|
< terug
De Familie 3
Een beest kan al na enkele uren lopen, waarom ik niet?
Er komt vanmiddag weer bezoek, ik ben geweldig populair. Deze keer is het nonkel Pol en tante Jessy. Nonkel Pol is vertegenwoordiger in borstels. Dat gaat van een simpele wc-borstel tot een tandenborstel. Met alles wat er tussen ligt. Mijne nonkel ziet er afgeborsteld uit. Tante Jessy ziet er uit als een schuurborstel, praat met een stem als schuurpapier. Haar haren zijn zo kort, dat ik denk dat ze een relatie heeft met een stekelvarken…
Papa is langs geweest, maar kon niet lang blijven. Hij moest aangifte gaan doen op de burgerlijke stand van m'n geboorte. Hij heeft weer gedronken. Als hij nog veel met z'n zatte kop boven m'n wiegje hangt, moeten ze niet verschieten dat ik later alcoholicus word. Wat dan weer een bewijs zou zijn dat de appel niet ver van de boom valt. De verpleegster zegt dat het geel kleurtje minder aan het worden is. Ik hou m'n adem in, zodat ik een rood kleurtje krijg. Weer een reden om te panikeren, denk ik. Ik denk dat hij kaka aan het doen is, zegt mama. Is het normaal dat diene kleine zoveel kakt? Ja, da's normaal, wat er van boven ingaat, moet er vanonderen uitkomen hé?
Papa is verdwenen, mama zegt met liefdevolle stem dat hij zich niet weer lazarus moet drinken. En vergeet de kat haar eten niet, en de goudvis en de vuilzak moet ook nog buiten gezet worden. En ga naar de winkel om luiers te kopen. Mama ratelt zoveel, dat ik niet meer kan volgen. Da's geen vrouw, maar een machinegeweer. Ik neem me nu al voor om later geen papa te worden. Veel te veel werk. Papa zegt altijd maar ja, maar doet het toch niet. Als hij niet te zat is van het vele werken, dan zit hij achter z'n pc spelletjes te spelen. Voor ik geboren was, maakte hij ons mama wijs dat hij een cursus " Vaderschap voor Beginnelingen " aan het volgen was. Mama trapte erin, maar op straat trapt ze ook altijd in de drollen. 't Is een aangeboren afwijking in de familie, denk ik. Mama spreekt tegen mij, terwijl ik nog in haar buik zit. Ik ken al haar geheimen. Ze is verliefd op ene Brad Pitt. En John Travolta vond ze vroeger ook een mooie vent. Ze kent de hele film van Grease van binnen en van buiten. Ik word er horendol van. Papa schijnbaar niet, maar die heeft een koptelefoon op. Luistert naar z'n eigen muziek. Hardrock. Soms mag ik meeluisteren. Zet z'n koptelefoon tegen mams buik. Geloof me, als ge die bas hoort, begint ge spontaan rond te zwemmen in uw eigen vruchtwater. Spijtig dat ik geen deel uitmaak van een tweeling, een hardrockfuif in mama haar buik dat zou pas een feest zijn…
Het bezoek is aangekomen. Tante Jessy doet haar lederen jekker uit en gooit hem op het bed van mama. Waar is diene kleine? Vraagt ze. In m'n wiegje of dacht je dat ik op de wc zat of in de cafetaria? Wat een stomme vragen kunnen die grote mensen toch stellen. Tanteke buigt zich over m'n wieg. Ze stond zeker niet op de voorste rij toen God de mensen schiep. Jawadde, denk ik, wat gooien ze nu weer binnen? Wat ze op de vuilkar niet willen, gooien ze hier binnen. Ik begin spontaan te huilen bij het zien van zoveel schoonheid. Oei, oei, zegt tante Jessy, hij heeft precies last van krampen. Waarom denken ze altijd als ik huil, ik last van krampen heb? Staan ze er dan niet bij stil dat het ook kan zijn dat ik huil omdat sommige familieleden niet weten dat ze subsidie kunnen krijgen bij Monumentenzorg. Nonkel Pol vraagt waar de suikerbonen zijn. Hij krijgt een zakje. Er zitten welgeteld tien suikerboontjes in. Mama heeft ze persoonlijk nageteld. Ze zitten in een blauw zakje met een ooievaar erop. Daar heb je hem weer, die verrekte ooievaar…
Tante Jessy tilt mij uit m'n wiegje. Ik wil niet dat ze me uit m'n wiegje haalt. Ik ben bang van die kleerborstel. Nonkel Pol trekt zich niets aan van m'n gekweel. Op die moet ik ook al niet rekenen. Zit zich vol te vreten met tien suikerbonen. Ik wens hem stilletjes een indigestie. Met de nodige krampen erbij. Tante Jessy zegt dat ik helemaal niet op m'n papa lijk. Elaba, gaan we een beetje ons papa beledigen? Ik heb al spijt dat ik een uurtje geleden m'n darmen leeggemaakt heb. Ik had een beetje moeten overhouden voor m'n familieleden…
Nonkel Pol zegt dat die suikerbonen lekker zijn, maar wat weinig. Is er geen zakje op overschot? Wat een zak, denk ik. Heeft mij nog niet eens bekeken. Zegt dat hij een cadeautje bij heeft. Iets dat mama kan gebruiken. Een stel hersenen? Een babyborsteltje. Om m'n haartjes te kammen, zegt hij erbij. In geval dat mama niet zou weten waarvoor dat borsteltje dient. Mama springt een gat in de lucht. Of doet op z'n minst pogingen daartoe. Ze heeft nu al welgeteld zes babyborsteltjes gekregen. Ik zal m'n haar wel moeten laten groeien, anders zijn het nutteloze voorwerpen hé?
De verpleegster vraagt of iedereen de kamer wil verlaten. Vrouwen en kinderen eerst. Is de kraamkliniek aan het zinken? Ik verzink in overpeinzingen. Mama is meegegaan en staat nu op de gang te wachten. De verpleegster roept haar terug binnen. Hoe kan ik je verzorgen als je buiten staat. Vraagt ze. Ik moet je keizersnede toch kunnen verzorgen hé? Ik ben dus geboren via een keizersnede. Ik sta dus een trapje hoger op de maatschappelijke ladder. De rest wordt geboren via een koningsnede. Ik ben fier op m'n mama. Zal me dan ook gedragen alsof ik de zoon van Keizer Nero ben. Beloof ik haar plechtig, maar ze verstaat me niet. Moet ge geen mama hebben? Mama haar wonde is een beetje ontstoken. Maar dat kan geen kwaad. Thuis kan dat ook verzorgd worden. En moesten er complicaties optreden, dan kan ze altijd hier terecht. Ja, denk ik, tussen zes planken…
©GoNo
feedback van andere lezers- joplin
Ik zie de mama mee de gang op gaan en heb weer gelachen vandaag
dank je Gono
xx
GoNo2: Dank u! - tinucha
heel herkenbaar, de typetjes die je er in smijt :)
GoNo2: Dank u wel!
|
