writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

De geschiedenis heeft ook zo zijn rechten.

door verf


Tijdens de jaren eind 60tig begin 70tig gebeurde er iets in de enige grote Vlaamse stad Antwerpen. Door harde strijd van de arbeiders ondersteund door studenten en vakbonden kregen de arbeiders opeens loon naar werk. Daardoor werd een gedeelte van de middenstanders veel rijker. De vroegere bewoners van de beluiken en de eigenaars van buurtwinkels verhuisden naar HET DORP waarover ze in het lied van dien Hollander - het dorp zoals in het sprookje van de stads bewoner - gehoord hadden.
In de dorpen gebeurde ook iets jongeren trokken massaal naar de stad. Ze trokken in de verlaten beluiken en de vroegere middenstanders woningen. Geheel de toenmalige HUMO redactie was opeens te vinden in de buurt van de transvaalsstraat - waar ik woonde -de cogels osy lei in A.

De dorps vlomink zag niet alleen hun jeugd verdwijnen. In A was er grote paniek de belasting betalende bewoners verdwenen naar de fermettes en hun plaats werd ingenomen door vreemd luizen en door de jeugd van de dorpen. In A stopten de schepen niet meer die vreemde culturen uitbraakte hun geld achterlieten en daarna gepluimd verdwenen. De vreemde cultuur werd opeens de buurman. A schreeuwden om hulp. Maar dat zag de vlominck niet zitten. Dus wat deden ze bombardeerden ieder dorp waar een kerktoren stond om tot stad en verdeelden het geld onder elkaar.

A verzakte in ruïnes en in het voormalige dorp verscheen naast die ene kerktoren nog meer kerktorens culturele centra zwembaden ziekenhuizen. Alles wat de stad A hoogdringend ontbeerde. Bobke Cools werd de pispaal in Brussel. Maar wat de vlomink niet had verwachte het oorspronkelijke dorp werd opeens een stad.
Tot een van de opperhoofden van de echte vlomink met een geit verscheen wat door het dorp voelende vlonders op gejuich en honderdduizenden stemmen werd onthaald. Want in de stad daar woont den duivel en geen geit zo hadden ze in het kakschooltje geleerd. De geit werd rap ingelost door een Blackberry De verontwaardigde dorpachtige zocht dan maar rap naar iemand om tegen te schoppen. Een bestelbusje vol vals geld verscheen aan de taalgrens en een vloming - een bewoner van de bidonvilles van A - die het goed kon uitleggen werd de nieuwe held van de dorps vloming die prompt het land voor enkele jaren politiek lamlegde.

Het gerecht kon met instemming van de politiekers al de nieuwlichters in gevangenissen opsluiten in beton in ketens. Soms schopten politie functionarissen zelfs jonge geboeide meisjes in het gezicht. Als er een camera aanwezig die folteringen filmden kwamen de folteraars er van af met een excuses en met de bewering dat ze dat - buiten die ene keer - nooit deden. Zeker niet bij de bruin en de armen waar ze in een militaire konvooi - iedereen moet zijn plaats kennen - soms naar toe gestuurd werden.

Terzelfder tijd werd iedereen die geen bier dronk kop van jut. Voor nieuwe heksen en tovenaars bestond er maar 1 straf levens lang aan de schandpaal. Zeg nu zelf die rookten geen sigaretten die rookten vloms vreemde kruiden. Tot de kinderen van de kleinburgerij dreigden in de vergeetputten te recht te komen. Want zeg nu zelf zolang de vreemde bruin luizen en de volkseigen luizen in die knelkampen werden verbannen kraaide er geen haan om. Toen werd besloten dat 1 struikje per volwassenen volstond. Wat nog altijd bij de echte vloming niet werd aanvaard want de echte vloming dronk bier. Dat de door de vloming geminachte Belgische Koning de meeste aandelen van het bier bezat werd vergeten.

Met alcohol werd 1 keer per week gehallucineerd. Op zondag veranderde de dorps vloming eigen handig alcohol in bloed- het bloed van christus. Om te vergeten welk bloed ze aan hun eigen handen hebben. Nog was het niet genoeg want in West vlonderen werd / word zelfs ieder struikje uitgerukt. Ministeriële besluiten van uit die duivelse stad daar hadden ze lak aan . Daar dachten / denken ze dat België al niet meer bestaat. Daar maken ze al hun eigen weten. Daarbij vergetend dat men zo iets alleen maar in een politiestaat doet.

Nog altijd kraai de haan niet. Zelfs niet voor de derde keer.

 

Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .