenspinsels, invullingen...alleen wat?
Dank je wel Wee.
|
