Volg ons op facebook
|
< terug
'Het' slaat om
"Paul, we moeten improviseren. Samen beslissen, alles is onvoorspelbaar, weet je nog?"
"Ja en het is echt het beste er NIET op in te gaan, Eus, geloof me nou."
"We kunnen nu toch niet wéér doen zoals gisteren, dat we van niets weten, vind ik."
"Waarom niet?" vraagt Paul met een vanzelfsprekendheid die haar schokt. Begrijpt hij dat niet?
"Jij hebt de enveloppe zelf aangepakt, de manager van hier kan dat immers betuigen."
"We zouden die Le Grand laten hangen. Wie is hij dat ie hier de boel zo goed heeft afgericht. Waarmee?"
"Inderdaad, waarmee. Niemand weet wat we wáárom doen. Logisch dat het hen onzeker maakt."
"Dat moet ook zéker een tijd zo blijven want in stress vervalt men automatisch in zijn zwakte en dat geeft veel info over de ander, die we moeten gebruiken." Eugenie steekt nog eens de fik in een saffie.
"Oh, dus zodra het spannend wordt, HET niet gaat zoals jij wilt, doe jij ongenietbaar tegen mij ?"
"Nee, als ik wroet, niet weet hoe het verder moet, ben ik niet aanspreekbaar. Zie ik eruit als een gedachteloze oen." Zij knikt, verwacht sorry... Nee, de oen gaat door.
"Kennelijk is het van groot belang dat die kerel ons onder controle krijgt. Als we er te vroeg op ingaan verzwakken we onze positie. Niets doen is het beste, heus, Eus. Wat niet weet, wat niet deert, werkt ook averechts. Die vent lijkt "nee" niet te accepteren. Dat moeten we keihard in ons voordeel omkeren."
"Kan hij ons de toegang ontzeggen?" vraagt Eugenie, besmet door zijn zakelijkheid.
"Nee, wij zijn vrij om aan onderzoek te doen. Hebben de verklaring daarvoor bij ons."
Haar compagnon lijkt zeker van zijn zaak, maar zij heeft ouderwetse gewetensbezwaren.
"Als ze ons doorkrijgen zullen ze best iets weten om ons uit de weg te ruimen."
"Dat wijst de toekomst uit. Dan stappen we over op een andere hotelketen. Luxer. Ben benieuwd of de horeca hier onderling contact met elkaar houdt."
Eugenie zucht want zo lost ze háár probleem nog steeds niet op.
"Het zal wel een staartje van mijn opvoeding zijn... Zo van: Kijk me aan als ik tegen je spreek. Doe je mond open als ik je iets vraag. We kunnen op zijn minst beleefd blijven, Paul. Dat voelt minder vervelend."
"Ja, lekker, laten we om jouw doorbakken jeugdindoctrinatie ons plan in de wilgen hangen."
"Natuurlijk niet. We kunnen een boodschap sturen, zeggen dat we niet geïnteresseerd zijn."
Plotseling klaart zijn gezicht op. Hij springt op, neemt haar hoofd in zijn handen en volkomen onverwacht zuigt hij een overdreven lange kus op haar voorhoofd. Ze zit voor gek met een rode vlek op haar derde oog en hoog opgetrokken wenkbrauwen.
"Euskeneuske, je bent ge-wel-dig. Natuurlijk, waarom kwam ik daar zelf niet op? Jij roept in je onschuld vaak ongeloof op. We play hard to get. Dat werkt nog véél beter. Afwijzing. Zwart op wit. Dat vindt een potentaat als Le Grand niet fijn. Hij zal nog harder proberen zijn zin te krijgen. Goed idee van jou."
"Wat wil hij dan van ons? Het was niet doortrapt bedoeld. Ik heb last van ingebakken beleefd blijven."
"Weet ik toch, tuttemieneke. Des te beter. We doen het precies zoals het hoort. Omdat de waard de gasten vertrouwt zoals hij zelf is en alles is positief zowel als negatief. Perfectimento." rondt hij zelfverzekerd af. Onder die parasol wil Eugenie wel accepteren dat zij een geweldig voorstel deed.
"We passeren de manager hier, die denkt de boel in de hand te hebben. Hij mag erover in de rats zitten of we wel of niet toehappen bij zijn grote baas," blijft hij enthousiast.
"Ik zet het op AIH briefpapier. Plus bewijs-cd voor nood," beslist ze en staat hardop denkend op.
"De memorystick gaat mee naar Dieppe om de brief daar uit te printen. Envelopje erom. Hupsakeetje. We geven het aan het beeldig ingepakte draaideurproleetje, het mooie portjeetje."
Paul is content met haar initiatief en sist verlangend:
"Het stuk onder zijn strakke pet, goud gegallonde brede schouders en sjieke vliegende epauletten. Mjammie. Daar zou ik best eens... een beschuitje mee willen eten na een hete nacht vol kakelverse stokbroodjes." Opgelucht over de stroeve hobbel die ze letterlijk en figuurlijk overwonnen hebben komt dubbelzinnigheid als vanouds om de hoek gepiept, wat geen kwaad kan voor wie enkel Frans spreekt.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Edoch, wat een bezigheid, in feite...
Dora: Ja he. Het eind staat al op de site, dus... daarna gaat het achter de schermen nog verder - bessy
ze doen het goed die twee samen
ik ga meteen door
hier was trouwens een aardbevingske gisteravond
kuske bessy
Dora: Vertrouwdheid tussen twee loopt soms beter dan verliefdheid van één... dank je wel Bessy - Mistaker
Ik val weer in een verhaal en HET bevalt me, herkenbaar inderdaad!
In mijn nieuwe huis bevalt het me ook, het is nog niet klaar overigens. Morgen na mijn werk naar Ikea en maandag komt de bank, daar ging van alles mis mee dus hopelijk deze keer goed!
Groet,
Greta (vriezer ligt vol Lidl ijs ;-))
Dora: Dank je wel Greta. Zit je nu nog op kistjes? - Wee
Herkenbaar, die alsen van Eugenie.
Zou dat idd de opvoeding zijn? 'k Word soms moe van mezelf.
(Alsen en maren ...)
x
Dora: Ik denk dat sommige dingen wel opvoeding genoemd kunnen worden ja...
Zo heb ik een bloedhekel aan 'maar' en aan 'als jij niet .....dan....'
Dat vind ik je reinste chantage
Dat doen mensen die niet open staan
Ja maar = nee
Nee maar= ja,
Dank je wel Wee
|
