|
< terug
Verbroken banden Deel 2
Hoofdstuk 2
Vlak voor tante Falak weer naar huis ging kwam ze nog even bij Huda praten. Ze ging naast Huda op het bed zitten en sloeg haar arm om haar heen en sprak zachtjes
tegen haar. Ze vertelde dat haar vader op zoek was naar een man voor Huda en haar wilde uithuwelijken in Marokko. Haar moeder was daar tegenin gegaan toen zij
erover hoorde en daar was de laatste ruzie over gegaan. Ze wilde Huda niet naar Marokko terug laten keren maar bij zich houden hier in Nederland.
Grote schrik maakte zich van Huda meester toen de woorden van tante Falak tot haar door drongen. Alles in haar kwam in opstand en verslagenheid maakte zich van haar
meester. Dit was dus het onbekende wat ze meende op te merken bij haar laatste bezoek bij haar oma in Marokko. Haar intuitie had haar toen niet bedrogen.
Een koude rilling gleed over haar rug en ongemerkt schudde ze zachtjes met haar hoofd van nee. Tante Falak zag het meisje medelijdend aan wetend dat ook zij aan dit
besluit weinig tot niets kon veranderen. Ze pakte de beide handen van het meisje vast en kneep er zachtjes in, een kneepje van bemoediging was alles wat ze kon doen,
want ze wist hoe consertatief haar zwager in zijn denken en doen was. Hij ging over lijken zelf als dit het ongeluk van zijn eigen dochter bracht. Alles was beter
dan de familie de schande aandoen van een weigering tot een gearrangeerde huwelijk tussen zijn dochter en zijn neef. Ook nog eens een veel oudere man maar dat vertelde
ze er maar niet bij, Hunda had nu genoeg te verwerken op dit moment. Ze moest het nu uit handen geven aan haar zus en zwager hoe moeilijk ze dat ook vond.
Huda scheen het niet op te merken dat haar tante afscheid van haar nam want ze reageerde er een beetje verward op, om even later weer in diep gepeins weg te zinken.
Haar gedachten tuimelden door elkaar en ze kon maar niet een rechte lijn erin krijgen, het was ook zoveel wat ze die middag te horen had gekregen het wierp zoveel
vragen in haar op waarop ze zelf geen antwoord wist te geven. Langzaam voelde ze een grote woede in haar opkomen tegen haar ouders, haar vader besliste maar iets zonder
verder erover te praten en haar moeder durfde niet eens zelf haar iets te vertellen, dat liet ze over aan tante Falak.
Nou ze was niet van plan zich zomaar over te geven aan de wens van haar vader. Andere meisjes van haar leefdtijd deden leuke dingen en mochten op allerlei clubjes, maar
daar was bij haar geen sprake van. Ze moest altijd direct in huis komen als ze klaar was op school anders kreeg met de losse handen van haar vader te maken als hij thuis
was. Ook haar kleding was altijd anders dan die van meisjes op haar school. Donker en lang en vooral vormloos zodat het altijd opviel dat ze uit een andere cultuur
afstamde. Ze werd er nog net niet mee gepest maar echte vriendinnen had ze ook niet want ze mocht geen Nederlandse meisjes mee naar huis nemen, haar vader zei dat die
er als hoeren gekleed bij liepen en dat hij niet wilde dat zij daar mee besmet raakte. Huda's moeder durfde daar niet tegenin te gaan, haar mans wil was wet in huis over
haar en Huda. Midden in haar overpeinzingen hoorde ze de voordeur met een klap dichtvallen, een teken dat haar vader in huis kwam. Even later kwam haar moeder vragen of
ze kwam eten en wel direct want Huda's vader was niet in een goede stemming en die zou er niet beter op worden als alles niet op zijn tijd en plaats gebeurde.
Even later kwam Huda schoorvoetend de woonkamer binnen en keek naar beneden, haar vader wilde nooit dat ze hem aankeek voor hij het woord tot haar richtte. Hij zat op
de bank met tussen zijn vingers de Tasbín (gebedskralen) ongedurig heen te schuiven. Onwillekeurig dwaalden haar gedachten af bij het zien van de gekleurde klralen.
Huda dacht stilletjes dat het een mooie bezigheid zou zijn om met zulke kralen met andere frisse kleuren iets moois te maken. Nee, niet met de kleur die haar vader in zijn
Tasbďn had want die waren alleen maar somber van kleur. Stiekem bedacht ze dat het wel bij haar vader paste, want alles aan hem was even kleurloos. Iets wat hem nog meer
afstandelijker maakte naar haar toe.
feedback van andere lezers- Wee
Een boeiend onderwerp, en helaas nog steeds van deze tijd. Graag gelezen, Hettie.
x
hettie35: Inderdaad komt het vaker voor als men misschien zou vermoeden. Heel triest, en daarom wil ik het ook graag onder de aandacht brengen.
Lief van je om het te komen lezen, xxx Hettie
|
