naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Donderdag 24 oktober 2011

door warket

Acht uur en het verkeer slibt dicht. Omlegging. Niemand weet nog waarheen. Fuut…fuut…fuut piepen vrachtwagens in achteruit. Het wordt belachelijk, alles tegelijk. Prenataal krom. Weerloos mag je ernaar kijven. Ik slalom met lichaamsbreedte er doorheen.
Ze heeft wafels meegebracht. Aan de achterkant zit er chocolade op. Mag ik er dan twee? Haar buikje is verdikt. Zou ze voor de lol zo lang mogelijk een vijfde zwangerschap verzwijgen?
Later, op een betonnen muur, heeft iemand met vetkrijt geschreven dat waarheid vrede is. Ernaast is een penis getekend. Ik probeer het verband te ontvreemden.
Obsessie of ontgoocheling? In elk geval geen zweverij die zichzelf met diepzinnigheid verwart. Ik zal het aan het lieveheersbeestje op dit schrijfblad vragen.
Rechtstaand schrijven is plezant als je een arduinen dorpel op borsthoogte hebt waarop je een notietieboek kan leggen.
Kijk eens, het insect vliegt weg. Eerst pompt het zijn schildjes open waarna die fragiele vleugels tevoorschijn komen, en op, ze is weg. Waarom noem ik haar ze? Buikgevoel waarschijnlijk.
Mooi blijft deze minieme wereld in herhaling. Ik zou er meer over moeten lezen. Dat zal ik in een tussentijd doen wanneer mijn waarnemingen niet zo diepgeworteld zijn.

feedback van andere lezers

• Dora
  Het verband ontvreemden zou ik ook proberen.
  Fijn stuk weer Warket