Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' einde
Deze gemoedstoestand kent hij. Diep in hem schuilt de dictator, die nooit wetten stelt, mits...
Tot in de laatste sprankjes van zijn zintuigen is hij gefocust op lijfsbehoud totdat de vijand is overmand. Het noodlot keren als slinks roofdier dat achter een onschuldig ogende struik de nietsvermoedende prooi bestudeert. Hij ziet hoe hij straks het onfatsoen hypnotiseert tot het meegaand wordt onder zijn handen, als bijenwas. Tot hij, Paul de Zwijgende Leeuw, krijgt wat hij wil. Daarna glansrijk overleven.
Twee keer eerder in zijn leven stond hij zo op scherp als nu.
"Drie keer is scheepsrecht," mompelt hij en stapt in, drinkt water en neemt een pepermuntje. Resoluut zet hij de CD van Robert Long aan, heruitgave van vinyl uit 1972. Nu zijn die liedjes niets bijzonders meer, maar Long doet hem denken aan jong, sterk en veelbelovend. Aan de tijd dat ze de wereld veroverden, nog dachten iets ten goede te kunnen veranderen. Destijds was het controversieel, opruiend en confronterend. Zijn liedjes doorbraken taboes, verscheurden normen waar men na de oorlog moralistisch en strak op vastgepind was. Robert kwam zonder blikken of blozen uit de kast in een tijd dat zoiets nog rode konen opriep en de homo geen algemeen goed was. Zingend maakt hij zijn schouders los, kent het uit zijn hoofd.
Aan de hand van diens aanpak en reacties maakte hij een profiel van Le Grand, dat hij zonder bedenken volledig uit gaat buiten. Zeer gedetailleerd is uitgeplozen welke tactiek hij zal hanteren. Tot in den treure heeft hij gerepeteerd wat hij zegt, waar hij beslist niet op ingaat. Eergisteren heeft hij -Eugenie paste in een boetiek een flodderjurk- telefonisch de afspraak gemaakt. Hooghartig neutraal. De andere kant had verbaasd maar gewillig geantwoord. Bijna opgelucht.
Omgang met intelligente vrijdenkers heeft Paul altijd als verhelderend en uiterst leerzaam ervaren. Al die kennis en ervaring gaat hij nu te gelden maken. Hij kan putten uit dertig jaar ervaring met sociaalwerk waar niets met geld te koop is. Waar een arme kerkrat natuurlijke autoriteit kan uitstralen en een opgeblazen ego met gemak de oortjes wast. Hij heeft ze meegemaakt, de lieden die geen nagel hadden om hun kont te krabben en dat compenseerden met een bijna onmenselijk grote waardigheid. Innerlijke beschaving, die meer respect afdwingt dan de dikke beurs van nieuw geld, oude stand of aangeleerde etiquette.
Eerste dikke druppels roffelen ritmisch mee op het bestofte raam. Hij vergat de voorruit schoon te maken.
Zelfvertrouwen is het toverwoord. Dat stroomt door alle vezels en straalt natuurlijk gezag uit in elke situatie. Dat heeft geen behoefte aan slinkse streken. Oh, hij zal geen troef te vroeg uitspelen voordat hij volledig zeker is van zijn zaak. Opletten, als een aasgier alle informatie van het karkas vreten. Niet te vroeg het achterste van zijn tong laten zien, maar tot op de laatste pees schraapt hij straks het geraamte kaal. Rekken en erbij blijven, zou Eugenie zeggen. Hij is geen slachtoffer of opgeblazen bullebak, noch een kruipende genade-smeker. Het hol van de brullende leeuw zal hij omzichtig besluipen en er geen spaan van heel laten als hij er eenmaal een poot tussen de deur heeft. Tot de pompeus opgeblazen rubberheld lek slaat en er geen geluid meer uit komt. De donderwolk barst in alle hevigheid los.
De hemel huilt zelfs, denkt hij en haalt diep adem.
Eugenie stond in de keuken zijn brood klaar te maken en merkte niet wat hij meesmokkelde. Zijn beste wollen out-fit plus vlinderstrik en intimiderend zijden overhemd. Daarbij zal hij de handgenaaide schoenen dragen waar hij automatisch een oersterk gevoel van krijgt. Een uur voor hij Le Grand ontmoet zal hij twee Valdispertjes nemen. Dat geeft hem het laconieke overwicht dat hij van nature niet etaleert. Ooit haalde hij op die manier nonchalant zijn rijbewijs, nadat hij twee keer daarvoor zakte van pure zenuwen.
Na de fikse bui, de Mazda is schoon gegeseld, schiet de man met zijn missie in de volgetankte auto de weg op om de tegenstander met eigen middelen te verslaan. Het zal hem lukken! Omdat hij niet dom is. Hij zal niet wijken voor botte macht die gepaard gaat met corruptie, chantage of overheersing. Hij is niet te koop, voor niets en niemand. P. Schiemansky van AIH gaat liever gewoon dood.
In Rouen schaft hij smaakvolle peperdure sokken aan. Plus een zeer opvallende vulpen.
Bij een uitgebreide speciaalzaak met de nieuwste snufjes op electronicagebied vindt hij een leren agenda waarin een I-Pad is verwerkt. Einde van een tijdperk, waarin het oorspronkelijke plan uitkristalliseren zal.
Einde.
(het verhaal loopt achter de schermen door)
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Hoe? Finito? Nee, komaan! Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!
Dora: Je moet op het hoogtepunt kunnen stoppen... Dank je voor je trouwe lezen. Ik doe je even een mailtje, goed? - mephistopheles
welk verhaal loopt eigenlijk niet achter de schermen door? Er is immers altijd de mogelijkheid tot 'meer'.
Dora: Ja, denk je wel.
(PS. ik zou je willen mailen) - CHRIS
het is n'hele boterham
ga het nog erens op het gemakje lezen
Dora: Je bent bij het eind begonnen, logisch dat het zware kost is... Er zijn tig afleveringen aan vooraf gegaan waarin het over 'HET' gaat... Dank je Chris - bessy
een einde, hier op de site, dat er mag zijn
ik ben benieuwd hoe P. Schiemanski deze klus gaat klaren
de tekenen wijzen erop dat het hem gaat lukken
genoten Door !!!!!! .....
groetekes Bessy
Dora: Dank je Bessy voor de stimulerende feeds. Als je wilt, stuur ik het vervolg graag per mail ter 'proeflezing'
PS, Ik bedank alle trouwe lezers - GoNo2
" Het" is spijtig dat " het " gedaan is...
Dora: Het verhaal loopt door, maar niet meer hier...
Dank je wel GoNo, ik ben blij met jouw oordeel. - warket
voorlopig einde...
Dora: Voor hier wel... dank je - Wee
Sterk in zijn handgenaaide schoenen, zal hij zijn mannetje staan!
Heb genoten van al je 'hetten', Dora.
x
Dora: Dank je voor het trouwe lezen Wee...
|
