|
< terug
Galtur de Grote (34)
18.
Nita en Galtur hadden het station van Brussel Centraal bereikt. Ze hadden niet veel gezegd onderweg. Het regende nog steeds en ze hadden een behoorlijk tempo aangehouden.
"Ik moet Mon bellen," zei Galtur dwingend.
"In 't station zijn telefooncellen," antwoordde Nita.
"Maar we hebben geen geld," klaagde Galtur.
"Laat dat maar aan mij over," glimlachte de jongen.
"Nita ik wil niet dat je nog iemand besteelt !"
"Dat hoeft niet, wat denk je dat ik het eerste in het weeshuis heb geleerd ?"
Galtur begreep en wees naar een bedelaar die aan de ingang van het station had plaatsgenomen : "je kan daar toch niet gaan naast zitten ?"
"Nee," lachte Nita, "hij zou me snel wegjagen. Als jij in het station wacht ga ik mensen aanspreken en zeggen dat ik mijn treinabonnement kwijt geraakt ben."
"Daar trapt toch niemand in," zei Galtur vol ongeloof.
"Het is niet de eerste keer Galtur, vertrouw me alsjeblieft."
"Alles is beter dan stelen."
"Alhoewel jij meer succes zou hebben," lachte Nita de kleine man monsterend.
"Op Faro ben ik een reus," glimlachte Galtur.
"Hier ook Galtur, hier ook."
Nita begaf zich tussen de menigte.
Galtur wandelde het station binnen en vond een onopvallende plaats met een goed zicht op de ingang. Die jongen was ongelooflijk bedacht hij, een echte overlever. Maar ze moesten weg van hier. Die Victor zal intussen de bende gewaarschuwd hebben en de eerste plaats waar ze hen zouden zoeken was het station. Hij trok zijn kap dieper over zijn hoofd en stopte zijn baard onder zijn jas. Als hij nu nog een sjaal had gehad dan kon hij voor een kind doorgaan dacht hij ironisch. Hoe zou Mon het stellen. Hopelijk had hij die klappen overleefd. Waarschijnlijk wel, Mon was een taaie. Wat zou hij de politie verteld hebben. Zoals de zaak er nu voor stond moest die er tot elke prijs buiten gehouden worden.
In al de jaren Farinese aanwezigheid op Aarde was het al meermaals voorgevallen dat ze ontmaskerd waren maar telkens als het nodig was had de Geheugenwisser soelaas gebracht. Galtur was het in deze volledig eens met het beleid van de Wijzen van zijn planeet. De Aardbewoners waren lang niet rijp voor hun kennis. Vooral die huidige arrogante generatie niet. Met enige minachting kijkt die op haar eigen verleden terug en die laatdunkendheid ergerde Galtur. Er was weinig verschil in de geestesgesteldheid van de mensen in de woelige Middeleeuwen en die van de 21e eeuw. Waren Hitler, Pol Pot en vele anderen geen moderne Attila's ? Waar bleef die jongen toch. Hij keek op de stationsklok. Er was al meer dan een uur verstreken sinds Nita's vertrek. Galtur begon ongerust te worden. Stel dat ze die jongen weer te pakken kregen. Hij durfde er niet aan denken. Intussen was de grootste drukte in het station voorbij. Galtur had dorst gekregen. Zou het water in de toiletten drinkbaar zijn ? Geen optie, toiletbezoek diende hier ook betaald te worden. Weer iets van die Aardlingen dat hij niet begreep. Betalen voor je primaire behoeften. Hij merkte een telefooncel op links van hem. Eén telefoontje naar Mon of Lou en hij werd opgehaald. Zou hij zijn trots overwinnen en zelf…Zijn gedachtegang werd onderbroken toen hij Nita zag verschijnen. De jongen had hem dadelijk gezien en kwam met een grote glimlach op hem af.
"Hoeveel moet je hebben ?"
"Voldoende om te telefoneren."
"Ik heb genoeg voor de trein."
"Dat zal niet nodig zijn hoop ik."
Ze begaven zich naar de telefooncel. Galtur liet lang bellen, tevergeefs, zowel Mon als Lou gaven niet thuis.
"Je had voldoende voor de trein ? Dan moeten we sporen."
"Ik zou eerst iets te eten willen kopen, ik sterf," zei Nita.
"En dorst," voegde Galtur er aan toe.
"Hier verderop is een hamburgerkraam," wist de jongen.
"Dat klinkt goed maar we moeten ons haasten, we hebben al veel te veel tijd verloren."
Een half uur later stapten ze elk met een grote beker cola op de trein naar Mechelen. Op dezelfde trein stapte een roodharige jongen die hen al een tijdje onopgemerkt was gevolgd.
feedback van andere lezers- Wee
Top, Marcel. Was het maar morgen :)
x
diomedes: xx - joplin
oeioei, daar heb je de rooie weer.
xx
diomedes: xx
|
