|
< terug
Galtur de Grote (38)
22.
Castellino, het restaurant van Luigi Capetti in het centrum van Luik, zat overvol. Drukdoende obers drentelden nerveus heen en weer en in de keuken konden ze de bestellingen ternauwernood bijhouden. Even heftig ging het er aan toe in de leefruimte boven het restaurant. Louter uit respect voor hun gastheer vlogen de Das en Sacha elkaar niet in de haren. Negen mannen zaten rond de grote tafel met aan het hoofd Luigi Capetti. De Albanees was in het gezelschap van twee luitenants terwijl de Rus enkel geëscorteerd was door Blender. De anderen waren mannen van de initiatiefnemer.
Capetti, een gezette vijftiger met een dikke bos grijs haar, had hen met de nodige egards verwelkomd en er werden drank en hapjes geserveerd. De Oostblokkers beperkten zich tot vodka en keken aanvankelijk de kat uit de boom. Capetti schetste de stand van zaken. Na de moorden was de politie alomtegenwoordig en dat kostte geld, veel geld. Ze moesten hun dispuut bijleggen, hier en vandaag nog, anders zou iedereen er aan verliezen. De Das opperde dat de Russen tijdens hun raid vier van zijn mensen hadden omgebracht waarop Sacha repliceerde dat de anderen begonnen waren. Capetti liet ze uitrazen. Hij trok vooralsnog geen partij. In zijn ogen waren de twee concurrerende groepen een noodzakelijk kwaad, iets waar hij had leren mee leven. Hij was al blij dat beide groepen over een redelijke organisatiestructuur beschikten en hij over een aanspreekpunt. Wat hem zorgen baarde was de verspreide robotfoto van de Rus en toen hij dat aankaartte verweet Sacha de Das dat die er de politie bij betrokken had. Hox reageerde verbaasd en ontkende in alle toonaarden. Ook de andere Albanezen keken verwonderd op. Ok, ze hadden een man van Sacha neergelegd maar dat was een spijtig misverstand. Zij hadden hun erecode en praten met de flikken hoorde daar niet bij, nooit, dat was ondenkbaar en die dwerg was hen onbekend. Sacha geloofde hem. Zijn reactie en die van zijn landgenoten leek hem oprecht. Hoe paste die Galtur dan in dat plaatje vroeg de Rus zich af. Zorg voor later, dacht hij, terwijl hij zich verder concentreerde. Wat die robotfoto betrof, daar moest niemand zich zorgen over maken, stelde hij iedereen gerust. Hij kon die ontvoering nooit begaan hebben, zeker tien mensen konden getuigen dat hij op dat tijdstip in The Fox vertoefde, een bruine kroeg in Brussel. Hij had een waterdicht alibi.
Capetti knikte.
"Ik wil genoegdoening," eiste de Das en de gemoederen laaiden weer op.
Tot de Italiaan daar een einde aan maakte.
"Nu is het genoeg," schreeuwde hij en alle stemmen verstomden.
"In zaken moet altijd de ratio overheersen, akkoord ?"
Hij keek de twee leiders dwingend in de ogen en die knikten.
"Ik wil dat alles nu stopt, direct ! Sacha hoe kan jij Ibrahim tegemoet treden ? Ibrahim wat kan jij voor Sacha betekenen ?"
De mannen aarzelden. Tenslotte sprak de Rus :
"Ik wil praten over de controle van een paar etablissementen in Oostende en Lier."
"Oostende interesseert me, Lier niet," antwoordde de Das.
"Wat hebben jullie voor me in Brussel ?"
Het bleef er nog een hele tijd rumoerig aan toe gaan. Domeinen werden besproken, afgebakend en verdeeld. Om een einde aan de oorlog te maken gaf de Rus meer toe dan hij wou en uiteindelijk gingen ze uit elkaar met een consensus.
feedback van andere lezers- Wee
Mánnen ...
Maar, lekker stukje hoor, Marcel ;)
x
diomedes: bedankt Wee - joplin
weer goed en lekker te lezen,
xx
diomedes: Bedankt Joplin
|
