|
< terug
De Hondenwei…
Iedere morgen is het een samenscholing van buurtbewoners die hun troetelbeestjes uitlaten op de enige hondenwei hier in deze enigszins verloederde buurt. De muren zijn volgekladderd met grafitti, voor de ene kunst, voor de andere rotzooi. 't Is maar hoe je het bekijkt hé?
Dikke Louis heeft al jaren een hond. Een gecastreerde boxer, die constant loopt te kwijlen. Met het ouder worden lijkt hij meer en meer op z'n baasje. Andersom ook. Ze passen bij en op elkaar. Castratie was het toverwoord. Het veelvuldig berijden van z'n baasjes diverse ledematen zou op slag en stoot ophouden. Ballen eraf en eruit. 't Kon Max, want zo heet dat beest, geen bal schelen. Met mijn ballen kunnen ze niet meer spelen, was z'n gedacht. Z'n baasje dacht hetzelfde, maar die vindt alleen z'n ballen op de tast. 't Is altijd een beetje zoeken als hij moet gaan plassen, getuige de vergeelde plekken op z'n afgedragen en versleten broek.
Maria, apothekeres, zit zwaar aan de pillen sedert haar liefhebbende echtgenoot blijven plakken is op de Filipijnen. Leerde daar een Filipijn kennen, die godbeware me, van boven vrouw is en van onder man. Naar 't schijnt was hij op slag verkocht. Zijn al jaren sluimerende en verdrongen bi-seksuele kant kwam hier tot volle ontplooing. De reden dat hij foert zei tegen Maria en met volle teugen genoot van z'n herontdekte seksuele genoegens. Maria heeft een pekinees, een mormel met vlijmscherpe tandjes. Grolt en bijt naar iedereen die het lef heeft om naar z'n bazinnetje te kijken of aanstalten zou maken om een gesprek te beginnen. Wat resulteert in venijnige gesprekken en de nodige roddels over Maria, bij de andere gebruikers van deze hondenwei.
Kareltje, gewezen dokwerker van om en bij de 120 kg, zit al maanden thuis. Last van z'n rug. Het enige vermaak dat hem nog rest is vissen en met z'n herdershond buitengaan. Al goed dat hij z'n gewicht in z'n voordeel laat werken. Z'n Duitse herder sleurt of probeert hem de hele wei over te sleuren. Kan geen enkele teef in de buurt met rust laten. Groot of klein, 't kan hem allemaal niets schelen. Hij probeert op iedere beest een ritje te maken. Soms ook beestjes van het mannelijk geslacht. Zou perfect passen bij de ex-man van Maria.
Dan hebben we nog Flupke. Flupke is een geval apart. Na jaren in de psychiatrie, eindelijk vrij van muizenissen in z'n kop. Hoort nu geen stemmen meer die hem het leven zuur maken. Is dankzij de wetenschap, verlost van al het kwade. Beweert nu dat z'n kat met hem spreekt. Geen hond die hem gelooft. Z'n kat nog minder. Flupke presteert het om z'n kat iedere morgen uit te laten aan de leiband. Voor hem de normaalste zaak ter wereld, voor de honden een ander paar mouwen. Een kat, ook al spreekt ze, is niet toegelaten in hun schijtheiligdom. 't Zal de kat een zorg wezen. 't Is een fiere kater die van wanten en klauwen weet. Vraag maar aan de pekinees. Die ging eens snuffelen. Wat hem een halfafgescheurde neus opleverde. En een dure rekening bij de dierenarts. De Duitse herder van Kareltje zag het tafereeltje en besloot wijselijk uit de buurt van die gesneden kater te blijven…
Ik vergeet bijna Prosper, op 't randje van z'n pensioen en een zenuwinzinking. Werkt als nachtwaker of moet ik zeggen nachtbraker, ergens in een chemisch bedrijf. Doet geheimzinnig over z'n werk, laat uitschijnen dat hij deel uitmaakt van een geheim project. Als nachtwaker heeft hij de sleutels in handen. Kan waarschijnlijk met één druk op de juiste knop heel België van de kaart vegen. En de omliggende landen ook. Z'n hond, een soortgenoot van die Duitse herder, maar dan een Mechelse, heeft een ganse nacht om het chemische bedrijf plat te schijten. Schijnbaar spaart ie de laatste restjes uit z'n darmen voor de hondenwei. Is z'n gewicht in goud waard als je ziet wat hij achterlaat. Er bestaat zoiets als een mestactieplan. Speciaal in 't leven geroepen voor honden zoals hij. Tarzan is beste vriendjes met Zoltan, de Duitser. Spreken dezelfde taal. Blaffen in kort afgemeten hondenwoorden. Het enige dat ontbreekt zijn de zware legerbottinnes en af en toe een " Sieg Heil!".
Er is een nieuwe hond verschenen in de buurt. Met bijbehorende bazinnetje. Een poedel. Een witte, met gecoiffeerde en gefohnde haren. Jong bazinnetje op hoge hakken met poedeltje op hoge pootjes. Van die fijne luciferspootjes. Gekleed in een jasje en speciale hondenschoentjes. De honden draaien allemaal hun koppie om, ruiken met hun neus in de lucht het voor hen onbekende parfum die de poedel verspreidt. Als daar maar geen vodden en benen van komen…
©GoNo
Met dank aan " Een beestig verhaal…"
feedback van andere lezers- Wee
Súper, GoNo!
GoNo2: Dank u wel! - greta
Jaaaa, heel goed visie op het leven van hond en baasje. Uiteindelijk gaan ze op elkaar lijken.
Graag gelezen.
GoNo2: Dank u wel! - anjer
Heb het beestige verhaal nu ook een beetje gevolgd, echt enig! grt Anjer
GoNo2: Dank u wel! - elpe
beestig geestig, knap..
waarom sluit je niet aan bij het verhaal op zich...?
GoNo2: Dank u wel! - MarieChristine
Je beestig verhaal is supergeestig. Woef.
GoNo2: Dank u wel!
|
