|
< terug
meer weer.
>>Vroeger was het simpel, we hadden één weerman en wat Pien voorspelde, kwam meestal ook wel uit. Deed hij ons kond dat de straalstroom een zonnig dagje aan huis bracht, dan doken we dezelfde avond nog in de kast en diepten een korte broek en gekleurd 'marcelleke' op. Soms, na een lange periode van regen, trokken we die zomertenue al dezelfde avond aan en gingen er mee naar bed, zodat we de volgende morgen geen kostbare tijd hoefden te verdoen met aankleden. Zo betrouwbaar was Pien.
Heel af en toe jokte hij. Als er een weekendje aan zee op zijn agenda stond, dan durfde hij wel eens zware regen voorspellen voor de kuststreek en heerlijke zomerdagen voor het binnenland. Maar dat gebeurde uit een soort van zelfbescherming omdat de man ook behoefte aan rust had, en wilde vermijden dat hij gedurig zou lastig gevallen worden met allerlei soorten groenten in bizarre vormen. Eén keer een wortel in de vorm van een geslachtsdeel in handen krijgen is plezant, na de honderdste keer is de pret er af. Vandaar dat leugentje.
Heden ten dage worden we om de oren geslagen met weermannen en vrouwen en kunnen we geen staat meer maken op wat ze zeggen. Zegt de ene zon, dan komt de ander af met onweerswolken en vice-versa. Afwachten is de boodschap, kijken wat het wordt en dan pas de kleerkast induiken. En tijd verliezen.
Op zo'n onverwacht zonnige dag, durft mijn vrouw wel eens opperen om een fietstochtje te maken. Wie het ooit uitgevonden heeft dat mensen op een fiets moeten kruipen als de zon even schijnt, mogen ze wat mij betreft vastbinden op een perpetuum-mobile die verankerd staat in de Sahara-woestijn. Zal hem leren. Zelf verkies ik een horizontale stilstand in de schaduw boven al trappend gegrild te worden, maar getrouwd zijn schept verplichtingen en daar is soms moeilijk aan te ontsnappen. Dus smeer ik me in met factor 400, zet mijn strohoed op en rij haar met veel tegenzin achterna.
Die tegenzin verdwijnt als ze kwasi terloops vraagt: naar de bank?. De bank is geen bank, het is een dikke boomstam die al eeuwenlang -licht overdreven maar toch zo iets van een jaar of veertig- langs het jaagpad naast het Kempisch kanaal ligt en die gebruikt wordt om even te verpozen. Aan de overkant van het kanaal staat een fabrieksmuur en aan deze kant, achter de stam, zijn er alleen maar struiken en zand. Geen huis in de buurt. En dan draait een simpel fietstochtje met verpozing wel eens anders uit dan de dorpspastoor verwacht. Zo ook bij ons, jong en verliefd deden we achter de stam wat we net zo goed in ons eigen bed konden doen, maar hier was het spannender omdat er altijd wel een onverlaat kon passeren die zijn ogen niet op de weg kon houden. Voyeurs zijn van allen tijde.
Voorspelde Pien zon op zondag dan keken we mekaar samenzweerderig aan, smeerden de ketting, dropten de kinderen bij de grootouders en fietsten richting bank. Om daarna voldaan richting nieuwe werkweek te trappen. Zo ging dat jaren na elkaar, al zwegen we zedig over wat we daar deden, vuile was hoeft niet op straat te hangen.
Vandaag doen we niet veel meer dan herinneringen ophalen daar bij die stam. Het is er te druk en met die onbetrouwbare weermannen moet een mens het zekere voor het onzekere nemen en wordt het kruit alsmaar vaker de avond voordien verschoten. Maar de binnenpretjes en de consternatie op de gezichten van passanten die niet begrijpen waarom we daar zo idioot zitten de grijnzen, maakt veel goed. Toch hoop ik dat Pien weer wakker wordt en er weer zekerheden in het leven zijn. Meer weer, hoeft niet. Als 't maar beter is.
feedback van andere lezers- Wee
Bijzonder genoten van je zonnige verhaal :)
x
roodoff: Dank Wee. Begin zo langzamerhand te kleuren van die positieve reacties. Ben er wel blij mee. Groeten - greta
Wat een bijzonder fijn verhaal. Je treft de juiste toon tussen luchtige humor en serieuze emotie.
roodoff: Dank je, Greta. Soms lukt het en andere keren is het minder. Ben blij dat het in de smaak valt. Groeten. - Dora
Het water loopt me in de mond,
wat een gezond stuk leesplezier tover je mij hier voor
Zo herkenbaar, leesbaar en verrassend licht verteerbaar, dank je wel.
roodoff: Graag gedaan, Dora. Dank voor die hartverwarmende fb.
|
