naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

'HET' schiemant

door Dora

Ze wil het niet weten, maar teleurstelling wurmelt, leidt haar af als een lastig kriebelhoestje.
Gisteravond stond, lag alles zoals het was achtergelaten. Er was niemand in hun kamer geweest tijdens het diner. Kermit Driftkikker verscheen niet om een louche dan wel tricky voorstel te doen of hen de toegang te ontzeggen. Uit een miniscuul gaatje ontsnapte lucht aan de harde fietsband van hun avontuur. Ze zijn vroeg gaan slapen. Tijdens het ontbijt, dat even verzorgd als saai was, gebeurde niets behalve dat men overdreven vriendelijk naar hun pijpen danste. De bagage ligt in de kofferbak. Paul gaat afrekenen als Eus de laatste kamerinspectie doet. Hij zal een factuur met BTW eisen plus visitekaartje van mijnheer 'Kermit'. Dan is Dossier Boulogne compleet. Op een afgelegen plek moeten ze de recente documenten in de kluis opbergen die ze in de Mazda lieten bouwen. Onder de achterbank, voor back-up op papier en cd.

Eugenie zit klaar als Paul zonder triomfantelijke blik, waarop ze stiekem hoopte, achter het stuur zakt. Het is geflopt, heeft niet waargemaakt wat haar verbeeldingskracht voorzag… Ze vertrekken, terwijl ze het hek doorrijden zucht ze. Goed voorbereid, op volle kracht weggespurt, lijkt ze nu lekgereden. Anti-climax.
Paul stuurt met een vanzelfsprekende vastberadenheid over de rotondes alsof hij het hier kent. Hem lijkt niets dwars te zitten met zijn vertrouwde goede zin, maar deze tegenvaller houdt haar bezig.
Wat gaat er mis? De voor haar kenmerkende octopusachtige veelarmige associaties. Haar fantasie! Het razendsnelle recherchewerk, deducties die anderen onnodig achten. Oorzaak en gevolg boeit haar mateloos, zij wil haar mening vergelijken met die van andere betrokkenen. Om iets van op te steken, maar inmiddels is bewezen: Weinigen delen die interesse. In gesprekken over gezamenlijk beleefde gebeurtenissen maakt lichaamstaal, een afwezige uitspraak, zonneklaar dat ze alleen onderweg is in het doolhof van observaties. Dat zij als enige onder de loep legt wat is gebeurd. Of men ontkent eenvoudig wat ze heeft gezien. Zelfs dat men aanwezig was werd al eens betwijfeld. Alsof de dood net zo min bestaat.
Rond haar twintigste werd dat duidelijk, maar ze bracht HET pas echt thuis toen 'haar wereld' aan vage mistvlagen in vermolmde bomen hing en ze alle ervaring en kennis opnieuw moest ordenen. Volgens anderen had ze haar leven daarna veel te snel op de rit. Van dat verwijt begreep ze niets. Moest ze zich langer dan strikt noodzakelijk in voorbije ellende wentelen? Omdat omstanders dat zo graag deden? Zij was gelukkig, bleef niet treuren. Inmiddels rijden ze over de hooggelegen kustweg naar Neuf Chatel-Hardelot

"Nou, dat was dan Boulogne sur Bonje et nos Congé. Een beetje tegenvallend, vind ik."
"Niet te snel Euske, niet te snel. Het is tenslotte niet gebruikelijk dat de manager de eindafrekening zelf aan gasten overhandigt terwijl er voldoende lager personeel rondhangt. Tenzij het een controlefreak is, die niets aan zijn onderdanen over kan laten. Daar zie ik hem niet voor aan. De serveersters en zelfs de bewuste kok, letten met haviksogen op wat hij deed. Je moet trouwens de groeten van hem hebben. Ik kreeg een overvriendelijke VIPbehandeling, inclusief dat extra mapje. Over de ander hotels van de keten en hij zei iets onbegrijpelijks dat ik niet meteen kon plaatsen."
"Vertel Paul, ik ben reuze knotsvet benieuwd."
"Oh nee moppie. Wellicht is mijn Frans niet afdoende en ik ken je. Jouw denken gaat met je op de loop."
Zo, die is raak! Hij slaat de spijker op zijn kop. Paul laat zich niet meeslepen, neemt zijn aandeel serieus. Hij kent haar sterkte en zwakte en dat stelt haar gerust. Ze kan op hem rekenen.
"Je hebt volkomen gelijk. Verwachtingen neem ik mee en dan handel ik ernaar," geeft ze ruiterlijk toe.
"Dan bezondigen wij ons precies aan datgene wat we nou juist aan de kaak willen stellen. Zuivere wetenschap staat los van persoonlijke emotie. Overtrokken reacties verstoren de helderheid even veel als vooringenomenheden. Te vrije gedachten hinderen ons 'voor-onderzoek' en dat kost teveel energie."
Op de prachtige kustweg naar Ruisseau du Beau Rocher luistert Eus met de gretigheid van een kind naar Paul als was hij Merlijn die het toverdrankje heeft dat haar 'vloek' oplost. Hij kent het klappen van de zweep. Ze is haar hele leven al de dupe van andermans 'foute' invullingen, hun persoonlijke zondebok en nu zou ze, potdosie nog us eran toe, bijna zelf te voorbarig wezen. Het koekje van eigen deeg is pikant maar interessant, knapperig en heerlijk levend, hartig. De vette kluif waar ze al jaren op wacht.
"Voor je het weet ben je verdwaald, vul je in wat onbewezen is. Vergeet niet Eus, we moeten inspelen op feiten, niet op vermoedens. We weten nog niet welke prooi waar zwemt. Daarom zetten we hier een visje uit, leggen daar een hengel neer. Of een fuik. Misschien wel een paal met een netje eromheen, zoals ze hier mosselen telen. We moeten eerst uitvinden welke soort vis er aan de haak blijft hangen en dat is de eerste tijd totaal onvoorspelbaar. Netwerken, lieverd, daar draait het tegenwoordig allemaal om. Een reputatie opbouwen en info vergaren. Dan pas bekijken we hoe HET te oogsten is."

Eugenie Verhoef geniet gerustgesteld van het uizicht, een majestueus weidse zee. Inderdaad, zonder hem zal hun plan niets leuks opleveren. Wat zal ze en passant nog meer aan zichzelf ontdekken?
Ze klopt op zijn bovenbeen, steekt een sjaffie voor hen beiden aan en zucht:
"Waar zou ik zijn zonder jou? Het is maar goed dat je homo bent anders zou ik jou nog verwarren met mijn missende deksel. P. Schiemansky, the missing link in my life, haha." Ze bekijkt op de kaart hun route want ze wil bij Fort Mahon Plage uitwaaien, over het brede zandstrand banjeren, dat er schijnt te zijn.

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  Of, zoals ze in Frankrijk zeggen: 'En avant, marsjjjj!'
  Dora: Indead Steed, Emma Peel is van de partij...Merciekus
• bessy
  ik ben benieuwd waar deze totaal verschillende karakters die toch ook weer veel dingen gemeen hebben naar toe willen
  laat ze maar even op het strand rondbajeren en dan lezen we weer verder. ik weet echt nu niet waar HET naar toe gaat...
  bessy
  Dora: Ik beloof met de hand op mijn hart, Bessy, dat morgen... er meer perspektief in komt, of, tenminste, dat denk ik zelf. Dank je maar weer...
• Wee
  Je weet het boeiend te houden.
  Graag gelezen weer.
  Dora: Fijn dat jij het het boeiend blijft vinden. Ik probeer beide karakters doormiddel van heden-verleden-toekomst vorm te geven. De diverse perioden in een mensenleven naar het eind toe te schrijven. Dank je wel Wee.
• Mistaker
  Intrigerende titel en prima aflevering uit de HET-reeks. Genoten!
  
  Groet,
  Greta
  Dora: Dank je wel Greta. Je moeder doorstaan merk ik.