|
< terug
spiraal 1000
Ik zie niets...en u hoeft me niet U te noemen. Nu zou het zichtbaar moeten zijn. Avondgroet. Vreemd, ik heb u maar een keer ontmoet.
Een mensgeworden gedachte. Laat de tijd zichzelf zijn. Ik proost niet meer op duurzaamheid in een heidense gedachte. Indianen overleven allang in reservaten en nomaden vragen om asiel. Alleen gedierte is zichzelf gebleven. We konden evengoed stenen zijn. Waar ben je? Ik heb de kelderdeur open gelaten. Ondergronds is het windstil. Je bent een groter krijger als ik. Raak beneden de spinnenwebben niet aan in de stoffige ruimten. Ze hebben een naam. Daar voorbij komt u in mijn dromen terecht.
Bij de papaverman krijg je gratis purperen bloemen mee die je beschermen tegen demonen. In de savanna graast een paard dat een tovenaar mij geschonken heeft. Het verjaagt woeste stieren op voorwaarde dat u het lief hebt. En als je in deze chaos verloren loopt, roep dan Ludovicus. Hij heeft een scherp gehoor en kent de weg terug naar de kelderdeur. Op mij kan je niet rekenen. Ik ben echt.
feedback van andere lezers- Wee
Jawel, ik reken wél op je. Wie anders schrijft me een papaverman die
purperen bloemen schenkt als bescherming tegen demonen?
Wie anders schrijft ons wonderwoorden uit de schaduw van zijn pen?
warket: Ik, de chemie in mijn hersenen die we bewustzijn noemen. - Dora
Ik reken op je Warket
Dit is weer eens een prachtige natuurparel die niet voor de zwijnen is gegooid. Heerlijk
warket: Ik ben blij dat ik niet in de eenzaamheid van mijn schrijven verblijf.
Ik heb gedroomd. Ik zat helemaal alleen op een onbewoond eiland met vruchten in overvloed. Het enige dat ik miste was een potlood en een stuk papier. Op de duur kerfde ik met een schelp verhaaltjes op de binnenkant van een boomschors en gooide die elke dag in de oceaan. In het begin spoelden ze aan op het strand en las ik opnieuw wat ik gisteren geschreven had maar op een keer bleven mijn boomschorsen weg. Plots was mijn eenzaamheid verdwenen. Eerst dacht ik nog aan een zeemeermin. Natuurlijk bestaan die niet maar zo helemaal alleen op een eiland ga je je eigen ongeloof geloven.
In een nacht met volle maan woedde een verschrikkelijke storm. Er spoelde een stervende walvis aan die zei: 'Ik heb al je verhalen gelezen'.
Daarna ben ik in de golven gegaan en net voor het verdrinken werd ik te vroeg voor een zaterdag wakker in haar schoot. Ik ben een man.
|
