|
< terug
Galtur de Grote (73)
45.
De jongens wachtten Lou op aan de uitgang van de Bunker. Zij was de enige met een lichtbron.
"Langs hier," zei Mo de zaklamp overnemend. "Ik weet nog langs waar we hier gekomen zijn."
"En Galtur ? We kunnen hem niet achterlaten !"
"Nita die komt wel achterna, vooruit Mo, snel !"
Lou porde de jongens aan. Ze onderdrukte de impuls om terug te keren maar ze moest de kinderen in veiligheid brengen en Galtur was aan de winnende hand. Bovendien zouden ze hem maar in de weg lopen.
Mo leidde hen, met een grote boog om de twee mannen in het vangnet heen, op het pad achter de dikke eikenboom dat hij zich nog herinnerde van bij hun komst. Hij had zijn ogen toen goed de kost gegeven. Nita was hier ooit geweest maar zijn herinnering was vervaagd.
De ervaring van hun nachtelijke bosspelen in het Vrijbroekpark kwam de jongens goed van pas. Zelfzeker baanden ze zich een weg tussen het dichte struikgewas en de bomen en ze weken geen enkele keer van het smalle pad af.
Lou had de grootste moeite om hen te volgen.
Minuten later zagen ze tussen de bomen de boswachterswoning van Fagnard opduiken. Een buitenlantaarn verlichtte de ingang van het huis en een deel van de omgeving. Voorzichtig slopen ze naderbij.
"We moeten de politie bellen," fluisterde Lou. "Zou daar telefoon zijn ?"
Blender had haar mobieltje ingepalmd.
Vier ovale strooien manden stonden naast het huis opgesteld.
"Wat zijn dat ?" vroeg Mo.
"Bijenkorven," wist Nita.
De deur was niet op slot. Lou ging hen voor en betrad de woning. Een open haard verspreidde een heerlijke gloed. De jongens konden zich eindelijk wat opwarmen. Lou ging op zoek naar een telefoon. Die was nergens te vinden. Koortsachtig zocht ze de andere kamers af. Een vruchteloze poging.
"We moeten weg van hier," zei ze met een medelijdende blik op de jongens.
"Het is hier niet veilig."
Met tegenzin moest ze hen terug de kille nacht insturen.
Het was te laat. Aan het raam verscheen het afschuwelijk toegetakelde gelaat van Blender. De reus droeg Sacha in zijn armen en wiegde hem teder heen en weer. Toen hij de kinderen rond de haard zag staan slaakte hij een verschrikkelijke kreet. Zachtjes vlijde hij de Rus neer en rende naar de voordeur. Lou slaagde er nog net in die te vergrendelen. Blender morrelde aan de deurkruk, voelde dat die op slot zat en nam een aanloop. Er volgde een luid gekraak toen de deur versplinterde en uit de hengsels vloog. Lou kwam zwaar ten val en kreeg het gevaarte over zich heen. Haar pistool denderde op de grond. Een razende Blender richtte zijn aandacht op de twee jongens. Die verscholen zich achter de tafel en konden zijn eerste aanvallen ontwijken. Tijd om de Tasers te gebruiken kregen ze niet. De lange armen van de reus reikten ver en ze moesten alles uit de kast halen om ze af te weren. Nita kreeg een schietkans maar hij miste en zijn wapen werd uit zijn handen geslagen. De reus was het zat, hij greep de tafel beet en hief ze hoog boven zijn hoofd met de bedoeling om de jongens te verpletteren. Mo wachtte op het meest geschikte moment en schoot een laserstraal af. Vijf seconden lang kreeg de reus 50.000 volt te incasseren, vervolgens werden er twee electroden afgevuurd die zich met weerhaken in zijn lichaam boorden. Zijn spieren trokken samen en hij wankelde. Elke normale man zou nu neergebliksemd zijn. Blender bleef overeind. Wel moest hij de tafel lossen. Die gleed langs zijn rug met een luide bons op de houten vloer. De jongens maakten van de gelegenheid gebruik om naar buiten te vluchten. Mo als eerste. Hij keilde zijn Taser naar de reus en kon in het deurgat nauwelijks Sacha ontwijken. Nita botste op de Rus die met zijn lichaam zijn vluchtweg versperde.
Met zijn twee handen vooruitgestoken wist hij de bendeleider weg te duwen waarop die in een huilbui uitbarstte. Blender had zich herpakt en zette de achtervolging in. Nita voelde hem achter zich aankomen en keek paniekerig om. Te laat zag hij de bijenkorven. Hij werd omhoog gekatapulteerd, maakte enkele onvrijwillige buitelingen en kwam hard neer. Met een boosaardig lachje torende Blender boven hem uit.
feedback van andere lezers- Wee
Jéés, op het puntje van mijn stoel ...
x
diomedes: danku - joplin
jawadde?
xx
diomedes: danku
|
