|
< terug
Jan & Ludo 2
Jan is blij dat hij buiten is. Hij besluit te voet naar Ludo te gaan. Het motregent, maar dat deert hem niet. Hij zet er flink de pas in, de paar uurtjes samenzijn met z'n geliefde doen hem met z'n hoofd in de wolken zweven. Hoe moet ik uitleggen aan Ludo dat m'n pa zo'n hevige tegenstander is van homo's, vraagt hij zich af. Wat zullen de consequenties zijn als hij zal doorhebben dat ik inderdaad homo ben? Hoe zal mama reageren? Hij zweeft niet langer in de wolken, hij zit nu met een kop vol zorgen. Ik zal moeten kiezen tussen m'n familie en Ludo. Waarom uitgerekend bij hem? Er zijn families die helemaal geen probleem hebben met de geaardheid van hun kinderen. We leven in België, niet in een Arabisch land. Misschien loopt het wel los, hoopt hij…
De notaris staat achter het raam van z'n bureel. Ziet dat z'n zoon buiten komt. Waar gaat Jan op dit uur heen? 't Is hier precies een duivenkot, iedereen komt en gaat wanneer hij goesting heeft. Hij voelt zich aangetast in z'n rol van patriarch. 't Is ooit anders geweest, denkt hij. Hij besluit om terug naar de keuken te gaan. Veronique, z'n oogappel, zal er wel meer over weten. Veronique die altijd alles gedaan krijgt. Die gestraft wordt, maar na enkele uren toch haar zin krijgt. Het zwakke geslacht is een fabeltje, bedenkt hij zich.
" Nicky, waar gaat onze Janneman naar toe?"
" Naar Ludo, naar waar anders?"
" Ludo, da's toch de zoon van de tandarts? Of is er nog een andere Ludo?"
" Papa, er bestaan duizenden Ludo's hé? En ja, 't is de zoon van de tandarts…en mag ik nu verder m'n programma volgen?"
" Ik vraag het maar of is dat teveel gevraagd?"
Veronique antwoordt niet, ze leeft mee met de soap. 't Is wel een herhaling, maar toch. Varney zal eindelijk bekennen aan Rose dat hij wel degelijk een vluggerdje gedaan heeft met Stephanie. Stephanie is de meid van het gezin Brandhorst. Varney is de zoon des huizes. Rose is met hem getrouwd uit liefde en voor de centen…
" Mams, het beste moet nog komen. Varney heeft het met Stephanie gedaan in de wijnkelder en dan nog wel op hun huwelijksfeest. Moest mijne vent me zoiets lappen, ik vermoord hem met papa's jachtgeweer…"
" Maar kind toch, nu is de spanning eruit. Ik heb die aflevering nog niet gezien, waarom moet je altijd alles verklappen?"zegt mama teleurgesteld.
" Die Varney is tenminste een vent. Mannen zijn gemaakt om te jagen. Die Stephanie mag gerust eens langs komen. Ze moet het maar één keer vragen en m'n kleren liggen al bij de hare…"
" Papa, dan zal je wel iets aan je buikje moeten doen hé? Varney is wel een beetje meer atletisch gebouwd dan jij…"oppert Veronique lachend.
" Zwijg, nagel van m'n doodskist, alle goeie dingen hangen onder een afdak. Nietwaar mams?"
Mams vraagt zich af of het nog zin heeft om verder tv te kijken. Maar de reclame begint. Ze heeft twintig minuten tijd om op paps z'n vraag te antwoorden. Daarna is er tien minuten soap. Gelukkig maar, die reclamejongens hebben dat goed gezien. Zo hebben de mensen even de tijd om aan zichzelf te denken.
" Mams, wat denk jij van Ludo?"vraagt de heer des huizes.
" Wat moet ik van die jongen denken? Ik weet alleen dat ze al jaren bevriend zijn. Jij bent toch ook bevriend met z'n vader?"
" Daar gaat het niet over. Vindt je niet dat Ludo vrouwelijke trekjes heeft? En dan de manier waarop hij loopt?"
" Schei toch uit, je hebt waanvoorstellingen. Hoe kom je erbij? Komt het door hetgeen Jan gezegd heeft? Dat geloof je toch zelf niet?"zegt mams met enige twijfel in haar stem.
" Het gaat er niet om wat ik geloof, het gaat erom wat ik vaststel. En ik heb een raar voorgevoel…"
Veronique vindt het amusant. Ze vermaakt zich kostelijk. Haar vader met z'n vooroordelen, die zo conservatief is als de pest. Wordt toch eens wakker, denkt ze, we leven in de 21ste eeuw.
" Zeg paps, stel dat Jan een homo is, dan ben ik de enige die een kleinkind op de wereld kan zetten. En ons roemrijk nageslacht zal gedoemd zijn om uit te sterven. Geen opvolger in het notariaat en geen opvolger die de naam verder zal zetten. Ge staat er niet goed voor hé?" Veronique ligt op de sofa te kronkelen van het lachen.
" Nicky, ik kan er niet mee lachen. Mams zeg tegen die dochter van jou dat ze moet stoppen met mij uit te lachen Of wil ze twee weken geen zakgeld krijgen?"
Mama komt terug met een kopje thee. Juist op tijd want de soap gaat verder. Ze is er zich nog niet van bewust dat haar leven ook een soap is…
©GoNo
feedback van andere lezers- joplin
leest weer heerlijk
xx
GoNo2: Dank u! - Wee
Genoten!
x
GoNo2: Dank u! - MarieChristine
Graag gelezen.
(VinD je =inversie).
GoNo2: Dank u! - warket
Een typisch GoNo2 verhaal.
GoNo2: Dank u!
|
