Volg ons op facebook
|
< terug
Aan de schoolpoort
Daar stond ik dan, aan de schoolpoort om mijn zoontje van zeven af te halen, tussen de
madammen die heel de dag thuis zijn en effe naar school komen met hun 4x4, hun
Porsche Cayenne of hun mega-auto van één of ander sjiek merk.
Ik stond er zo maar wat, niks bepaalds te doen, enkel te luisteren naar wat de dames
zoal onderling vertelden.
"Ja Sofie, onze Jordi heeft gisteren ook problemen gehad met die leraar van turnen, het
is gene plezante en ne strenge zei hij !"
"Echt, zeg dan moeten we toch eens gaan reklameren hee, wat denk je ?"
"Ach laat ons nog even wachten, je weet hoe die jonge kinderen zijn hee !"zei de andere
dame terug.
"Bedoel je nu dat mijn kind liegt ?" zei de andere dame al een beetje op haar teentjes
getrapt.
"Neen, dat nu ook niet maar je weet toch zelf dat kinderen veel fantaseren !" zei de
andere dame weer.
"Dus eigenlijk bedoel je dat mijn zoon gek is of wat ?" zei de andere dame die haar
benen wat spreidde en een beetje dichter bij de moeder van Jordi ging staan.
"Maar nee Sofie, rustig meiske, je moet je zo niet opwinden hee !"
"Niet opwinden, ik kan er echt niet tegen dat mensen als jij zeggen dat mijn zoon een
leugenaar of een gek is !"
"Maar dat heb ik niet gezegd !" zei de andere dame ook al wat bozer. Het gesprek
raakte oververhit en ik besloot me even te moeien.
"Neen, mevrouw, echt , dat heeft deze dame niet gezegd !" zei ik beleefd.
"Waar moeit U zich mee, ben ik tegen U bezig of zo ?" zei de wijdbeense vrouw en ze
draaide zich een kwartslag naar me toe.
"Trouwens, wie denkt U dat U bent ?"
"Niemand, maar ik wilde effe deze mevrouw haar verhaal bevestigen !" zei ik een
beetje zachter.
"Dus nu gaat U , een wildvreemde, mij zeggen dat ikzelf dus lieg, ik weet toch nog wel
wat ik hoor zeker ?!" zei de vrouw boos.
Ik bekeek haar en zag de grote wrat op haar potsierlijke haakneus. Ze had gele tanden
en haar haar was al weken niet meer gewassen.
Ze maakte wel een erg agressieve indruk op me dus liet ik ze maar lullen.
1
"Maar Sofie, maak je toch niet zo druk !" zei de mama van Jordi.
"Ja maar, wie denkt deze lul wel wie hij is !" zei ze nog.
"Ik ben geen lul !" antwoordde ik want door die uitspraak was ik behoorlijk op mijn pik
getrapt en ik kan je verzekeren dat doet pijn hoor als iemand op je pik trapt !
"In mijn ogen bent U wel een lul en zelfs een grote lul !" zei mevrouw Agressie.
Haar 'vriendin' draaide zich ook naar me.
"Ik vind U zelfs een boerelul weet je !"
'Godverdomme, nu keren beide vrouwen zich tegen me, hoe is het mogelijk !' dacht ik.
"Ik wilde enkel helpen mevrouw !" zei ik kalm.
"Ik heb Uw hulp toch niet gevraagd hee !" zei Jordi's mama.
"Neen dat klopt, ze heeft Uw hulp niet gevraagd !" zei Sofie.
Beide dames schudden hun hoofden.
Ik niet, ik keek de andere kant uit.
"En waarom kijkt U me niet aan als ik met U spreek !" zei de wrattenneusvrouw.
"Voor mij is dit gesprek ten einde !" zei ik en ik draaide me om.
"Ah zo, meneertje stront hier bepaalt wanneer een gesprek ten einde is, bent Ueen
rechter of een politieman of zo misschien, U bepaalt dit niet, ik ben dit gesprek
begonnen en ik bepaal of dit gesprek ten einde is, goed begrepen !" zei Sofie boos.
"Dat heb je nu eens goed gezegd Sofie !" zei Jordi's mama.
Ik negeerde hen.
Ze waren er niet meer pretendeerde ik.
Plots kreeg ik een duw tegen mijn schouder.
"Helaba manneke, waar zijn we opgevoed ? In de dierentuin misschien !" zei de
wrattenneusvrouw nijdig. Haar gezicht zag al purper van ingehouden woede.
Ik negeerde haar alhoewel ik haar graag van antwoord had gediend door haar te
vertellen wat een lelijk pokkenwijf ik ze wel vond, maar ik zweeg wijselijk.
Ik kon zien dat de wrattenneusvrouw nog woedender werd, ze stak een sigaret op en ik
voelde dat ze me bleef aanstaren.
"Kom Sofie, we gaan een eindje verder staan en laten deze klootzak gerust !" zei de
mama van Jordi.
Ze had een enorm dik gat en grote borsten en een smoel vol rimpels.
Ze slenterden wat verder en ik slaakte een inwendige zucht van opluchting.
Enkele andere dames keken me glimlachend aan en leken te willen zeggen dat ik heel
juist gehandeld had, wat mijn ijdelheid streelde natuurlijk.
Dan ging de schoolpoort open.
Honderden kinderen liepen naar hun mama's toe.
Een klein ventje van een jaar of zes liep recht naar zijn mama die achter me stond.
"Mama, de meester heeft gezegd dat ik vandaag goed mijn best heb gedaan !" riep hij
naar haar. De mama van het kereltje gaf hem een knuffel en zei :
"Wel dan gaan we subiet naar Mc Donalds, goed !" De kleine werd gek van opwinding.
2
"Hey Joske, wij gaan subiet naar McDonalds !" riep hij naar zijn vriendje.
"Dat is slecht voor je tanden zegt mijn mama, trouwens Mc Donalds gebruikt vlees van
dode koeien voor hun hamburgers zegt mijn mama !"
"En dan...ik vind dat lekker, trouwens wat ge zegt is niet waar !"
"Jawel ! Mijn mama weet dat !" riep Joske terug.
De mama van Joske lachte, en de mama van het andere kereltje lachte ook.
Even later liepen ze weg, waarschijnlijk naar Mc Donalds.
Een zesjarig meisje liep even later naar haar mama.
"Mama, mama, weet ge wat Elize gezegd heeft tegen mij vandaag !?"
Haar mama schudde van neen.
"Dat ik een trut ben !" zei het meisje parmantig en gespeeld kwaad.
"Dat is niet mooi van Elize hee !" zei haar ma.
"Neen dat vind ik ook, trouwens mama, een trut wat is dat ?" vroeg het kind weer.
De mama bloosde en trok haar dochtertje met zich mee. Haar antwoord kon ik niet
meer horen. Spijtig...
Een eindje verder zag ik een jongetje met een mond vol snoep. Zijn ma stapte op hem
toe.
"Zeg Lowieke, wat ben je aan het eten ?" vroeg ze.
"Snoepjes !" zei Lowieke.
"En van wie zijn die ?"
"Van Franske, die verjaarde vandaag !" zei de jongen weer.
"Ja, maar, we gaan zodadelijk boterhammekes eten !" zei de ma weer.
"Franske, ons ma zegt dat ik in het vervolg eerst boterhammekes moet eten !" riep
Lowieke naar zijn maatje Franske.
Ik keek naar de kleine en dan zag ik zijn moeder en ik schrok.
Was het toch wel de wrattenneusvrouw zeker. Strijdvaardig ging ze naar Lowiekes
mama.
"Is die snoep niet goed misschien mevrouw ?" vroeg ze aan Lowiekes moeder, terwijl
Lowieke en Franske stonden te springen over een takje dat op de grond lag.
"Jawel, bedankt , maar ik heb liever dat mijn zoontje eerst boterhammekes eet in plaats
van zich vol te proppen met snoep !"
"Och , ik zie het al, madame is een beetje bekakt zeker ?" zei Franskes' mama.
"Neen, maar had Uw zoontje die snoep niet kunnen geven na schooltijd?"
"Mijn zoontje geeft die snoep wanneer hij het wil en niet wanneer een kakmadam als
gij het wil, okee !"
Ik vond de reaktie van de wrattenneusvrouw alweer erg overdreven. De mama van
Lowieke stond er een beetje verbouwereerd bij en ik kon me deze keer echt niet meer
inhouden.
3
"Luistert U nu eens goed mevrouw, laat deze dame met rust, U heeft waarschijnlijk
slecht geslapen of Uw man is weg met een ander, wat ik hem niet kan kwalijk nemen
als ik Uw tronie zie, maar laat alstublieft andere mensen gerust !" zei ik boos.
Ze keek me aan. Kwaad, razend.
De wrat op haar neus leek te groeien en werd roder dan rood.
"Luistert U nu eens mafkees, wie denkt U wel dat U bent om zulke insuniaties te maken
over mijn privéleven ! U bent een loser in mijn ogen een dikke loser !" zei ze boos en ze
inhaleerde de rook van haar sigaret alsof haar leven er van afhing.
"Weet U wat ik over U denk ? U bent waarschijnlijk de lelijkste vrouw die ik ooit zag,
een schande voor alle vrouwen, een smet op het blazoen van het leven !" zei ik zeer
kwaad. Intussen waren al wat meer mama's komen kijken wat er aan de hand was.
De wrattenneusvrouw nam haar handtas en voor ik het wist sloeg ze er mee op mijn
neus. Ik zag het te laat en het zware lederen ding plofte op mijn reukorgaan.
Het deed behoorlijk pijn en ik voelde het bloed stromen.
De wrattenneusvrouw lachte en verdween. Enkele andere dames boden me hun
zakdoek aan. Ik bedankte hen.
'Godverdomme mens, volgende keer, geef ik je een klap terug !' dacht ik terwijl ik het
bloed van mijn neus depte.
Daar was mijn zoontje, hij kwam aangelopen.
"Papa, papa, wat is er gebeurd ?" vroeg het ventje.
"Nikske schat,niks, ik denk dat het door de kou is dat ik een bloedneus heb !"
De andere dames draaiden zich om en glimlachten.
Ik nam mijn zoontje bij de hand en wandelde naar mijn auto, zwerend dat dit de eerste
en de laatste keer zou zijn dat ik mijn kleine jongen aan de school zou afhalen...
Het is tenslotte vrouwenwerk ! Of niet ?
4
feedback van andere lezers- Wee
Dag Yvespfgoudket. Wat een heerlijk verhaal, met een lach gelezen.
Meer van dat aub :))
(Spelfoutje: boereNlul?)
x
yvespfgoudket: bedankt, tof ! - GoNo2
Goed geschreven!
yvespfgoudket: bedankt !
|
