|
< terug
Galtur de Grote (29)
"Kunnen we niet opnieuw de leeuw doen ?" vroeg Nita verwachtingsvol.
"Mirakels bestaan niet jongen, die deur is van massief eik."
"En als we Olga naar hier lokken ? We kunnen op de deur bonken."
"Dan waarschuwt ze de Rus of die verschrikkelijke Blender."
"Olga zouden we samen kunnen overmeesteren."
Galtur kwam moeizaam overeind.
"Je hebt me op een idee gebracht, snel leg alles terug zoals we het hier aangetroffen hebben."
Nita keek hem niet begrijpend aan.
"Als we geluk hebben brengt ze ons ontbijt en komt ze alleen."
"Ontbijt ?"
"Of een compleet diner."
"Als ze nog komt", zei Nita.
"Onze enige kans Nita."
Het jongetje knikte en met vereende krachten brachten ze de kelder in de staat zoals ze hem betreden hadden. Galtur monsterde het resultaat, zijn blik bleef hangen op het grote reclamebord. Olga had het schuins tegen een kast geplaatst. Hij schoof de onderkant wat verder op zodat er voldoende plaats vrijkwam. Een ideale schuilplaats voor wat hij zinnens was. Het bord stond rechts van de kelderdeur en wat zich daarachter bevond was onzichtbaar voor iedereen die de kelder betrad. Galtur duwde Nita achter het bord, doofde de lamp en nam in volledige duisternis plaats langs de kant van de deur.
"En nu hopen en afwachten."
"Je mag haar geen pijn doen Galtur."
"Als ze komt."
"Als ze komt," Nita trok zijn knieën op en maakte zich klein. Galtur vlijde zich met zijn rug tegen de kast en speelde met de handboei. Ze hadden slechts één kans bedacht hij, alles hing af van wie er in de kelder zou verschijnen. Hij had de vrouw nog nooit ontmoet. Volgens Nita was ze lang en mager en mogelijk dronken. Zou ze alleen in het huis zijn en zouden ze de voordeur kunnen bereiken. En wat gedaan eens op straat ? Was het dag of nacht ? Hij had geen benul van tijd. Nita kende Brussel en zou hen naar een treinstation kunnen leiden. Zonder geld en in zijn geval ook zonder jas. Galtur vreesde de aprilse grillen van dit land. Faro had het hele jaar door een gemiddelde temperatuur van 22 graden. Daar hadden hun geleerden heel lang geleden zelf voor gezorgd. Galtur kon moeilijk wennen aan het gematigd zeeklimaat van België ook niet na meer dan een halve eeuw aardse jaren in dit land en dan te weten dat hij Oostenrijk achter zich had gelaten om de sneeuw te ontlopen. Wat diende er met het jongetje te gebeuren. Hij wist te veel, waarom had hij hem zoveel verteld. De Geheugenwisser was in de brand gebleven samen met de rest van zijn spullen van Faro. Als hij hem tot bij Tistemoors kon brengen was dit probleem van de baan. En daarna, hij kon Nita toch niet aan zijn lot overlaten. De Rus zou jacht op hem maken, overal in Europa. Hem in een weeshuis onderbrengen was geen optie, niet na zijn eerste verschrikkelijke ervaringen in Roemenië en bovendien was hij te zeer op zijn vrijheid gesteld. Misschien moest hij zich over het jongetje ontfermen.
Heel lang zaten ze daar naast elkaar in het donker op de kille vloer en hoe meer tijd er overheen ging, hoe meer de onzekerheid toesloeg. Nita sukkelde uiteindelijk in slaap. Galtur verzette zich daartegen. Hij wou klaar zijn en alert. Zijn leven hing er van af.
Toen hoorde hij ze. Voetstappen en ze naderden de kelder. Een sleutel werd in het slot gestoken en omgedraaid. Zijn hart klopte in zijn keel en zachtjes porde hij Nita wakker. De schaduw van het grote bord beschermde hun ogen tegen de plotse lichtinval. De deur werd geopend en de voetstappen daalden de trap af. Traag en onzeker. Waarschijnlijk Olga met een presenteerblad en ze was alleen. Gelukkig. Galtur wist wat hij moest doen. Nu zeker niet in paniek raken. De vrouw naderde nietsvermoedend de tweede deur en hield halt om het voedsel op een kast te plaatsen. Toen bukte ze zich en schoof een bordje met brood onder de deur. Daar had Galtur op gewacht. Met beide voeten schopte hij het reclamepaneel weg om zich vervolgens op de vrouw te storten. Totaal verrast kwam Olga ten val met de kleine man bovenop haar. Ze krabte en beet en sloeg van zich af. Galtur had al zijn kracht nodig om haar onder zich te houden. Uiteindelijk raakte hij haar vol op de kin. Twee keer. De tweede maal raakte ze buiten westen. Nita hielp ze mee in de kleinere kelder te slepen tot bij de brits. Olga's pols werd in de boei en aan de ring geklonken en dat was maar net op tijd. Ze opende haar ogen en vergastte Nita op een gemene schop. De jongen werd achterover geworpen en viel languit op de vloer. Krijsend trachtte ze zich los te rukken. Galtur hielp Nita overeind en de twee repten zich naar buiten.
Plots bleef Galtur staan. Hij werd doodsbleek. Met overslaande stem schreeuwde ze onafgebroken : "Kobelates ! Kobelates ! Kobelates !"
Nita sleurde hem de trap op.
feedback van andere lezers- Wee
Oooo ...
x
diomedes: XX - joplin
Wie is Olga????
diomedes: Danku, Olga is een medewerkster van Sacha
|
