|
< terug
VAN VERSAILLES NAAR KAMERTJE
Mijn vader zat begin jaren ' 80 aan de grond. Hoewel hij daarvoor twintig jaar in een villa had gewoond met zijn eerste vrouw, sleet hij zijn dagen nu in een kamertje, centrum Brussel.
Maar zijn afkomst hield zijn moraal hoog. Toch was het wel even wennen vanwege het grote contrast. Mijn vader behield echter zijn glimlach hoe moeilijk hij het ook had.
Kort na zijn scheiding ontmoette hij mijn moeder in Zwitserland tijdens een ski-vakantie. Ze werden verliefd en vertrokken drie maanden later op wereldreis. Maar daarna was het geld onherroepelijk op.
Op een avond toen mijn vader weer eens de Brusselse café's afschuimde zag hij een mooie blonde jongeman naast zich zitten aan de toog. Ze keken elkaar een beetje vreemd aan maar de jongeman stamelde plots: C'est toi papa ? Toen viel het kwartje ook bij mijn vader: Mon fils Laurent ! Het werd een ontroerend weerzien en ze praatten de hele nacht met elkaar. Ze hadden elkaar immers vijftien jaar moeten missen. Zo bleek dat Laurent een studentenkot huurde, één straat verder van mijn vaders woonst. Hij studeerde voor sociaal assistent en begreep dus al gauw mijn vaders problematiek.
De volgende jaren trokken ze veel met elkaar op. Maar Laurent voelde diep medelijden voor zijn vader. Nadat hij zijn diploma had behaald besloot hij dus om samen geld te verdienen.
Mijn vader kwam met het idee om een immobiliënkantoor te beginnen. Mijn vader was altijd een goede zakenman geweest en zoals ieder weet :een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken !
Met behulp van advertentie's in de lokale krant en affiches startten ze zonder één cent hun zaak. Het werd een groot succes ! Ze specialiseerden zich in het verkopen van peperdure villa's. Het geld stroomde met tonnen binnen. Want ook Laurent had een goed zakeninstinct.
En zo kon mijn vader weer beginnen dromen...
|
