Volg ons op facebook
|
< terug
Testament
Wie ben je, wat doe je, wie is je moeder, wie is je vader?
Ik ben Adhemar H ... , de zoon van Olivier H ... en …
Mijn grootmoeder is Zjoske, schoon madam en mijn grootvader is Rik, geniale gek.
Ik ben kok, maar ik wil het liever ineens hebben over mijn vader, want daar is het jullie toch om te doen, nietwaar?
Oké, waarom heet je Adhémar?
Dat is echt de keuze van onzen ouwen geweest (glimlacht). Gelukkig wist niemand in mijn kindertijd nog wie Nero was: ik had niet graag vergeleken geworden met die kale, kleine perfesser (sic). Papa had het over de klank, het Braziliaanse, het originele, het poëtische, maar de meesten noemen me eigenlijk gewoon Aad of Aadje. Net zoals ze pa Oli of Vjé(ke) noemden, maar ook Olf, of Bolle.
Was je pa een poëet?
Ja, al schreef hij niet zoveel meer als in zijn adolescentie. Ik denk dat hij te gelukkig was om zich terug te trekken achter een klavier. Hij zag mij niet graag lezen, als de zon scheen, joeg hij ons naar buiten, hij was vooral poëtisch in zijn lichaamsbeleving. Hij was een auto-didact, belezen, maar beroepsmatig klootte hij toch vooral met zijn handen: hij vaarde, en hij was ook barman. Hij verloor zich het liefst in zijn lijf, dan piekerde hij niet. Ja, pa was toch ook wel een binnenvetter. Hij hield niet van die eigenschap, naar de buitenwereld deed hij zich voor als über-vitalist, maar die melancholie was zeker intrinsiek aanwezig, en dat zag hij niet graag terug in ons. Vandaar zijn poging onze introspectie te ondermijnen (lacht).
Was Congo een mislukking?
Tja, door zijn reis naar Congo is hij beginnen varen, en met dat geld wou hij iets teruggeven aan het land dat volgens hem zijn ziel gered heeft. Het kanaal tussen Matadi en Kinshasa is er nooit gekomen, de maritieme school is er nooit gekomen. Maar ik denk dat hij bewust zo ambitieus was: ik denk dat hij zaadjes wou planten in de harten van de gedesillusioneerde plaatselijke bevolking. Een mundele (lingala voor blanke, nvdr) die teruggekomen is met idealen en schuldgevoel. Uiteindelijk zijn toch een aantal van zijn Congolese entourage matroos geworden en hebben die daar een schone cent aan over gehouden. Maar om het nu een succes te noemen dat is wat anders.
Hoe was hij als vader?
Hij zei altijd dat het leven als zwemmen is. Sommigen kunnen het van nature, anderen moet je het aanleren en zij die het echt niet kunnen, moet je redden. Al ging hij graag om met mooie, sterke mensen, hij was begaan met de zwakkeren. Hij vond Darwin flauwekul: 'lelijke mensen hebben meer seks', zei hij, 'zie maar naar je moeder en mij, wij hebben nooit nog seks!' (proest het uit)
Maar de vrijheid die we gekregen hebben, compenseerde hij op tijd en stond met een beuk op de tafel, en dan de verontschuldigingen: 'allez, ge moet het zelf weten'.
Welke nationaliteit had je vader?
Antwerpenaar, Congolees? Zeker niet Vlaams, maar ook niet Belgisch. Zelf beschouwde hij zich politiek als een groene liberaal: appelblauwzeegroen. Soms was hij donkerblauw, dan weer lichtblauw. Maar altijd een natuurmens, ten volle, donkergroen. En internationaal, multi-cultureel, al huiverde hij bij het woord socialist, laat staan communist.
Was hij een narcist?
Ja, maar zo ééntje die niet van conflicten houdt. Hij was vooral heel zelfbewust. Alles komt van de natuur en is niet jouw verdienste, was zijn motto. Maar hij was fier en dankbaar dat de natuur hem bepaalde talenten had meegegeven.
Hoe is hij gestorven?
Hij is niet dood, hij leeft nog, hij is in de kamer hiernaast met zijn kleinkinderen aan het spelen.
Waarom zijn we dan zijn testament aan het schrijven?
Omdat alles onaf is behalve het schrijven. Alleen aan wat niet echt is, komt werkelijk een einde.
|
