|
< terug
Alsof dat kan
Hij is afgeschreven en wat George verder doet moet hij lekker zonder haar uitknobbelen.
De grond is haar te heet onder de voeten geworden en het is zijn eigen schuld als hij straks dakloos is. Ieder voor zich en God voor ons allen. Hij wist waar hij aan begon, had niet zo dom moeten zijn om haar met zijn achterlijke missie te willen bekeren.
Toen ze hem gotsamme gratis pijpte omdat hij haar die villa aan de hand deed, wist hij verdomme dat ze een hoer was geweest. God, wat haat ze die oliedomme gepensioneerde lieverd met zijn zachte hondenogen, stomme uitgezakte dikke buik en vormeloze billen.
Wat een sukkel met dat softe gezwets over 'eruit stappen'. Alsof dat ooit kan.
Zijn ingedutte ideaal om samen een rustig leven te leiden is werkelijk te bezopen burgerlijk.
Is zij zo'n bejaarde taart als die stompzinnig mediterende troel onder die verschoten parasol? God, wat had hij met ontzag naar dat burgertrutje gekeken. Alsof ze de grootste wensdroom is van iedere rechtgeaarde man. In die aftandse ongeďnspireerde kleren? Haha. Welnee, in de bloei van haar leven wordt Mirabelle er kotsmisselijk van als ze aan George's voorzichtige fluisterstem denkt en zijn slappe armen. Het ergste zijn die tijdloze stretchbroeken met natuurkleuren waar de kont zo vreselijk van uitlubbert onder dat eeuwige overlevingsjack met die tienduizend zakken. De kast in zijn caravan puilt uit van de verzameling wildgekleurde flanellen houthakkershemden uit het jaar nul.
Nadat ze vertrokken was heeft ze minstens een uur glimlachend achter het stuur gezeten bij iedere opgeluchte kilometer die ze verder bij hem vandaan reed, maar nog het meest had ze plezier om wat er naast het geld in haar handtas zat. In het vak voor de portemonnee beschermt de rits haar redding.
Minstens vijfendertig jaar oude wazigheid, piepklein met die kenmerkende ouderwetse kartelrandjes.
Ze had meteen opgewonden naar Andy gebeld. Het was prima dat ze kwam maar het werd een deceptie van jewelste. Hij wil haar niet ontvangen. Ze moet bij Mooie Marie logeren tot hij haar te woord wil staan, heeft hij via een van zijn mannen laten weten en ze ligt uitgevloerd bij haar ex-rivale op het logeerbed.
Woedend en overstuur om haar ingestorte wereld. Bij voorbaat heeft ze de rest van het geld - veel is het niet - van de bank gehaald. Als een ouwe muts, bang dat de Nationale Bank die laatste poen verspeelt. Het zit in haar handtas die ze geen moment meer uit het oog verliest.
Het wordt er allemaal niet vrolijker op want Maffe Marie, met haar voorkeur voor veel te strakke dure jurken, heeft óók de bons gekregen. Net als zij drie jaar geleden. Met dien verstande dat Marietje verdorie een oprotpremie krijgt. Het is toch om je scheel aan te ergeren. Andy zadelt zijn laatste snol niet op met een zooitje ongeregeld dat ze ergens aan de achterlijke kant van het land in het gareel moet houden. Die trut wordt niet afgescheept met een stelletje verlopen meiden dat de taal niet spreekt. Nee, zielige Marietje niet en nog jankt de ondankbare del de hele dag.
feedback van andere lezers- Wee
Hé, alsof ik al wat toekomstkijk in je verhaal. Top, Dora!
Schrale troost voor George: houthakkershemden zijn weer helemaal hot!
x
Dora: Haha, ja leuk he? Toekomstjijken. Ik vond het wel een sappig stukske. Dank je Wee. Ik heb ook nog spul dat weer 'in' wordt. - Mephistopheles
Niks houthakkershemden, geef hem maar een leren vest
Dora: Plus leren broek, maar daar lubberen de knietjes ook van uit...
Leuke feed, jaha. Dank je wel - greta
Wat een wervelend verhaal Dora.
Moest erg lachen om "Fluisterstem en slappe armen".
Dora: Dank je Greta. Ja het is een flitjs van een groter geheel, maar ik vond het smakelijk om even door de ethergolven te projecteren ...
(Nou moet je vast nog méér lachen, haha.
Ik las je feed iets te snel en zag tot mijn verbazing:
Wat een vervelend verhaal, haha)
|
