Volg ons op facebook
|
< terug
Zoals het klokje tikt 13
Deel II
Het was een heldere morgen zoals je die normaler wijze hier niet zo veel tegenkomt, de zon scheen in alle glorie, vogels floten en Franck was al vroeg uit de veren geklommen om voor zijn geliefde een verrukkelijk ontbijt klaar te maken. Waarschijnlijk had de zon hem welbedacht op zijn ogen gekust, om hem als het ware te vergoeden voor de verschrikkelijke nacht die nog steeds door zijn hoofd warde.
Nog gekleed in pyjama en ochtendjas was Franck in zijn auto gesprongen en had bij de plaatselijke bakker op zo'n kilometer of twee hier vandaan zijn altijd al klaarliggend broodjes opgehaald. Vandaag was het dan ook een speciale dag, een dag iets te gaan vieren; en om de vrouw van zijn leven een super ontbijt met alles erop en eraan te aan te bieden, decoreerde hij de tafel met veldbloemen die hij onderweg plukte en plaatste het koffieservies zo dat elk bord door bloemen werd omringd.
"Zie zo; zei hij tegen zichzelf, hiermee kunnen we de dag weer aan, wie weet welke mooie momenten we straks nog gaan beleven, voor mij kan de dag nu al niet meer stuk".
Omdat hij in een romantische bui verkeerde, reed hij nogmaals van het erf om langs de weg een bos veldbloemen te plukken die hij van het overtollige groen ontdeed en enkel de bloesem gebruikte. Hij wilde hiermee een tapijt op de vloertegels creëren, waarover zijn geliefde vanaf de trap tot aan de feestelijk gedekte dis geleid werd. Hij trok er de koppen van af en strooide die op de vloer tot aan de houten trap. Dit moest de weg voor een mooie dag en voor Lisbeth effenen. Franck bleef voor de trap staan en riep met de meest zoete bewoordingen;
"Schatjeeeeeh! Sta je op, kijk eens wat ik voor je in petto heb".
Van boven was er een gestommel te horen en een,
"Jaaa! Tjaa! Ik kom wel, heb nu even geduld".
Er volgde nog meer gegrom en onverstaanbare woorden maar uiteindelijk hoorde Franck wel dat er leven in de brouwerij kwam. Hij riep al lachend,
"Schatje ik sta hier onder te popelen van ongeduld en om vandaag de tuin onderhanden te nemen, want ik ben nog het een en het ander van plan en daarvoor heb ik ook jouw raad nodig".
Lisbeth, kon je altijd al vangen met een sterke kop koffie, ja, ze zou bijna haar hart voor wegschenken. Telkens ze in de stad kwamen was een bezoekje aan een koffiebar al bij voorbaat voorgeprogrammeerd. Dat had ze veel liever dan ergens eten gaan, pasop! Ook dat deed ze graag, maar dan toch in mindere mate. Lisbeth is ook een ochtendmens, nu zou je dat op dit moment niet zo zeggen, maar als je bedenkt wat voor een nacht dat beiden hadden gehad, kon je wel begrijpen dat ze deze extra rust geen overbodige luxe voor haar was. "Schatje kom op! Sta je op? Ruikt toch eens hoe heerlijk deze koffie hier zijn geuren verspreidt, dat doet hij enkel en alleen voor jou".
Nu hij hier in het trappenhuis stond kon hij zelf ook de geur van de versgezette koffie waarnemen, en automatisch kreeg hij daardoor ook trek in zo een lekker bakje leut.
"Schatje, hela!! Sta je op want ik rammel van de honger, of wil je nu al weduwe worden en dat enkel en allen maar door niet naar me te luisteren. Zo dadelijk val ik hier flauw en dan, hé"?
De koffiegeur steeg langs de trappenhal naar boven tot in de slaapkamer en streelde Lisbeth's neus. Nog in haar streepjespyjama net zoals Franck trouwens, kwam ze trede voor trede langzaam en al geeuwend de trap af. Liep langs Franck heen zonder hem echt waar te nemen en zette zich op de hoek van de tafel, wreef met haar vingers door haar ogen en zei;
"Het is toch gek, bij jou bleef dat getik vannacht maar door gaan maar bij mij werd het muisstil, zie je wel dat ik zelfs een dood voorwerp met mijn krachten kan bewerken".
Ze keek Franck daarbij uitdagend aan, als wilde ze hem van zijn stuk brengen. Ze schudde haar hoofd, geeuwde opnieuw, krabde zich op haar schouder en vervolgde;
"Volgens mij is deze klok gek op vrouwen, ik kan het me niet anders verklaren, ik kan er alles mee doen wat ik maar wil".
Ze lachte uitdagend en krabde nog eens maar ditmaal achter haar schouderbladen. Pas nu eerst bemerkte ze het bloementapijt aarover ze zojuist gelopen was en de mooi gedekte tafel en de geurende koffie.
"Zeg, je hebt je nogal uitgesloofd, waar heb ik dit aan verdiend? Is dit niet een beetje te zeer opzichtig? Wil je me iets vertellen wat ik nog weten moet"?
Ze lachte schalks en keek uitdagender als ooit te voren. "Ach nee, kom dat ik je een ferme zoen geef die heb je meer dan verdiend, m'n ventje".
Ze kirde van blijdschap terwijl ze bedacht hoe dat ze hem nog gelukkiger kon maken.
feedback van andere lezers- Wee
Wat romantisch, Willy :)
x
Hoeselaar: Dank je wel, tja zo is die nu eenmaal hij lijkt dan ook twee druppels op mij, hé - warket
Willy, een "w" plaatsen voor "aarom".
Hoeselaar: Bedankt voor je bezoek en het aandachtig lezen
Willy - Mistaker
Fijn verhaal Willy.
De zin
Pas nu eerst bemerkte ze het bloementapijt waarover ze zojuist gelopen was en de mooi gedekte tafel en de geurende koffie.
zou ik veranderen in:
Nu pas merkte ze het bloementapijt op waar ze zojuist overheen gelopen had en de mooi gedekte tafel en de geurende koffie.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Bedankt Greta, ik zal het zo veranderen zoals jij me dit aan aanreikte, 't is telkens weer fijn als de lezer mee denkt en kenbaar maakt.
Willy - hettie35
Het blijft fijn om te lezen, voor vandaag heb ik mijn hart hier weer aan opgehaalt maar kom gauw terug voor de rest.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: dank je wel lief dat je me volgen blijft
Willy
|
