|
< terug
het sekslabyrint 10: Geisha
GEISHA
Na één zorgeloze week was het echter de hoogste tijd om terug te keren naar mijn echte leven. Lichamelijk was ik daar perfect toe in staat, geestelijk daarentegen bleek ik nog steeds hetzelfde zielige wrak te zijn. De terugkeer naar Frankrijk viel me dan ook enorm zwaar. Ik stond voor alles, zowel praktische als emotionele problemen, quasi alleen. Wanneer het me echt te machtig werd, probeerde ik mezelf op te beuren door vrienden of familie op te bellen. De torenhoge telefoonrekening, die dit met zich meebracht en de vrij hoge huurlast monden tenslotte uit in zware financiële problemen waarvoor ik geen uitweg meer zag. Dit was de Vietnamese jongeman waarmee ik samenwerkte niet onopgemerkt gebleven. Op een dag kwam hij met het volgende voorstel op de proppen; " Ik kan ervoor zorgen dat je financiële problemen als sneeuw voor de zon wegsmelten als jij ervoor zorgt dat ik mijn maagdelijkheid verlies." Hij werd vreselijk geplaagd door jeugdpuistjes en was ervan overtuigd dat deze puberkwaal pas zou verdwijnen na zijn ontmaagding. Seks tegen betaling, mijn lichamelijke diensten in ruil voor zijn financiële steun. Verbouwereerd staarde ik hem aan. "Voor wie neem je me wel? Nog voor geen miljoen wil ik met jou in bed kruipen!" Ik was toch zijn Geisha niet! De minderwaardigheidsgevoelens waarmee ik toch al zo erg te kampen had, werden enkel sterker naar aanleiding van dit gesprek. Het was overduidelijk voor me. Het kon niet anders dan dat het allemaal mijn eigen schuld was. Steeds opnieuw leek ik de verkeerde mannen aan te trekken. Pedofielen, verkrachters, seksmaniakken of exhibitionisten, allen leken ze hun weg naar mij te vinden. Dit moest wel slecht karma zijn.
Mijn allereerste kennismaking met het fenomeen 'potloodvent' mocht ik amper twee jaar na de gebeurtenissen met mijn neef ervaren. In de late namiddag keerde ik met mijn jongste zusje en een nichtje huiswaarts na een bezoekje bij een vriendin. Op twee straten van ons huis bemerkte ik een oudere jongen van een jaar of zeventien op de fiets. Hij viel me op omdat hij voortdurend in onze buurt bleef rondcirkelen. Toen er buiten ons gevieren niemand meer in de straat te bespeuren viel, stopte hij vlak langs me met zijn fiets. Nerveus friemelde hij aan zijn broek en even later toverde hij zijn potloodje tevoorschijn. "Willen we eens?" vroeg hij me met een arrogante blik in de ogen. "Wat?" antwoordde ik plompweg. Zijn ontblote geslachtsdeel was totdat hij er grijnzend naar lonkte nog niet eens opgevallen. Met één ruk werd ik enkele jaren terug de tijd in geslingerd. Geschokt verkoos ik, met mijn zusje en nichtje zo goed en zo kwaad als mogelijk op sleeptouw, het hazenpad. Zo snel als onze benen ons dragen konden, renden we een braakliggend stuk grond, dat aan onze achtertuin grensde op.
Een volgende aanvaring met een gelijkaardig specimen viel me in Frankrijk te beurt. Ik was toen weliswaar reeds een jonge twintiger maar emotioneel gezien, had het nog een even grote impact op me als dertien jaar ervoor. Kort na de middag maakte ik me klaar om naar mijn werk te gaan. Argeloos daalde ik de smalle wenteltrap naar de ondergrondse, publieke parking af toen ik plots een zwaar gehijg achter me gewaar werd. Haast instinctief rezen mijn nekharen ten berge maar toch verkoos ik dit overduidelijke teken te negeren. "Die man heeft waarschijnlijk haast. Hij heeft vast het hele eind tot hier gelopen", minimaliseerde ik mijn bange voorgevoelens. Gezien de minieme breedte van de trap kon ik hem echter onmogelijk laten voorgaan. Ik versnelde mijn pas zodat hij door mij niet onnodig opgehouden zou worden. Toen ik bij mijn auto aankwam, voelde ik plots een licht getik op mijn schouder. Ik draaide me om en daar stond hij, triomfantelijk met zijn potloodje in de hand. "Niet panikeren, doe alsof het je koud laat", kalmeerde ik mezelf. Mijn hart bonsde in mijn keel maar toch slaagde ik erin me koeltjes, met een smalende ietwat meewarige glimlach weer omdraaide. Hij greep me ruw bij de schouder en draaide me hardhandig naar zich toe. Witheet van woede rukte ik me uit zijn greep en sprong ik in de auto. Nu had ik het toch wel stilaan gehad met deze akelige, perverse mannen. Zo snel als ik kon, schakelde ik in achteruit en zonder te kijken of hij eventueel nog achter de wagen stond, stoof ik de parkeerplaats uit.
feedback van andere lezers- arwenn
Weer graag gelezen hannelore
X
hannelore: dankje, arwenn
|
