< terug
Galtur de Grote (28)
"Hier is de dader", mompelde hij, wrijvend over een pijnlijke plek op zijn rug.
"Wat is dat ?"opgewonden lichtte Galtur zijn hoofd op.
"Een spijker, nee, een verroeste vijs."
"Kan je ze eruit krijgen ?"
Nita schudde zijn hoofd.
"Ze zit veel te vast."
"Draaien Nita, je moet ze er uitdraaien."
"Waarom ?"
"Denk na jongen," Galtur rammelde de handboei tegen de ring in de muur.
"Ik begrijp het, ze zit muurvast."
"Naar links, naar links draaien en neem je zakdoek," zei Galtur gejaagd.
"Het lukt niet !"
Nita draaide en wrong met al zijn kracht.
"Probeer harder, het is onze enige kans," Galtur'stem klonk gejaagd.
"Het lukt echt niet."
Moedeloos gaf Nita het op.
"Kom hier !" sprak Galtur dwingend. Aarzelend begaf de jongen zich naar het bed.
"Kijk in mijn ogen. Diep !"
Nita voelde zich wegzinken in de donkere ogen van de Faronees wiens pupillen een felle gloed uitstraalden. Zijn lichaam werd slap en zijn geest helemaal overgeleverd aan de oudere man.
"Ontvang de kracht, de kracht van de leeuw, jij bent sterk, ijzersterk…" De woorden sijpelden zijn geest binnen zonder dat Galtur zijn stem gebruikt had. De kleine man verbrak hun connectie en wenkte met zijn hoofd naar de deur. Ditmaal had Nita zelfs geen zakdoek nodig. De schroef liet zich probleemloos losdraaien en nog steeds met een extatische uitdrukking wendde hij zich naar de geketende en begon met de schroef aan het slot van de handboei te peuteren. Die sprong bijna meteen open en Galtur maakte zich vrij. Moeizaam en kreunend van de pijn stond hij op. Hij wankelde maar bleef overeind. Met gelijkmatige bewegingen masseerde hij zijn polsen en schouders, alzo zijn bloedsomloop stimulerend.
"We hebben geen tijd te verliezen Nita, geef hier die vijs."
Galtur bukte zich naar de folders en schoof ze onder de deur.
Vervolgens stopte hij de schroef in het sleutelgat en oefende zachtjes druk uit. Een gedempte bons gaf aan dat de sleutel langs de andere kant op de grond denderde.
"Nu op hoop van zegen."
Voorzichtig haalde hij de folders terug naar zijn kant.
"Hoe wist jij dat die sleutel nog op de deur stak ?" Nita volgde gefascineerd elke beweging van de andere.
"Heel onvoorzichtig van Olga, hier is hij," Galtur nam de sleutel op en in een mum van tijd bevonden ze zich in de aanpalende kelder. Olga had het reusachtige bord met de sigarettenreclame vergeten terug te plaatsen. Het stond nonchalant tegen een kast geschoven. Galtur knipte het licht aan en repte zich de kleine trap op naar de deur van hun vrijheid. Eenzelfde foefje om hier weg te komen zou niet lukken. De opening onderaan de deur bedroeg slechts enkele millimeter. Galtur stiet een Faronese vloek uit. De twee begonnen verwoed hun nieuwe ruimte uit te kammen en stilaan vormde zich een grote stofwolk. Met de oude kranten konden ze hoogstens hun verveling verdrijven of ze in de fik steken. Met de glazen weckpotten zouden ze hun huid misschien duur kunnen verkopen tegen de Rus en zijn trawanten maar gegarandeerd het onderspit delven. In de kasten vonden ze niets bruikbaars om de tweede deur open te krijgen. Uitgeput zakte Galtur in elkaar. Heel zijn lichaam voelde pijnlijk aan. De vele uren in een onnatuurlijke houding hadden hun sporen nagelaten en nu de hoop op een ontsnapping hem weer ontnomen was, zakte ook zijn adrenaline zienderogen weg.
feedback van andere lezers- Wee
Super!
Hoe klinkt een Faronese vloek?
x diomedes: de enige taal die niet op mijn pc voorkomt... - joplin
efkes verstoppen tot de deur opengaat?
xx diomedes: goeie tip... - julien_maleur
graag gelezen diomedes: bedankt
|