|
< terug
Schrijven alsof je leven ervan afhangt…
Het kan hem geen barst schelen wat ze zeggen of schrijven. Hij wil alleen maar z'n mening verkondigen over zaken die scheef lopen in de maatschappij. Z'n eerste verhaaltje schreef hij toen hij een jaar of zeven was. Op de binnenkant van een boek van Conscience. Datzelfde verhaaltje goot hij drie jaar later, mits enige aanpassingen, in een opstel. Het ging over z'n zwarte kat, die lui in de middagzon op de scheidingsmuur lag. Te lui om een vogeltje, dat binnen pootbereik zat te kwetteren, als middagmaal te gebruiken. Hij liet z'n fantasie werken, bedacht hoe het zou zijn moesten alle dieren te lui zijn om elkaar op te eten. Maakte de vergelijking met de mensen…
Z'n opstel won toen de eerste prijs. Een prijs ingesteld door de toenmalige burgemeester Dequeecker van Deurne. Een gouden vulpen. En een stapeltje boeken. Die vulpen heeft hij jaren gekoesterd. Nooit mee geschreven, daarvoor was ze te mooi. Het doosje was versierd met gouden letters. Fier als een gieter liet hij aan iedereen zien dat hij van alle inzendingen de beste was. Z'n klastitularis stimuleerde hem om verder te schrijven. Probeer ook eens poëzie of schrijf gedichten. Hij schreef alsof z'n leven ervan afhing. Z'n leraar verwees de meeste van z'n schrijfsels naar de prullenbak. Blijven schrijven, zet uw gedachten op papier, het zit erin en het moet eruit komen. Hij vervloekte hem, hij zou nooit een groot schrijver worden. En zeker geen goede dichter.
Later heeft hij z'n leraar nog eens terug gezien. Schrijf je nog, was z'n eerste vraag. Hij moest het ontkennen, na de lagere school had hij nog sporadisch iets toevertrouwt aan het geduldige papier. Meestal zwartgallige gedichten en sombere verhalen. Een leidraad voor mensen die hun leven moe waren. Weet je, zegt z'n leraar, dat je vroeger ook al sarcastisch en cynische verhalen schreef? Ik heb ze bijgehouden, gebruikt in de klas. Als voorbeeld van een jong iemand die constant met zichzelve in de knoop lag…
In 2007 kreeg hij een mailtje, gepost op z'n blog. Met de simpele woorden; " Dank u!"
Getekend:-uw leraar. Die twee woordjes zegden meer dan een heel verhaal. Die twee kleine woordjes koestert hij in z'n hart. Hij weet het, 't klinkt melig, maar ze zijn wat ze zijn. Hij heeft hem een mailtje teruggestuurd :" Ik moet jou bedanken…"
Enekele weken geleden is hij overleden in z'n slaap. Op de gezegende leeftijd van bijna 85 jaar. Hij denk dat hij hem nu in 't oog houdt, ergens ver achter de horizon en hij schrijf terug alsof z'n leven ervan afhangt…
©GoNo
feedback van andere lezers- greta
Schrijven is een behoefte, een drang.
"binnen pootbereik" leuk.
GoNo2: Dank u wel! - tinucha
"het geduldige papier" vind ik mooi omschreven! het is ook een van mijn beste vrienden :)
GoNo2: Dank u wel! - Wee
Mooi!
x
GoNo2: Dank u wel! - Pake
ergens ver achter de horizon wacht een Dank U
GoNo2: Dank u wel! - BV
fantasie laten werken hoe het zou moeten zijn want wat is is en zal zijn wat zijn zal zijn
GoNo2: Fantastisch! - Dora
Wie schrijft die blijft... dat blijft ook staan als een huis...
GoNo2: Dank u!
|
