|
< terug
Zoals het klokje tikt 17
Ja, geld is het enige dat hem interesseert, maar als je dacht dat hij rijk is of toch genoeg op de bank heeft voor zijn oude dag, nee, dan heb je het mis. Oh, en dan dat jaloerse gebazel, iedereen die meer heeft dan hij is of wel een gierigaard of dat hij het op een slinkse wijze heeft vergaard. Ja, zijn vader is geen gemakkelijke man en daar komt nog eens bij dat hij mij al helemaal niet moet. Ik ben hem te hip, tja, nu weet ik niet wat hij daarmee bedoelt. Misschien ben ik niet op m'n mond gevallen en laat ik me niet door hem doen. Ja, dan heeft hij gelijk. Misschien is het ook omdat ik dit huis geërfd heb en het dus volgens hem voor niets heb gekregen. Nee, ik, nee, wij, wij hebben hem niet verteld dat we daarvoor twintig jaar moeten afdokken vooraleer we dit ons huis mogen noemen. Ach, ik erger me om deze man die het niet waard is de vader van Franck genoemd te worden.
Elisabeth kwam in de buurt van de klippen. Steeds ze daar kwam tuurde ze altijd naar het westen waarom, tja, het zal een soort van heimwee zijn naar het onbekende. Ze was zo in gedachten verdiept dat ze niet bemerkte dat het heel zacht begon te regenen. Toen ze kwaad vertrok had ze niet op de op handen zijnde weersverwachting geacht en zo maar hals over kop in de richting van de klippen gelopen. Ze zocht in haar trainingjas naar een plastiek kapje dat ze normalerwijze altijd bij zich droeg maar nu vermiste. Dan maar terug en zo snel als het kan anders kon ze wel eens goed verkouden worden.
Na de ongewilde poetsbeurt belandde een deel van het porseleinen ontbijtservies in de vuilbak samen met de bloemen de jam en de doorweekte suikerklontjes . Jammer eigenlijk dacht Franck, ik heb de bloemen bij de apotheker om de hoek uit de tuin geplukt, gelukkig was die nog niet open. Ook de restanten van het doorweekte brood en pistolets met de beeldige decoratie kwamen ook in de vuilnisemmer terecht. Franck had toen hij nog in bed lag, zich voorgenomen om na het ontbijt meteen het gras met de zitmaaier te lijf te rukken, ook omdat de weervooruitzichten niet goed schenen te blijven. Hij zou eerst nog even de commode verplaatsen en dan de pendule haar definitieve plekje geven. Omdat dit een pronkstukje met een leuke anekdote is, moest het direct van bij het naar binnen komen de oogverblinder van de woonkamer worden. Hij ontdeed het uurwerk van zijn bruinpapieren mantel zonder het er onderuit te halen. Hij bezag het uurwerk deze keer wel met een zekere argwaan, want dat geklop van vannacht was hij nog niet vergeten.
Het zal de commode worden omdat ik die recht tegenover de deur kan plaatsen, zodat deze in het midden van de blinde muur komt te staan. Ook vanwege de lichtinval die daar veel meer waarde aan dit pronkstuk kon geven, daarom is dit voor hem de meest geschikte plaats. De drie vensters die de woonkamer had, waren op het zuidwesten gericht en dus de hele dag van zon en warmte voorzien. Franck die nog steeds in zijn pyjama rond liep, begon met het verschuiven van enkele meubelstukken. Hij deed dit heel methodisch. Telkens liep hij de gang in en bleef halverwege de livingdeur staan, en mat de woonruimte kritisch, om dan weer een of ander meubelstuk, hetzij een stoel of de kast, iets van plaats te doen verschuiven. Toen alles zo stond hoe dat hij dit in gedachten had, bleef hij tussen gang en woonkamer staan, en glimlachte goedkeurend. Hé hé ! Dat was het dan, en nu ga ik het uurwerk zijn definitieve plaats geven, en dan kijken wat Lis daarop te zeggen heeft. Wat is dat? Dat kan niet waar zijn, gisteren was het een pluimpje ook met het inpakpapier eromheen, en nu bleek het opeens veel zwaarder te wegen, nee! Gisteravond zeulde ik zeker meer dan een kilometer met deze klok en ik maakte me al zorgen dat deze pendule zo een lichtgewicht was en blijkbaar een immitaat in de handen geduwd kreeg. En nu dit.
Perplex keek hij naar het verkreukte papier en het daaronder liggende dagblad. Hij tilde voorzichtig de klok van het papier op en zetten hem noodgedwongen en met veel krachtinspanning naast het papier. Oef, wat was dat wel. Nu kwam ook de krant te voorschijn die de verkoper hun mee had gegeven om zo de datum van aankoop nooit te vergeten. Franck kon zijn ogen niet geloven, nee dat kon niet. Hoe kon een krant die gisteren de datum van die dag aangaf en nieuw kreeg, opeens oud en vergeeld uitzien en heel andere krantenkoppen droeg. Ook de foto's schenen niet van deze tijd maar ouderwets.
Hij meende gisteren toch een dagblad gezien te hebben waarop een foto prijkte van een ambassade die door een aanslag in het Midden-Oosten verwoest werd. Ook de datum van dat gebeuren was toch niet eergisteren zaterdag, nee, deze toonde de zesde juni. Ook het papier was niet van deze tijd, het voelde ruwer en bezat een bruinig en roze schemer.
feedback van andere lezers- Wee
Er tikt iets maar 't klopt niet!
x
Hoeselaar: Dat komt nog wel heb maar geduld.
Bedankt dat je het volgen niet moe word
Willy
|
