|
< terug
Galtur de Grote (19)
8.
Mon Lucius sloot uitgeput zijn ogen en vleide zich achterover in het metalen ziekenhuisbed. Om zijn hoofd zat een groot verband. De twee mannen aan het voeteneind aarzelden. Zij hadden nog een hoop vragen maar voorlopig wisten ze genoeg. Brandstichting, huisvredebreuk, slagen en verwondingen en ontvoering. Voldoende voor de procureur om het onderzoek naar zich toe te trekken en een onderzoeksrechter aan te stellen. Hoofdinspecteur Basso en inspecteur Ignolin hadden de zaak toegespeeld gekregen en een opsporingsbericht gelanceerd. Zowel van de daders als van Galtur. Lucius had een hersenschudding aan de overval overgehouden en een grote snijwonde aan zijn slaap die hij opgelopen had bij zijn val. Veel had hij de politiemannen niet kunnen vertellen.
"Als ik het goed begrijp kregen jullie eerst een verwittiging in de bus gestopt ?"
Hoofdinspecteur Basso keek bedachtzaam neer op het slachtoffer.
"Er werd tweemaal aangebeld en de tweede keer lag dat briefje onder de deur geschoven," moeizaam richtte Lucius zich op.
"Wij hebben heel uw huis doorzocht en niets kunnen vinden," Inspecteur Ignolin zei het achteloos.
Mon haalde zijn schouders op : "mogelijk heeft Galtur het weggestopt, in elk geval namen we het serieus en Galtur belde Lou om hem naar een hotel te brengen."
"Wie is Lou ?"
"Een nichtje van mijn echtgenote, zij rijdt met een taxi. Galtur heeft geen auto en zij brengt hem naar zijn optredens."
"Was zij ook aanwezig in de Rooselaer ?"
"Normaal wel."
Basso richtte zich tot zijn collega : "vraag jij straks haar gegevens op ?"
Ignolin knikte.
De twee rechercheurs vormden een komisch stel. Beiden prille veertigers maar Roland Basso klein en gezet met donkere krullen wijl zijn rijzige collega een slungelachtige indruk naliet.
"Hoe lang ken jij Galtur Legrand meneer Lucius ?"
"Ik ken hem al van toen hij in Mechelen aanbelandde, jaren geleden, zijn boot lag naast de mijne."
"Waar kwam hij vandaan ?" Basso was de vragensteller van de twee, Ignolin noteerde.
"Galtur is als wees opgegroeid in een circus en zijn naam dankt hij aan zijn geboortestad meen ik."
"Galtur in …?"
"Oostenrijk."
"Zou jij je belager nog herkennen ?"
"Alles ging zo snel, ik heb de deur geopend en daar stond ineens een reus voor mij en die haalde uit en van dan af herinner ik mij niets meer."
"Wat een rare zaak," Ignolin keek op van zijn notities.
"Ik zal even resumeren," Basso stond op en ijsbeerde door de kamer.
"Dus dat diefje bestal uw vriend op de markt waarop deze laatste hem zijn buit afnam ?"
"Zo heeft Galtur het me verteld."
"Dat kan kloppen," Ignolin mengde zich in het gesprek, " de dag na de markt vonden we in de brievenbus van ons hoofdkantoor een drietal geldbeugels en cash geld."
Basso knikte en ging verder.
"Vervolgens hebben ze meneer Legrand, Galtur, bedreigd in het midden van zijn optreden waarop die zich verbaal verdedigd heeft en dingen gezegd waar die zogenaamde Rus zwaar aan tilde."
"Galtur had te doen met dat jongetje."
"Hoe kende Galtur die mannen ?"
"Niet, Galtur heeft…tja…krachten. Soms kan hij gedachten lezen. Ik begrijp het ook niet, maar ik heb de indruk alleen tijdens zijn optredens. Daarbuiten is hij een heel gewone man."
"Een soort helderziende ?"
"Zoiets ja."
"En u gelooft daar in meneer Lucius ?"
"Wat hij doet tijdens zijn optredens is ongelooflijk."
"Waarom is hij dan niet bekend, van radio, van televisie, ik had nog nooit van hem gehoord."
"Die optredens doet hij nog niet zo heel lang, in feite schuwt hij alle publiciteit maar hij wou extra geld verdienen voor een grotere boot."
"Een grotere boot ?"
"Zijn levenswens is een wereldreis maken met een boot en daar is de Vagebond niet geschikt voor."
"Nu minder dan ooit, het schip is volledig uitgebrand."
"God, nee," kreunde Lucius.
"Het moet gebeurd zijn na de aanval en de ontvoering. Getuigen hebben een betelwagen met gierende banden zien vertrekken, maar zonder identificatie."
"Heeft uw vriend echt geen namen genoemd van die mannen op dat optreden ?" Ignolin wendde zich tot de gekwetste.
"Mogelijk, maar ik herinner mij enkel dat hij het over de Rus had en het jongetje heette Nita als ik mij niet vergis."
"We gaan je verder laten rusten meneer Lucius, als er nog iets bovenkomt hier is mijn kaartje, wij houden je nog op de hoogte."
Basso wenkte zijn collega en de mannen namen afscheid.
feedback van andere lezers
|
