naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

'HET' brandt

door Dora

Vandaag doen ze uitbundig truttig. Paul zit voor het internetcafé met de tweede cappuccino plus oude krant die hem niet boeit maar wel onttrekt aan zijn bewakers. Hij leest niet eens, ontwerpt diepgaande plannen.
Eus opent haar mailbox. MJ, die haar geldzaken behartigt, komt een mailpraatje maken.
"Je huis is verhuurd, tweeverdieners die keurig betalen. Kom je wel uit? Je hebt nog niets opgenomen." Oef... niet aan gedacht. Daarna volgt een gezellige babbel over thuis, haar werk en het weer.
"Hallo MJ, Hoe is het daar. Op je werk? Hier alles naar wens. Heb schildersspul gekocht en verkoop landschappen. Ik reis hier ongeveer zoals met jou, eten op de kamer en zo. En passant is verassende inspiratie vergaard en er wriemelt door mijn bloed een boek. Daar heb ik al aardig wat recherchewerk voor verricht. In de ban van de waard en zijn gast. Ik zit nu in Dinan wat beeldig is, wil er een tijdje blijven. Jij zou hier ook je hart ophalen. Zag op internet een vakantiehuisje met uitzicht over de stad. Chefkok Fouragier van 'Le Plombierre' geeft zomerworkshops, lijkt me leuk. Wij gaan pro..."
Oef, oh nee, dat kan niet…Backspace..
"Kortom, ik blijf nog lekker weg. Doeiipiepiloeii, Eus de Geus gaat er VanDoor + dikke knuf van de juf."
Als ze klaar is komt net het nep-locomotiefje op rubberbanden voorrijden. Ze stappen in de derde wagon om de rondrit van drie kwartier te maken. Hotsend en botsend, omlaag door smalle straten, langs historische gebouwen, door de haven en via de andere kant weer omhoog. De rest van de dag snuiven ze cultuur, drinken koffie bij Café Jazz, kijken kraampjes en kopen kunst in het klein bij de maakster herself. Een losjes geschilderde klaproos aan anti-allergiekoordje. Een unieke hanger voor MJ.

De volgende dag 'doen' ze een Chateau met wijndomein. Zij proeft tegen de klippen op. Paul rijdt, blijft wat afwezig. Er gebeurt al dagen niets alarmerends. Niemand valt hen lastig of staat met rare berichten op de stoep. Poen is er in overvloed. Ze heeft niet in de gaten dat Paulus wikt en weegt, laat staan waarover. Zij is in blijde verwachting want morgen informeren ze bij het VVV naar het vakantiehuisje. Met verve beargumenteerde ze waarom het een uitkomst zou zijn, maar Paul was het er snel mee eens. Die armoedig saaie hotelentourage verveelt ontzettend snel, is bedoeld als doorgangs slaapgelegenheid. Paul wil zelfs - dat verrast totaal- naar de workshop 'seizoen-streekgerechten' van Chef Fouragier informeren.
Vandaag heeft hij zichzelf plechtig beloofd om HET eindelijk te doen, want wat moet dat moet.
Terwijl Eus de Mazda aan het eind van de haven parkeert grist hij de brief uit het handschoenenvak en steekt hem ongezien in zijn achterzak. Een pak geld kan er niet inzitten want het ding is flinterdun. Hij brandt echter wel aan zijn billen. Waarom hij bloednerveus wordt? Omdat het een eenzijdig besluit is? Omdat hij de grens doorbreekt, die ze hebben afgesproken? Wie zal het zeggen...

Hoewel men iedere dag regen voorspelt blijft het weer precies zoals zij het prefereert. Geen al te drukkende hitte, af en toe een mager miezerbuitje, weinig wind. Vandaag is die motregen zelfs geheel uitgebleven. In een stralend blauwe lucht wiegen enkele vleugeltjes vernevelde wolk als lange tulen sluiers. Hun benen bungelen boven het water aan de minder succesvolle kant van het haventje. Alsof een tuinarchitect het zo heeft ontworpen groeien uit de leisstenen kade lila en roze bloemetjes tussen teer mintgroen. Het kriebelt tegen het blote reepje kuit tussen sokken en broek. Over het water glijden pruttelende huursloepjes en aan de drukke mondaine wallenkant wuiven de zeilbootmasten. Vanaf deze plek heeft het uitzicht iets frivools. Eugenie zucht tevreden zorgeloos. Om een perfect gedempte zon. Om de kerels aan de overkant, die verveeld hun auto in de gaten houden en loeren wat zij uitvoeren. Om de rust. Ze is trots. Het verleden staat in Nederland op stal. De stilte zit hem niet lekker. Zou ze iets in de gaten hebben? Om dat te doorbreken stelt hij voor straks, daar aan de overkant, naast de middeleeuwse loopbrug, een hapje te eten.
"Tuurlijk. Wat zou ik tegenstribbelen als koningin in Frankrijk? In de luwte van het schaduwtje, begeleid door klotsend water is niet zomaar aardig. Dat is eenvoudigweg perfect." Ze tuurt geïmponeerd omhoog naar de Moorse brug verderop, waarvan oude gemetselde bogen de weg ondersteunen. NU, weet hij.
"Er rijden speelgoedautootjes overheen," zegt ze en hij speelt verbaasd, laat tegelijkertijd de slappe omslag in het water glijden, ontvouwt het A-viertje, kijkt even en propt hem kuchend in zijn zak. Zij vraagt zich hardop af:
"Wellicht komt het door de uitstraling van de oude gebouwen? De toeristen zijn hier geen schreeuwerige dronken lorren zoals in Boulogne. God zij dank. Dinan blijft ondanks vrolijk gekrakeel zichzelf. Deze stad hebben ze in haar waarde gelaten, kan door niemand worden aangetast, lijkt het. Vanuit ons hotel komen we nooit over die brug. Moeten we morgen maar eens doen, Paul."

Ze gniffelt dom om de slapstick waar ze onvoorzien in meespeelt als ze in de gaten krijgt dat ze tegen niemand praat. Verderop, in de schaduw van de kastanjebomen, draaft Paul die kennelijk de toilet van het 'Natuurhuis' opzoekt. Daar hebben ze de expositie over waterwerken in de omgeving bezocht. Hij valt echter hijgend op de bank er tegenover en lijkt het koud te hebben. De handen stijf in de zakken, het hoofd diep tussen zijn schouders. Opgejaagd wild, realiseert ze zich verbaasd en wuift die overdreven associatie weg. Ze moet geen spoken zien... We zitten constant op elkaars lip. Logisch dat je af en toe hunkert naar een beetje privé. Na tien minuten klimt ze moeizaam in de benen, klopt haar broek af en slentert in zijn richting. Op haar dooie akkertje, er is tijd genoeg. Als hij geen zin in me heeft merk ik het wel, onderhandelt ze bij voorbaat met zichzelf.

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  Dit kabbelt...
  Dora: Moet af en toe ook eens, vind je niet? De boog en zo... Dank je
• bessy
  je weet de spanning te doseren hoor. intens romantisch en dan bam ...
  knap!!
  bessy
  Dora: Hoewel de klap niet echt te horen was,
  ramde het gevaar er plotseling doorheen?
  Ziet de trouwe lezer adders onder gras?
  is het misschien een muizenis die scheen?
  Dank je Beske...
• Wee
  Als het maar niet alles af-brandt ...
  
  Dora: Oef , een uitslaande brand, of smeulend... Ik vrees dat ook hoor...
  Dank je wel