Volg ons op facebook
|
< terug
Mijn pensioen
Nu de kortzichtige superzakkenvullers overal aan het bewind zijn, wordt het tijd om naar mijn toekomst te kijken. Het duurt niet lang voor ik tot de conclusie kom: er is geen toekomst, althans niet in zijn huidige vorm. Zoals iedereen weet is geld niets meer dan een ruilmiddel, op zichzelf heeft het geen enkele waarde voor de mensheid. Wat gebeurt er als er niets te ruilen is? Iedereen gaat dood van de honger. Dit is wat er op korte termijn gaat gebeuren.
In eerste instantie schrik ik van deze constatering, daarna komt er een heerlijke rust in mijn binnenste. Omdat ik een van de weinigen ben die dit ziet aankomen, kijk maar naar de verkiezingsuitslag, geeft dit mij een voorsprong op de rest van mijn medelanders. Hierdoor kan ik mijn plan gaan trekken, voor anderen dat doet.
Op zondagmiddagen kijk ik bijna altijd naar het programma Bushcraft van Ray Mears. Hierin laat hij zien hoe je kan overleven in de wildernis zonder technische hulpmiddelen. Deze wetenschap ga ik verder uitdiepen om, wanneer de ijskappen gesmolten zijn, te kunnen overleven. De zeespiegel stijgt dan 120 meter en om daar geen last van te hebben moet je behoorlijk ver weg trekken. Het in VVD kringen veel gebezigde gezegde: na mij de zondvloed, moet inmiddels letterlijk genomen worden.
Mijn voorkeur voor een nieuwe woonplaats is het oosten van Frankrijk, maar dat terzijde. Met mijn familie, vrienden en buren vormen we dan één stam en trekken daar gezamenlijk naar toe.
Omdat de beschaving, je moet maar durven om het zo te noemen, straks is verdwenen komt het op andere vaardigheden aan dan blind geld verdienen. Zelf een makkelijk verplaatsbaar huis maken, jagen en verzamelen zijn dan de dingen die je moet kunnen.
Wat voor behuizing zullen we kiezen, vroeg ik mij af. Van alle woonvormen die Ray heeft laten zien vond ik de wigwam de meest handige. Van de middelen om te jagen vond ik de pijl en boog, die door de indianen wordt gebruikt, wel handig. Daarbij neem ik, als back-up, de speerwerper erbij. Dit jachtmiddel wordt door de Aboriginals gebruikt.
Na drie weken oefenen heb ik het aardig voor elkaar. De stokken van de wigwam heb ik gemaakt van bomen uit de tuin van de achterburen die daar niet blij mee waren, want het waren héél dure fruitbomen zeiden ze. Dat is dus iets wat ik nog moet leren, welke boom is geschikt voor wat, want dat fruit kan je ook opeten. Als bedekking op de stokken heb ik de dekens en de lakens van de kleinkinderen hun bedden genomen, iets waar mijn vrouw en dochter niet blij mee zijn. Tijdens het oefenen met de speerwerper ging het hélémaal mis. De speerwerper die ik heb gemaakt is veel krachtiger dan ik dacht.
Ondanks de stompe punt van de speer en mijn vermeende zachte gooien doorboort hij toch de hond van de buren, die dood neerviel. Voor ik hem kon wegmoffelen in de compostbak, hadden de buren het gezien en die begonnen tegen mij begonnen te zeuren. Voor het argument dat die hond voor meer vervuiling zorgt dan een heel dorp bosnegers, waren ze niet gevoelig.
De groep mensen waarmee ik een stam zou willen vormen wordt door deze exercities wel steeds kleiner, maar aan zeurpieten heb je toch niets in de wildernis. Met mijn pijl en boog ben ik, bij gebrek aan wild, op de kat van de buren gaan oefenen. Na vier pijlen was het raak. Omdat een kat hetzelfde smaakt als een konijn kon ik ook oefenen die smakelijk klaar te maken. Op mijn kampvuur, dat ik had gemaakt door stokjes over elkaar te wrijven, had ik de kat gebraden. De buren wilden niet eens proeven hoe lekker het was. Aan dat soort mensen heb je niets tijdens het overleven in de wildernis, dat is dus, net als de andere buren, geen gemis.
Een andere voedselbron dan vlees is vis. Op de tv zag ik hoe Ray ging vissen met een aantal leden van een indianenstam in Brazilië. Zij deden een gif in het water waardoor de vissen in ademnoot kwamen en aan de oppervlakte verschenen. Ze vingen de vissen en aten die op.
Ik dacht nog: die eten voor een vermogen aan aquarium vissen op. De buurman van twee huizen verder heeft een vijver met een aantal vreemd gekleurde vissen daarin. Daar heb ik de truc met het gif uitgehaald. Omdat ik de planten niet heb waar de indianen het gif uithalen heb ik rattengif genomen. Het duurde niet lang voor alles dood was. Het werkt dus prima weet ik nu. De buurman bazelde iets over kooikarpers van tweeduizend euro per stuk, wat natuurlijk onzin is, want wie betaalt nou zoveel geld voor tien van die vreemd gekleurde karpers. Achteraf besefte ik dat ik bezig was het wiel opnieuw uit te
vinden, want nog niet zo lang geleden werd dit nog op grote schaal in onze rivieren, door de chemische industrie, toegepast. Op dit moment doet men dit gifstrooien ook in China, waar men het grote graaien ten koste van de gewone man en het leefmilieu aan het omarmen is. Ray vertelde aan de mannen in het oerwoud dat in het westen mensen voor héél veel geld hengels kopen, geld betalen om te mogen vissen, vissen vangen en die weer teruggooiden in het water. De beide mannen begonnen te lachenten om dit onzinnige gedrag tot de tranen over hun wangen liepen.
In de kersenboom van de buren zitten af en toe tortelduiven. Die leken mij ook wel lekker. Met de peil en boog was het geen succes, dus heb ik een slinger gemaakt. Dat was een ontdekking. Wanneer je mist raak je toch wat, aan het glasgerinkel te horen bij de achterburen verderop. De duiven schrokken op en gingen op het dak zitten. Nu kon ik mijn slinger echt goed proberen. De stenen die over het dak vlogen raakten de auto's in de straat hoorde ik later. Die rotdingen zijn toch slecht voor het milieu vertelde ik ze, maar luisteren, ho maar.
Na vier weken is mijn vrouw weggelopen en mijn kinderen, familie, buren en vrienden willen niets meer met me te maken hebben. Mijn stam bleek uiteindelijk maar uit één persoon te bestaan, ik dus.
Belangstellenden kunnen zich nog aanmelden.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Neem maar genoeg proviand mee als je in de broezen wilt gaan leven, trouwens waar vind je die hier nog? Heb met een man gesproken die van Hamburg tot Bazel op overlevingstocht is geweest en er vijf weken liep en 12 kilo minder woog, op de vraag of hij dat nog eens zou doen zei hij
" Ik moest van verongelukte vogels, pieren, muizen en een kat, verder van allerlei granen voor zo ver ze al rijp waren penen aardappels en allerlei onrijpe vruchten leven. Hier in Duitsland is niets meer te vinden of je moet de vuilnisbakken omkeren en dat is niet meer natuurlijk leven"
bezin je eer je begint
Willy
badstop: Helaas is er straks geen keus. - MarieChristine
Leuk bedacht en vlot geschreven. Voor ik meega moet je toch nog wat oefenen met je overlevingstechnieken ; vooral die wigwam baart mij zorgen. Als we een groepje bijeen krijgen kunnen we misschien samenleggen voor een tweedehands jurt...
badstop: Een linnen lapje misschien. - Pake
Mijn pensioen
Je verhaal is baninerend humoristisch bedoeld. Hmm, dat komt er ook wel uit vind ik. Misschien dat het nog aan kracht kan winnen als je er meer nadrukkelijk een naive ondertoon in brengt. Het was me niet duidelijk waarom je je beschouwing “Mijn pensioen” noemt.
*: voorstellen voor verbetering
door badstop
Nu de kortzichtige superzakkenvullers overal aan het bewind zijn, wordt het tijd om naar mijn toekomst te kijken. Het duurt niet lang voor ik tot de conclusie kom: er is geen toekomst, althans niet in zijn huidige vorm. Zoals iedereen weet is geld niets meer dan een ruilmiddel, op zichzelf heeft het geen enkele waarde voor de mensheid. Wat gebeurt er als er niets te ruilen is? Iedereen gaat dood van de honger. Dit is wat er op korte termijn gaat gebeuren.
In eerste instantie schrik ik van deze constatering, daarna komt er een heerlijke rust in mijn binnenste. Omdat ik een van de weinigen ben die dit ziet aankomen, kijk maar naar de verkiezingsuitslag, geeft dit mij een voorsprong op de rest van mijn medelanders. Hierdoor kan ik mijn plan gaan trekken, voor*dat *anderen dat doen.
Op zondagmiddagen kijk ik bijna altijd naar het programma Bushcraft van Ray Mears. Hierin laat hij zien hoe je kan overleven in de wildernis zonder technische hulpmiddelen. Deze wetenschap ga ik verder uitdiepen om, wanneer de ijskappen gesmolten zijn, te kunnen overleven. De zeespiegel stijgt dan 120 meter en om daar geen last van te hebben moet je behoorlijk ver weg*trekken/gaan. Het in VVD kringen veel gebezigde gezegde: na mij de zondvloed, moet inmiddels letterlijk genomen worden.
Mijn voorkeur voor een nieuwe woonplaats is het oosten van Frankrijk, maar dat terzijde. Met mijn familie, vrienden en buren vormen we dan *één stam en trekken *daar gezamenlijk naar toe.
Omdat de beschaving, je moet maar durven om het zo te noemen, straks is verdwenen komt het op andere vaardigheden aan dan blind geld verdienen. Zelf een makkelijk verplaatsbaar huis maken, jagen en verzamelen zijn dan de dingen die je moet kunnen.
Wat voor behuizing zullen we kiezen, vroeg ik mij af. Van alle woonvormen die Ray heeft laten zien vond ik de wigwam de meest handige. Van de middelen om te jagen vond ik de pijl en boog, die door de indianen wordt gebruikt, wel handig. Daarbij neem ik, als back-up, de speerwerper erbij. Dit jachtmiddel wordt door de Aboriginals gebruikt.
Na drie weken oefenen heb ik het aardig voor elkaar. De stokken van de wigwam heb ik gemaakt van bomen uit de tuin van de achterburen die daar niet blij mee waren, want het waren héél dure fruitbomen zeiden ze. Dat is dus iets wat ik nog moet leren, welke boom is geschikt voor wat, want dat fruit kan je ook opeten. Als bedekking op de stokken heb ik de dekens en de lakens van de kleinkinderen hun bedden genomen, iets waar mijn vrouw en dochter niet blij mee zijn. Tijdens het oefenen met de speerwerper ging het hélémaal mis. De speerwerper die ik heb gemaakt is veel krachtiger dan ik dacht.
Ondanks de stompe punt van de speer en mijn vermeende zachte gooien doorboort* hij toch de hond van de buren,* die dood neerviel. Voor ik hem kon wegmoffelen in de compostbak, hadden de buren het gezien, *en die begonnen over het gebeurde tegen tegen mij te zeuren. Voor het argument dat die hond voor meer vervuiling zorgt dan een heel dorp bosnegers, waren ze niet gevoelig.
De groep mensen waarmee ik een stam *zou willen vormen wordt door deze exercities wel steeds kleiner, maar aan zeurpieten heb je toch niets in de wildernis. Met mijn pijl en boog ben ik, bij gebrek aan wild, op de kat van de buren gaan oefenen. Na vier pijlen was het raak. Omdat een kat hetzelfde smaakt als een konijn kon ik ook oefenen die smakelijk klaar te maken. Op mijn kampvuur, dat ik had gemaakt door stokjes over elkaar te wrijven, had ik de kat gebraden. De buren wilden niet eens proeven hoe lekker *het was. Aan dat soort mensen heb je niets tijdens het overleven in de wildernis, dat is dus, net als de andere buren, geen gemis.
Een andere voedselbron dan vlees is vis. Op de tv zag ik hoe Ray ging vissen met een aantal leden van een indianenstam in Brazilië. Zij deden een gif in het water waardoor de vissen in ademnoot kwamen en aan de oppervlakte verschenen. *Ze vingen de vissen en aten die op.
Ik dacht nog: die eten voor een vermogen aan aquarium vissen op. De buurman van twee huizen verder heeft een vijver met een aantal vreemd gekleurde vissen daarin. Daar heb ik de truc met het gif uitgehaald. Omdat ik de planten niet heb waar de indianen het gif uithalen heb ik rattengif genomen. Het duurde niet lang voor alles dood was. Het werkt dus prima weet ik nu. De buurman bazelde iets over kooikarpers van tweeduizend euro per stuk, wat natuurlijk onzin is, want wie betaalt nou zoveel geld voor tien van die vreemd gekleurde karpers. Achteraf besefte ik dat ik bezig was het wiel opnieuw uit te vinden, want nog niet zo lang geleden werd dit nog op grote schaal in onze rivieren, door de chemische industrie, toegepast. Op dit moment doet men dit gifstrooien *ook in China, waar men het grote graaien ten koste van de gewone man en het leefmilieu aan het omarmen is. Ray vertelde aan de mannen in het oerwoud dat in het westen mensen voor héél veel geld hengels kopen, geld betalen om te mogen vissen, vissen vangen en die weer teruggooiden in het water. De beide mannen *lachten om dit onzinnige gedrag tot de tranen over hun wangen liepen.
In de kersenboom van de buren *zitten af en toe tortelduiven. Die leken mij ook wel lekker. Met de peil en boog was het geen succes, dus heb ik een slinger gemaakt. Dat was een ontdekking. Wanneer je mist raak je toch wat, aan het glasgerinkel te horen bij de achterburen verderop. De duiven schrokken op en gingen op het dak zitten. Nu kon ik mijn slinger echt goed proberen. De stenen die over het dak vlogen raakten de auto's in de straat hoorde ik later. Die rotdingen zijn toch slecht voor het milieu vertelde ik ze, maar luisteren, ho maar.
Na vier weken is mijn vrouw weggelopen en mijn kinderen, familie, buren en vrienden willen niets meer met me te maken hebben. Mijn stam bleek *uiteindelijk uit maar één persoon te bestaan, ik dus.
*Belangstellenden kunnen zich *nog aanmelden.
badstop: Op de eerste plaats heel erg bedankt voor de uitgebreide reactie. De titel is inderdaad fout en stamt nog van voor het herschrijven van het verhaal. De tips zal ik in het origineel op de computer aanpassen en daarna hier.
De naiviteit is een mengsel van iemand die wel weet wat er speelt, maar op de verkeerde manier de toch wel slimme oplossingen die hij heeft bedacht uitwerkt en oefend. Bij te veel ervan wordt het een sukkel. Het is wel lastig om de juiste hoeveelheid te vinden.
Nogmaals bedankt groeten Jan - warket
Wanneer de aardetemperatuur met zes graden Celsius stijgt, stijgt de zeespiegel amper een paar meters en is er nog nauwelijks leven op deze kluit maar dit heeft niks met dit kortverhaal te maken.
Heerlijk grappig geschrift.
badstop: Hoeveel de zeespiegel stijgt laat ik aan de deskundigen over, maar om dat het onomkeerbaar is door de onwil van de poltici heb ik maar de positieve kant opgezocht. - joplin
Ga je in de buurt van de Haute Provence je tenten wegzetten?
Zalig!
xx
badstop: Dat was wel de bedoeling ja, maar niemand wil mee.
|
