Volg ons op facebook
|
< terug
Zoals het klokje tikt 10
Diep in haar onderbewustzijn ziet Elisabeth hoe vogels op de ruiten aan het tikken zijn. Ze wilde het venster openen maar de klink waarmee ze het raam wilde openen bewoog niet. Hoe meer dat ze aan de hendel trok hoe heftiger de vogels hun bek tegen het glas sloegen totdat er kleine stukjes glas uit het harde materiaal braken. Lisbeth zag dat er steeds meer van die grote zwarte vogels naar het venster kwamen en verwoed de anderen bij hun inbraak hielpen. Ze riep op Franck maar die hoorde haar niet dus ging ze op zoek naar hem terwijl dat ondertussen de vogels het hele glas verbrijzelden en aanstalten maakten om de woonkamer binnen te vliegen. Lisbeth stormde door alle kamers maar vond haar man nergens. Ze hoorde hoe dat de grote zwarte kraaien de hele woonkamer in beslag namen. Ze hoorde hoe dat ze de meubels met hun scherpe bekken bewerkten en het stof van de stoelen scheurden de glasgordijnen in reepjes trokken. Nu weer zag ze takken door de kamers vliegen en kraaienpoten naar de pendule grijpen en het getik tk, tik tikketik tik tikketik tik bleef maar aanhouden. Vertwijfeld sloeg ze om zich heen en riep zo hard als ze kon om hulp. Het was Franck die door haar om zich heen slaan voor even wakker werd en versuft vroeg wat er aan de hand was. Nu eerst belandde Elisabeth uit haar hachelijke nachtmerrie. Badend in het zweet en zwaar hijgend werd ze langzaam gewaar dat dit getik weldegelijk aan de basis lag van haar nare droom en via het trappenhuis naar boven drong.
Ze zette zich rechtop en spitste haar oren en hoorde weldegelijk dat nare en aanhoudende getik. Wat zou dit kunnen betekenen. Stel dat er inbrekers aan het werk zijn die via de vensters naar binnen wilden sluipen. In haar verbeelding zag ze al hoe dat een in het zwart geklede zich door de ingeslagen venster naar binnen wurmde. Ze stootte ze Franck aan om hem haar angst uit te leggen maar deze had zich inmiddels weer omgedraaid en gromde en sliep verder waarbij hij een lange zucht van zich gaf. Weer porde ze hem aan .
"Mmnnjeha, wat is er, smakte en gromde en trok daarbij de deken verder naar zich toe. Lisbeth zat nu helemaal recht te luisteren naar wat zich daar beneden afspeelde. Met gebalde vuisten sloeg ze op Franck in die nu eerst bij positieven kwam en zich naar haar draaide.
"Zeg gaat het je? Wat heb je aan de hand? Weet je wel hoe laat het is? Wat heb je toch? Franck zag in het door het venster vallende schijnsel van de maan, dat zijn vrouw angstig rechtop in het bed zat. Wat is er aan de hand meiske, waarom zit je rechtop, heb je een spook gezien? Automatisch draaide ze zich van Franck af en ging met haar linkerhand op zoek naar de wekker. Deze vertelde haar dat het nog maar pas tien na drie was. In een ruk vloog ze rechtop en realiseerde zich dat dit geluid niet van de wekker stamde, maar van elders moest komen. Het was niet zo een hard getik, maar toch zo, dat het haar verontrustte. Er moest zich daaronder iemand of iets bevinden, dat dit getik veroorzaakt. Ze had wel haar staaf lantaarn bij de hand en wilde zelf op onderzoek uit gaan, maar besloot wijselijk dit avontuur aan Franck over te laten. Het getik werd sterker en het was alsof het steeds nader kwam.
Tikketik, tik ,tik tiketiketik tik tik tik tikketikke tik. Het geluid ging steeds maar verder en zo kreeg Lisbeth een krop in haar keel. Haar slaapmaatje had zich weer omgedraaid en sliep rustig verder juist alsof er niets aan de hand was. Zijn rustige ademhaling was voor haar wel een geruststelling maar anderzijds was daar ook dat getik dat haar doodsbang maakte. Zichzelf wijs makend dat het niets ernstig kon zijn, want beneden was alles gesloten en inbrekers maakten heel andere geluiden besloot ze maar weer in slaap te dommelen al hoewel dit getik haar bleef storen. Het was wel midden in de zomer en de nachten waren niet bepaald koel toch had Lisbeth het koud, ze rilde van kop tot teen en wilde zich weer naast Franck nestelen, toen het tik geluid nog luider werd. In een opwelling van woede sloeg ze met de staaflamp op Franck in alsof ze op een scheepswerf aan het hameren was en riep gebiedend;
"Franck!!! Het slaan moet hard aangekomen zijn want in een wip was Franck klaar en helder wakker.
"Verdomme! Wil je me vermoorden, je slaat nogal hard wat heb te toch aan de hand"! Hij draaide zich om en keek in de ogen van een van angst uitzinnige vrouw. Snikken met de knieën opgetrokken zat ze bleek door angst en het binnenkomende maanlicht tegen het hoofdeinde van het bed. "Hoor je dat geluid niet, ben je misschien doof!
"Waarom moet ik altijd als eerste wakker worden"?. Als ontplofte zojuist een bom, zo snel stond Franck naast het bed en rilde van schrik.
"Wa! wa! Wat is er gebeurd"?
feedback van andere lezers- Pake
door Hoeselaar
Er mankeert nogal wat aan je verhaal beste Hoeselaar. Je schets een nachtmerrie, maar de kracht en de paniek daarvan is danig verzwakt omdat je je aandacht verdeelt: van binnendringende kraaien naar een eindeloos getik, waar je verder geen uitwerking aan geeft. En dan aan het eind de paniekreactie van Franck die je geen inhoud geeft. Ga er nog maar eens goed naar kijken mijn beste. Na mijn verbeteringen in de tekst in elk geval redactioneel passabel. Maar, laat je niet ontmoedigen en ga door!
origineel: door Hoeselaar
*Diep in haar onderbewustzijn ziet Elisabeth hoe *vogels op *de ruiten aan het tikken *zijn. Ze wilde het venster*s openen maar *in de klink waarmee ze het raam *zou moeten kunnen* openen was geen beweging te krijgen. Hoe meer dat ze aan de hendel trok hoe heftiger de vogels *met hun bek *tegen het glas sloegen*, totdat ze *er stukjes glas uitbraken. Lisbeth zag dat er steeds meer van die grote zwarte vogels naar * kwamen aang*evlogen en verwoed de anderen * bij hun inbraak gigen meehelpen. Ze riep *naar Franck, *haar man, maar die hoorde haar niet*, dus ging ze *naar hem op zoek terwijl * ondertussen de vogels het hele glas verbrijzelden en aanstalten maakten om de woonkamer binnen te vliegen. Lisbeth stormde door alle kamers maar vond haar man nergens. Ze hoorde hoe * de * kraaien de hele woonkamer in beslag namen. Ze hoorde hoe *ze de meubels met hun scherpe bekken bewerkten en het stof van de stoelen scheurden, *en de glasgordijnen in reepjes trokken. Nu weer zag ze takken door de kamers vliegen en kraaienpoten naar de pendule grijpen en het getik t*ik, tik tikketik tik tikketik tik bleef maar aanhouden. Vertwijfeld sloeg ze om zich heen en riep zo hard als ze kon om hulp. *Doordat ze zo om zich heen sloeg, werd Franck voor even wakker werd en vroeg versuft wat er aan de hand was. Nu eerst *ontwaakte Elisabeth uit haar hachelijke nachtmerrie. Badend in het zweet en zwaar hijgend werd ze langzaam gewaar ***dat het getik via het trappenhuis naar boven drong, weldegelijk echt was en aan de basis lag van haar nare droom.
Ze zette zich rechtop * spitste haar oren en hoorde weldegelijk dat nare en aanhoudende getik. Wat zou dit kunnen betekenen. Stel dat er inbrekers aan het werk *waren die via de vensters naar binnen wilden sluipen. In haar verbeelding zag ze al hoe dat een in het zwart geklede *figuur zich door *het ingeslagen venster naar binnen wurmde. Ze stootte * Franck aan om hem haar angst uit te leggen maar deze had zich inmiddels weer omgedraaid *, gromde wat en sliep verder onder het uiten van een lange zucht. *Ze porde hem opnieuw aan.
"Mmnnjeha, wat is er; smakte en gromde en trok daarbij de deken verder naar zich toe. Lisbeth zat nu helemaal recht te luisteren naar wat zich daar beneden afspeelde. Met gebalde vuisten sloeg ze op Franck in die nu eerst *goed bij positieven kwam en zich naar haar draaide.
"Zeg gaat het je? Wat *is er aan de hand? Weet je wel hoe laat het is? Wat heb je toch? Franck zag in het door het venster vallende schijnsel van de maan, hoe zijn *angstige vrouw rechtop in het bed zat. Wat is er aan de hand meiske, waarom zit je rechtop, heb je een spook gezien? Automatisch draaide ze zich van Franck af en ging met haar linkerhand op zoek naar de wekker. Deze vertelde haar dat het nog maar pas tien na drie was. In een ruk vloog ze rechtop en realiseerde zich dat dit geluid niet van de wekker stamde, maar van elders moest komen. Het was niet zo een hard getik, maar toch zo, dat het haar verontrustte. Er moest zich daaronder *iets of iemand zijn, *waar dit getik vandaan kwam. Ze had wel haar staaf lantaarn bij de hand en wilde zelf op onderzoek uit gaan, maar besloot wijselijk dit avontuur aan Franck over te laten. Het getik werd sterker en het was alsof het steeds nader kwam.
Tikketik, tik ,tik tiketiketik tik tik tik tikketikke tik. Het geluid ging steeds maar verder en zo kreeg Lisbeth een krop in haar keel. Haar slaapmaatje had zich weer omgedraaid en sliep rustig verder juist alsof er niets aan de hand was. Zijn rustige ademhaling was voor haar wel een geruststelling maar anderzijds was daar ook dat getik dat haar doodsbang maakte. Zichzelf wijs makend dat het niets ernstig kon zijn, want beneden was alles gesloten en inbrekers maakten heel andere geluiden besloot ze maar weer te gaan *slapen al*hoewel dit getik haar bleef storen. Het was wel midden in de zomer en de nachten waren niet bepaald koel*, toch had Lisbeth het koud, ze rilde van kop tot teen en wilde zich weer naast Franck nestelen, toen het tik geluid nog luider werd. In een opwelling van woede sloeg ze met de staaflamp op Franck in alsof ze op een scheepswerf aan het hameren was en riep gebiedend: "Franck!!! Het slaan moet hard aangekomen zijn want in een wip was Franck klaar en helder wakker.
"Verdomme! Wil je me vermoorden, je slaat nogal hard *zeg*, wat *is er toch aan de hand"! Hij draaide zich om en keek in de ogen van een van angst uitzinnige vrouw. Snikken*d met de knieën opgetrokken*, zat ze bleek *van angst, en nog eens geaccentueerd door het binnenkomende maanlicht tegen het hoofdeinde van het bed. "Hoor je dat geluid niet, *dan ben je stokdoof!
"Waarom moet ik altijd als eerste wakker worden"? Als ontplofte zojuist een bom, zo snel stond Franck *plotseling naast het bed en rilde van schrik.
"Wa! wa! Wat is er gebeurd"?
Hoeselaar: Beste Pake, ik weet van mezelf dat ik geen crack ben als het omde Nederlandse taal gaat maar mijn werk meteen als slecht beoordelen vind ik absoluut niet kunnen. - hettie35
Op sommige gedeelten heeft pake een punt, maar in zijn totaliteit vind ik dat je toch erg pakkend schrijft. Ieder heeft zijn eigen stijl van vertellen nietwaar? Het ene is niet altijd slechter dan het andere, maar gewoon jouw stijl van vertellen.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Lief dat je het voor mijn stijl opneemt, bedankt daarvoor hettie
Willy - Mistaker
Ik vind dat je een prima eigen stijl hebt en lees je verhalen met veel plezier.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Ben blij dit te mogen lezen
Willy
|
