Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' rijke leven
De vraag is leven en dood ineen. Snijdt noodlot doorheen volmaakte stilte, knalt over in zee golvende schijnsels van het couponnetje zon. Suist als een speer, drietrapsraket tot midden in het restje oranje dat volmaakt de dag uitluidt.
Het was eruit voor ik er erg in had, smoest ze, maar corrigeert dat meteen. Dit stommelde al tien minuten door haar aura. Omdat ze bij Paul die innerlijke stem de kans geeft, HET serieus durft te nemen. Mij wijst antwoord welke uitweg het vermoeden zoekt, weet ze zeker in de warmte van het glorieuze licht, op de onverwoestbare oude bank van verleden en toekomst.
Zijn reactie hangt na vijf minuten nog als een aureool boven hen...
Zoals zij dat hadden zodra muziek, hun lijf en blijbezeten energie tot één peristaltisch dansende gestalte samensmolt, begon te gloeien, opgezweept door het ritme van één kloppend hart. Samen, samenzijn. Vrij. Geil van genot zonder de seksuele vochtigheid die men erbij zou verwachten.
Ze kan hem nu echter amper aankijken. Het gaat niet meer om vroeger, om ooit of om vrij, want ze zijn aan niets gebonden. Het beste presteren is geen topsport meer.
Hij lacht niet, springt niet kwaad op en net zo min snuift hij denigrerend. Dat is een geruststelling. Uiteindelijk knikt hij, maar gaat er verder niet op in. Dit stil beamen doet haar goed. Een van haar levenspuzzels kent hij nu en neemt het serieus. Stilte, zonder zuurdesem van aangeprate schaamte. Er is niets meer te bespreken. Met oppervlakte prietpraat sfeer verknippen of tijd verzuipen in zinloos loze woorden zou heiligschennis zijn, dit zeldzame moment bevuilen. Een uur later dalen ze af.
Vanuit zee komt een koude wind opzetten, omslag, niet alleen van het weer...
Alweer heeft men het 'niet storenkaartje' aan de deur genegeerd.
De bedden, die zij rommelig achterlieten, zijn strak opgemaakt. Tegen de tv staat een enveloppe te roepen dat hij niet over het hoofd mag worden gezien. Paul slaat hem meteen tegen de vlakte, slaakt een zucht, schudt zijn schoenen uit en gaat geheel gekleed op bed liggen.
"Dit is te vasthoudend Eus…lijkt op stalken. Het wordt onderhand te gek, vind jij niet?" Ze haalt haar schouders op, zet de enveloppe met het gouden kroontje terug en start onverstoorbaar haar fotosessie. De rode haar is weer tussen de laptop verdwenen en ze laat Paul in zijn mokkende vet gaarsmoren.
"We krijgen exact waar we maanden secuur naartoe hebben gewerkt. Nu moet je niet zeuren als het vruchten afwerpt. Schenk ons maar een wijntje in. Waar vertrekken we morgen naar toe?"
Stoicijns werkt ze het dossier bij en slaat foto's op. Hij staat op, grist de enveloppe voor de tv weg en scheurt hem weinig behoedzaam, dwars over de kroon, open. Beslist, dictatoriaal.
"Ik reserveer morgen NIET voor de volgende locatie. Kijken of men ons soms al overal verwacht.
Ze neemt opnieuw haar fototoestel uit het leren tasje omdat Paul schril goedkeurend fluit.
"Kijk aan zeg…een pro-forma contract. Op naam! Voor ons alle twee," fluistert hij nu toch weer goed gehumeurd en zwaar onder de indruk van het aangeboden salaris. Eugenie legt het officieel ogende document vast op digitale kaart, voegt het aan bestand 'bewijzen' toe en laat voorzichtig de dubbele set papieren terug in de enveloppe glijden. Zwijgend. Bedachtzaam kleedt ze zich uit. Onder haar dekbed weggemoffeld, gniffelt ze om het avontuur.
"Hardhoofdig ja. Ze zijn er wel erg op gebrand om ons onder hun vleugels te proppen, haha. HET neemt vormen aan die we niet incalculeerden, des te spannender."
Ja... en wij gaan verhinderen bij hen onder de plak te komen, zolang we kunnen. Morgen laten we dat ding eenvoudig hier tegen de tv staan, " beslist haar maatje, drukt TeleFrans 2 aan waar de president een toespraak houdt. Sarkozi gaat ver boven haar pet. Voldaan, hij bovenop, zij onder het dekbed, werken ze hun wijntje weg en besluiten morgen Rouen aan te doen. Paul neemt het boekje erbij om uit te vinden wat hen daar te wachten staat aan musea, parken of andere bezienswaardigheden.
"In de namiddag nemen we een kamer waar het toevallig uitkomt. Volgens de ANWBgids schijnt het grootste fort van Europa in Fougerre te staan, wellicht komen we morgen wel zover?"
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Als ik er zo eens bij stil sta, valt uit zo'n onderneming verdemme een behoorlijk slaatje te slaan!
Dora: Jaja, je weet maar nooit of dat allemaal is wat het schijnt, toch....dank je - mephistopheles
volgens mijn boekje was dit een leuk stukje om te lezen, en ik ben blij dat er nog vrouwen zijn die vinden dat het beste presteren geen topsport is
Dora: Leuk je weer te zien. Dit is een stukske van een veel groter geheel, dat al tig aflevringen aan een plot bouwt...
HET grote allesomvattende flexibele HET.
Leuk dat het ook los te pruimen is... Dank je wel - Wee
Het lééft, da's wel duidelijk.
Iemand bij wie je innerlijke stem de kans krijgt, móet wel
goed zijn. Ik mag jouw Paul wel :)
Dora: Ik mag hem óók... Dank je - bessy
4e regel; geef.... (min punt plus T)
weer lekker gelezen. Momenten om in te lijsten en een plan dat spanning aan HET verhaal geeft... tot morge bessy
Dora: Punt gemaakt... dank je Beske
|
