|
< terug
Pesten (2 )
Voor haar hing een zwart schoolbord aan de muur met aan weerszijden een rail waar het bord op wieltjes heen en weer geschoven kon worden. Eronder hing een bakje voor de krijtjes en een wisser om het schoolbord weer schoon te vegen. Naast het schoolbord stond een houten standaard waaraan een mooie plaat hing aan een haakje. Daarop stonden allemaal mooie plaatjes en onder elk plaatje waren kaartjes met letters gezet. Een paar van die letters kende Brechtje wel, vader had haar wel een verteld hoe sommige letters genoemd werden. Maar ze kende ze niet allemaal en kon de woordjes dus ook niet lezen die onder elk plaatje neergezet waren. Oei dacht Brechtje bij zichzelf , wat zag het er allemaal moeilijk uit zou ze dat ooit wel kunnen leren?
Terwijl Brechtje zo zat te dromen was er een meisje naar haar bank komen lopen en schoof zonder iets te zeggen naast haar in de bank. Ze keek Brechtje eens aan en zei: ,, Ik heet Elsje en wat is jouw naam?"
,, Ik heet Brechtje", vertelde ze tegen Elsje.
En voor ze verder konden praten klapte juffrouw Vierkant in haar handen en zei met luide stem: ,, Allemaal nu stil zijn en rechtop zitten met de armen over elkaar en er wordt niet meer gepraat of gelachen".
Bijna allemaal schrokken ze wel van die luide en strenge stem, maar een paar jongens achter in de klas zaten toch nog snel achter hun hand te ginnegappen.
,, Voor jullie twee daar achter in de klas was dit ook bedoeld hoor," zei de juffrouw met een strenge toon en ze wees de beide jongens met een aanwijsstokje in de hand aan. Vlug gingen beide deugnieten rechtop zitten met hun armen over elkaar een lach nog snel verbijtend.
,, Zo en nu gaan we eerst eens allemaal kennis met elkaar maken, ik noem jullie namen één voor één op en als je, je eigen naam hoort zeg je gewoon ja juffrouw. En ik wil dan dat de anderen stil zijn tot ze hun eigen naam horen, let goed op dan weet je al snel welke naam bij welk kind past".
En zo begon de juffrouw alle namen één voor één langzaam op te noemen, ze had er nog een hele kluif aan want er zaten tweeënveertig kinderen in de klas. Toen Brechtje haar naam hoorde noemen durfde ze alleen nog maar heel zachtjes ,, Ja juffrouw" te zeggen bang als ze was voor die strenge stem.
Pfff, gelukkig haar naam was geweest wat een opluchting ze was blij dat ze het er zonder stotteren ervan af had gebracht. Toen de juf klaar was klapte ze het boekje dicht en begon ze iets te vertellen. Er waren regels
hier op school en als daar niet naar geluisterd werd dan stond daar straf op.
Toen noemde ze met een strenge stem een hele rij regeltjes op waar ze zich aan te houden hadden. Niet praten onder de lessen stond bovenaan haar lijstje, alleen als je iets gevraagd werd. Niet rennen door de gangen en bij het begin van de lessen rechtop zitten met de armen over elkaar. En zo ging het nog een tijdje door, Brechtje werd er een beetje moedeloos van zo veel strengheid had ze niet verwacht en de juf vond ze ook helemaal niet lief. Nee, ze had zich haar eerste schooldag heel anders voorgesteld ze voelde zich een beetje verdrietig bij het horen van die strenge kille stem.
feedback van andere lezers- Wee
Arm kind, ik zou er ook moedeloos van worden! :(
(In je eerste regels gebruik je drie keer het woord 'schoolbord'.
Misschien één weglaten of evt. vervangen?
R5: vader had haar wel eenS verteld.)
Graag gelezen!
x
hettie35: Dank je voor je oplettendheid, zal zeker nog in rustiger tijden alles goed nakijken.
Groetjes Hettie - joplin
je voelt zo met het kleintje mee
xx
hettie35: Fijn dat je het zo oppakt,
groetjes Hettie - Hoeselaar
Je hebt het gevoelsmatig goed beschreven
Willy
hettie35: Fijn om te horen Willy,
groetjes Hettie
|
