naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Galtur de Grote

door diomedes

1.

Het zwartharige jongetje met de trieste ogen en de rode muts rilde en schoof dieper in zijn versleten jas. Een druilerige regen maakte alles nat en een koude wind sneed door merg en been. April koketteerde weer met één zijner grillen. Het was nochtans druk in de stad, zaterdag en marktdag. Huismoeders van alle leeftijd en slag deden hun wekelijkse boodschappen, sommigen vergezeld van hun hele kroost, anderen alleen of met hun echtgenoot. Het jongetje kwam op het marktplein van Mechelen waar het nog drukker was dan in de aanpalende straten. Marktkramers prezen luidruchtig hun waren aan. De standhouders met groenten en fruit waren dominant aanwezig, velen ook met bloemen en textiel. Sommigen werkten vanuit een peperdure koelwagen, anderen stelden hun waren tentoon op een eenvoudig houten staketsel, weliswaar onder grote paraplu's. Op de achtergrond weerklonk orgelmuziek, weemoedig en aangenaam, bekende en polulaire wereldmelodieën. De kille lucht tussen de kramen was doordrongen van verschillende dooreenlopende geuren, gebraden kip, wafels en de meest penetrante, gebakken uien. Dit alles intresseerde het jongetje niet bijster, hij had meer oog voor de marktbezoekers. Even liep hij in het spoor van een jonge moeder met een kinderwagen, maar toen die begroet werd door een andere jonge vrouw en die twee een drukke conversatie begonnen, vervolgde hij zijn weg. Zijn blik viel op een ouder echtpaar dat fel gesticulerend wenskaarten uitkoos aan een kraam rechts voor hem. Onopvallend nam hij plaats naast de dame wiens handtas nonchalant op haar rug bengelde. Het paar raakte het niet eens, de man opteerde voor felgekleurde en wat oudbollige kaarten, de vrouw was moderner van smaak, wou kaarten in zachte pastel en met een subtiele tekening. De marktkramer keek verveeld toe. Toen ze het eindelijk eens waren, nam de vrouw de handtas van haar schouder om af te rekenen. Tot haar ontsteltenis bleek haar portemonnee verdwenen. Van het jongetje was geen spoor meer te bekennen.
Aan de andere kant van het plein stond een kleurrijk figuur naast zijn straatorgeltje dat hij met gelijkmatige bewegingen aanzwengelde. Hij was opvallend klein, amper anderhalve meter en zijn dwergachtige figuur werd nog geaccentueerd door zijn opvallend hoge donkerblauwe buishoed en een lange jas van dezelfde kleur die tot zijn voeten reikte. De jas was behangen met ontelbare gele en rode metaalachtige hebbedingetjes : spelden, belletjes, decoraties, pistooltjes, tinnen soldaten, poppetjes, beertjes en nog een groter aantal op het

feedback van andere lezers

• Wee
  Oef, een pakkend begin ...
  Je eindigt nogal plots, is er iets weggevallen?
  x
  
  diomedes: IK moet nog ervaring opdoen met deze site. Dit was pagina 1 van 115...Zal vanaf morgen per hoofdstuk publiceren.
• Pake
  Het zwartharige jongetje met de trieste ogen en de rode muts rilde en schoof dieper in zijn versleten jas. Een druilerige regen maakte alles nat en een koude wind sneed door merg en been. April koketteerde weer met één zijner grillen. Het was nochtans druk in de stad, zaterdag en marktdag. Huismoeders van alle leeftijd en slag deden hun wekelijkse boodschappen, sommigen vergezeld van hun hele kroost, anderen alleen of met hun echtgenoot. Het jongetje kwam op het marktplein van Mechelen waar het nog drukker was dan in de aanpalende straten. Marktkramers prezen luidruchtig hun waren aan. De standhouders met groenten en fruit waren dominant aanwezig, velen ook met bloemen en textiel. Sommigen werkten vanuit een peperdure koelwagen, anderen stelden hun waren tentoon op een eenvoudig houten staketsel, weliswaar onder grote paraplu's. Op de achtergrond weerklonk orgelmuziek, weemoedig en aangenaam, bekende en polulaire wereldmelodieën. De kille lucht tussen de kramen was doordrongen van verschillende dooreenlopende geuren, gebraden kip, wafels en de meest penetrante, gebakken uien. Dit alles intresseerde het jongetje niet bijster, hij had meer oog voor de marktbezoekers. Even liep hij in het spoor van een jonge moeder met een kinderwagen, maar toen die begroet werd door een andere jonge vrouw en die twee een drukke conversatie begonnen, *(vervolgde hij zijn weg) liep hij door. *Zijn blik viel op een ouder echtpaar dat fel gesticulerend wenskaarten uitkoos aan een kraam rechts voor hem. Onopvallend nam hij plaats naast de dame wiens handtas nonchalant op haar rug bengelde. Het paar raakte het niet eens, de man opteerde voor felgekleurde en wat oudbollige kaarten, de vrouw was moderner van smaak, wou kaarten in zachte pastel en met een subtiele tekening. De marktkramer keek verveeld toe. Toen ze het eindelijk eens waren, nam de vrouw de handtas van haar schouder om af te rekenen. Tot haar ontsteltenis bleek haar portemonnee verdwenen. Van het jongetje was geen spoor meer te bekennen.
  Aan de andere kant van het plein stond een kleurrijk figuur naast zijn straatorgeltje dat hij met gelijkmatige bewegingen aanzwengelde. Hij was opvallend klein, amper anderhalve meter en zijn dwergachtige figuur werd nog geaccentueerd door zijn opvallend hoge donkerblauwe buishoed en een lange jas van dezelfde kleur die tot zijn voeten reikte. De jas was behangen met ontelbare gele en rode metaalachtige hebbedingetjes : spelden, belletjes, decoraties, pistooltjes, tinnen soldaten, poppetjes, beertjes en nog een groter aantal op het
  Opmerkingen, zie * (WORD.,zoeken)
  De druilerige regen klopt niet met de bedrijvigheid op de markt.
  Je hebt de neiging om wat je wil zeggen wat te duur te verpakken:
  * nam hij plaats >> ging hij staan
  
• Hoeselaar
  Waarom stop je midden in een zin, jammer want ik vond het goed geschreven
  
  Willy