|
< terug
Zoals het klokje tikt 34
"Bent u altijd zo impulsief, mevrouw"?
Een andere agent kwam met een vel papier aangelopen en reikt dit aan zijn overste. Deze hield het blad zo dat Lisbeth het raden had of hier iets over de verblijfplaats van Franck in stond. Hij kuchte even en keek de twee vrouwen zo aan als waren ze hier voor een verhoor, maar zijn zichtbare glimlach verried dat dit schrijven wel degelijk voor hen bestemd was
"Ziehier dames het adres en het telefoonnummer dat u eerst kiezen moet vooraleer u deze persoon bezoeken mag. Ik druk u dit opzettelijk op uw hart, waarbij hij Lisbeth die zich uitgaf als zijn de echtgenote vorsend aankeek, zodat u niet meteen Linéa recta naar daar zou rijden". Hij groette de twee vriendinnen en opende de buitendeur voor dit duo en wenste hen "veel geluk !" toe. Een maal buiten het kantoor was de spanning als bij toverslag weggeëbd, en beide hadden opeens veel zin in koffie in een van de aparte cafés die de markt versierden. Beiden bestelden hetzelfde en terwijl ze op het warme drankje wachten probeerde Lisbeth het zojuist aangereikte telefoonnummer te bellen. Een vrouwenstem aan de andere kant van de lijn vertelde haar dat ze eerst met de diensdoende psychiater contact moest opnemen, of ze zo lang even wachten kon, ja was Lisbeth's antwoord. Het mobieltje veranderde steeds weer van hand en haar ogen vlogen even snel mee. Het gekraak aan andere kant van de lijn vertelde Lisbeth dat er een bericht zou volgen.
"Mevrouw, het spijt ons, er is voor het moment niemand in de buurt die u te woord kan staan, het zou beter zijn mocht u morgen rondom tien nog eens terug bellen". Een andere vrouwenstem aan de andere kant van de lijn zei dat ze uitdrukkelijk bij de politie op aangedrongen had om eerst een telefonische afspraak te maken vooraleer men een bezoek kon regelen. Ze hoorde op de achtergrond veel geroezemoes en soms stemmen die het ergens over iets of iemand oneens waren. Na een korte pauze was het een en diezelfde vrouwenstem van zo juist, die zei dat ze deze persoon waarachter ze zochten nu onmogelijk niet konden bezoeken maar eerst morgen een afspraak kon maken. Lisbeth die door het dolle heen was wilde niets liever dan haar geliefde nu meteen in haar armen sluiten en liet dit ook aan de stem aan de andere kant van de lijn horen.
"Nee sorry ook morgen gaat dit niet, hoor ik zojuist. Het zal eerst overmorgen om tien uur zijn, en om heel zeker te zijn belt u morgen nog eens dan kunnen we u het juiste uur doorgeven. Lisbeth wilde zo graag te weten komen waar ze haar Franck zou kunnen bezoeken, in welke stad straat en nog zoveel meer, maar daar kreeg ze de mogelijkheid niet meer voor. De stem die haar te woord stond had het gesprek eenvoudig beëindigd. Eva suste haar vriendin die in alle staten verkeerde omdat ze dacht dat ze onheus behandelt werd.
"Maar nee malle meid, waren haar geruststellende woorden, je moet die mensen daar ook begrijpen. De politieman had je al op je hart gedrukt dat je niet voor morgen contact mocht opnemen, nu ja, nu weet je tenminste al dat het eerst overmorgen zal zijn. Stel je eens in hun situatie,hé, ik weet waarover ik praat ook bij ons worden er prioriteiten gesteld en daar moet iedereen zich aan houden". De kopjes koffie werden door een echte adonis geserveerd althans vond Eva dat, want haar ogen bleven de kelner volgen totdat hij achter de balie verdween.
"Weet je wat Lis, we gaan nog even bij mij langs dan kan ik nog wat spulletjes bijeen rapen want de rest van de week moet ik gaan werken. Als ik jou was bleef ik ook niet thuis zitten kniezen, maar zou ik als ik jou was in je atelier wat orde op zaken stellen. Wat gaan je klanten denken als je zoveel dagen niets van je horen laat? Vergeet niet dat een klant is koning en koningen laat men niet wachten. Sorry dat ik je hierin de les spel maar jouw leven en werken moet ook doorgaan of niet soms,hé". Eva had op haar werk doorgegeven dat ze de volgende morgen een half uur later zou arriveren en gaf daarvoor een geldig excuus door. De avond werd hoofdzakelijk met speculeren doorgebracht, waarbij sloten thee werden verslonden en radio werd beluisterd zonder dit echt waar te nemen. Een sterke wind stak tegen het donker worden op en werden de blaffeturen aan de buitenkant naar binnen toe bevestigt. Vroeg in de volgende morgen verliet Eva haar vriendin, ze deed dit met een stevige knuffel en een paar bemoedigende woorden. Ze zou die avond bij haar thuis slapen maar wel contact houden om te horen hoe haar dag verliep.
Met een claxongeluid verliet ze het erf er reed naar beneden de hoofdweg tegemoet. Helemaal alleen in huis zonder die man die haar leven een nieuwe wending gaf ging niet Ze had meerdere vriendinnen waar ze regelmatig mee in contact trad maar die ze noch nooit 's avonds bezocht, en zeker niet zonder Franck. De daaropvolgende dag besloot ze om de raad van haar vriendin te volgen en betrad het atelier dat voor haar een tweede thuis was nu opeens bevreemdend overkwam. Het was alsof zelfs hier waar Franck bijna nooit binnen kwam zijn afwezigheid te voelen was. Ja, Franck's foto die een gekend fotograaf en vriend ooit voor haar maakten straalde haar met een fijne glimlach tegemoet. Automatisch ontweek ze zijn beeltenis en wierp zich meteen over de vele vellen met tekeningen van verschillende interieurs die ze in opdracht gekregen had. Tegen de avond verliet ze het pand en zag de broodjesbar die ze dagelijks bezocht en begreep nu pas dat ze de hele dag niet een hap eten tot zich had genomen. Die avond reed ze zo maar wat verloren rond zonder enig doel om uiteindelijk dan toch naar huis te vinden. Snel werd er iets eetbaars bijeengeraapt en dat op het vuistje naar binnengewerkt. Een kopje thee dronk ze nog en dook meteen daarna onder de wol. Het werd een onrustige nacht waarin ze moeilijk de slaap vond.
feedback van andere lezers- Wee
Arme Lisbeth, wat laat je haar lijden. Het ziet er helemaal niet best uit ...
x
Hoeselaar: Beste Hanna, dit is ook een thriller waarvan ik het eind ook niet ken, met het schrijven komen steeds meer beelden te voorschijn die haar waarschijnlijk nog meer op de proef stellen.
Wil dit zo natuurgetrouw weergeven en daardoor moet ik een langere aanloop nemen, maar geloof me er komen ook leuke zaken te voorschijn.
Wat ik me afvraag is; komt dit geloofwaardig over of zit ik op een verkeerd spoor?
Bij voorbaat dank voor je eerlijke mening
Willy - warket
Niet slecht geschreven maar het boeit mij niet zo. Hopelijk neemt u mij dat niet kwalijk.
Hoeselaar: Maar waarom zou ik je dat kwalijk nemen ik ben juist blij en verrast dat je zo eerlijk voor je mening uitkomt
Willy
|
