|
< terug
Galtur de Grote (39)
23.
Het was een flink stuk in de nacht geworden toen Nita tekenen van vermoeidheid begon te vertonen. Mon had zijn gastenkamer klaar en Lou had het jongetje ingestopt in het bovenste deel van een stapelbed. De volwassenen hadden het over de toekomst, of het gebrek daaraan, van Nita gehad. Best zou zijn, de politie erbij te betrekken of het plaatselijke Ocmw maar Galtur wou daar nog wat mee wachten, eerst zijn Geheugenwisser ophalen. De Rus zou nu al op de hoogte gesteld zijn van het bestaan van Faro en het geheim van zijn hoed en jas. Bovendien kende hij het paswoord. Uit het verslag van Nita hadden ze afgeleid dat het om een zeer grote bende ging, strak georganiseerd en met connecties bij de politie. Nita's getuigenis had meer gegevens opgeleverd dan de scan van de hersenpan van de Rus. Die was veel te snel en te oppervlakkig gebeurd. Galtur was zich ervan bewust dat zij in het huis van Mon gevaar liepen. Dat adres was bekend bij de bende. Vooalsnog waren ze volgens hem veilig, de Rus zou zijn handen meer dan vol hebben met de Albanezen en kon zich nauwelijks vertonen na het opsporingsbericht. Lou stelde voor dat zij voorlopig hun intrek bij haar zouden nemen. Niemand protesteerde. Bij het afscheid van Lou werd afgesproken dat zij de volgende dag zouden verhuizen.
"Wat zou er nu in het hoofd van die Rus omgaan ?" Mon keek op van de omelet
die hij aan 't bakken was. Galtur en Nita zaten aan de ontbijttafel. Ze hadden een onrustige nacht achter de rug.
"Daar hebben we die hoed voor nodig," zei Nita met een mond vol kaas.
"We moeten toch iets met de politie doen," Mon verdeelde de omelet netjes in drie gelijke delen.
"Ik weet het," zei Galtur, "als we terug zijn van Oostenrijk."
"Waar vertrekken jullie, al een idee ?"
"In 't Vrijbroekpark," antwoordde Nita, "dat ken ik op mijn duimpje."
Mon knikte.
Galtur keek bezorgd.
"Wat ligt er op je lever, vriend van Faro ?" vroeg Mon.
"We moeten hier zo snel mogelijk weg. Ik heb vannacht alles liggen overdenken en de kans bestaat dat het huis in de gaten gehouden wordt. We hadden hier nooit mogen komen."
"En waar dan wel ?"
"Bij Lou of in een hotel."
"Een hotel ? Terwijl heel het land naar jou op zoek is ? Geen slecht idee, dan was de politie er al bijgehaald."
"Of naar het buitenland."
"Dat bestaat tegenwoordig niet meer Galtur. Die opsporingsberichten zijn internationaal."
"We moeten hier weg. Nu Mon. "
"Akkoord, ik haal mijn wagen."
feedback van andere lezers- Wee
Je weet je timing, wanneer te stoppen! :)
x
diomedes: danku - joplin
xx Dacht al dat ik iets miste, had deze overgeslagen.
Terug bij!!
xx
diomedes: dankuwel
|
