Volg ons op facebook
|
< terug
Prooien en jagers…
Leo, de koning der wildernis, ziet het niet meer zitten. Z'n onderdanen willen vernieuwing. Er moet dringend een nieuwe wind waaien op de savanna. Daarom besluit hij op een dag om alle dieren, groot en klein, naar z'n koninkrijk te roepen. Het was al enkele tienduizenden jaren geleden dat dit nog gebeurd was. En zo zag men op een dag een ware volksverhuizing op gang komen. Alle dieren die vrij waren en niet in gevangenschap leefden, gingen erop af. Zij, die op het verkeerde continent woonden, stonden beteuterd te kijken want het water was veel te diep. Maar geen nood, de vogels zouden hen op de hoogte houden. Solidariteit bestaat nog onder de dieren. Voor één keer is het verboden elkaar op te vreten. Geen kat-en muisspelletjes deze keer.
Leo, de almachtige leeuw, overziet de savanne. Zo ver het oog reikt, ziet hij beesten. Miljaarde, denkt hij, 'k wist niet dat ik zoveel onderdanen heb. Van iedere diersoort zijn er enkele afgevaardigd. Er lopen zelfs een paar groene jongens van Greenpeace tussen. Echt waar, als het over de natuur gaat, zijn ze er als de kippen bij. De vos staat tussen de kippen de passie te preken. Ze luisteren aandachtig. De meesten met een ei tussen de billen. Ik moet hier op eieren lopen, denkt de vos. De poolvos ziet witjes rond de neus. Hij kan niet zo goed tegen het warme weer. Verlangt nu al naar ijsblokjes. De kerkuil zegt dat bijna alle schepselen Gods hier aanwezig zijn. De gorilla kijkt hem aan en slaat zich op de borst. Mea culpa, mompelt hij. Waarom? Dat weet hij niet, maar 't klinkt goed. Na drie keer op z'n borst geslagen te hebben, vallen er een dozijn vlooien op de hyena. Die begint te lachen omdat het kriebelt. Wist u dat heyena's lachen als ze paren? Je vraagt je af waarom hé? Als een mens begint te lachen als hij paart, heeft hij na datum gegarandeerd een blauw oog. Hyena's mogen wel lachen…
Het stekelvarkentje, baant zich een weg door de massa beesten. Hij krijgt stekelige opmerkingen naar z'n koppie geslingerd. Maar hij laat zich niet doen en zet z'n stekels nog wat meer op. De schildpad vraagt aan de haas of de koning z'n speech voor vandaag of morgen is. Denkt die koning misschien dat hij alle tijd van de wereld heeft? 'k Zal het eens vragen aan het konijn, zegt de haas. Maar die gebaart van kromme haas en weet van niks. Hij heeft alleen maar oog voor een tam dwergkonijn. Hoe kan ik die bespringen zonder dat ze het merkt, vraagt hij zich af…
De aasgier kijkt ook naar het dwergkonijntje. Zij het om andere redenen. Daar zit m'n toekomstige dagschotel, denkt hij. Maar de arend en de albatros houden de boel zorgvuldig in de gaten. 't Zal wachten zijn tot de vergadering afgelopen is. De krokodil heeft al een plaatsje gereserveerd op de eerste rij. Waar blijft toch de koning, vraagt de torenvalk aan de kerkuil. Volgens welingelichte bron, moet hij wachten op z'n dame, die aan het jagen is. Jagen? Er mag toch vandaag niet gejaagd worden? Ze is aan 't jagen op mensen, zegt de kerkuil. Da's iets anders, antwoordt de torenvalk. Er zijn er zeven miljard, eentje meer of minder zal niet opvallen hé?
Men hoort tamtamgeroffel. De chimpansees doen hun best om in de maat te blijven. Drie keer bom en één keer bam. De olifant trompettert. Maar geen koning te zien of te horen. 't Zal een algemene repetitie zijn, zegt de sidderaal tegen de paling in 't groen. De zon staat nu hoog aan de hemel. De krab zit aan de rand van het water in kleermakerszit. Hij steekt z'n scharen de lucht in. Heeft het duidelijk moeilijk met die hitte. Knip, knip en nog eens knip. Geen knip voor de neus waard, denkt de inktvis. De mestkever voelt zich in z'n element tussen de tonnen uitwerpselen. Hij draait balletjes dat het een lieve lust is om te zien en ook te ruiken. De mierenkoningin komt ook een kijkje nemen. Met haar complete gevolg van enkele tientallen miljoenen hofhouding. De tapir likkebaardt, maar houdt zich gedeisd…
Er is ruzie tussen de bidsprinkhaan en de kerkuil. Een theologische kwestie. Wie heeft God het eerst geschapen? Vraag het aan de kerkhaan, zegt de kraai met krassende stem. Het koolmeesje geeft hem meesmuilend gelijk. De ooievaar zit te kaarten met de kikker. Ze spelen een spelletje patience. Ieder om beurt. De ooievaar heeft geduld. Winnen doet hij toch. De kikker ziet groen en blaast nogal hoog van de toren. Maar de toren is al bezet door de windhaan, kerkhaan, torenvalk en de kerkuil. Er is geen plaats voor de kikker. En nog minder voor de ooievaar. Dat hij maar een andere toren zoekt, zeggen ze in algemeen overleg. Alsof er hier midden de savanna torens in overvloed staan. Het vliegend hert landt op de rug van de antilope, die als door en wesp gestoken, een sprong maakt alsof ze een gazelle is. We zijn toch ergens familie, mompelt het vliegend hert. M'n gedacht, zegt de antilope en schuurt zich tegen de bizon aan. Die verliest z'n overtollige haar. Het hof gemaakt worden door een ranke antilope, dat ik dat nog mag meemaken. Denkt de bizon. Z'n vrouwtje heeft veel zin om de antilope op haar horens te nemen. Wie is hier de horendrager?
De neushoorn heeft een snotvalling. Bij iedere niesbui strooit hij kilo's snot in het rond. God zij gezegend, zegt de Afghaanse opiumvlinder lachend., mag ik een beetje cannabis suggereren? Het nijlpaard verzuipt bijna van het lachen. De krokodil kijkt hem niet begrijpend aan. Ik zal maar doen alsof ik een boomstam ben, lekker drijven op het water. Wie weet, drijft er misschien een lekker hapje in m'n muil. Droom maar rustig verder, vandaag is het vrede. Maar 't mag niet te lang meer duren, want het bloed gaat waar het niet kruipen kan. Wederom tamtamgeroffel. De dieren kijken er niet meer vanop. Ze zijn allemaal bezig met hun eigen. De ene als prooi, de andere als jager. 't Is alsof ze in een slangenkuil zitten. Of een wespennest. De giraf torent hoog boven de rest uit. Wat is die gloed daar aan de einder? Verdomme, het brandt, de savanna staat in brand. Hij roept naar beneden dat er brand is. Vraag een tuinslang of nog beter een brandslang om te helpen, krast de kraai terug. Maar het brandt echt en het komt hun richting uit. De koning brult, z'n onderdanen zijn op slag en stoot muisstil. De muizen ook, maar da's normaal in hun geval. Het brandt, brult Leo de leeuw. Redden wie zich redden kan, de vergadering wordt afgelast wegens brandende actualiteit. Ieder voor zich en vrouwen en kinderen eerst. Paniek in de hoogste graad. De kelintjes worden onder de voet gelopen door de groten. Tweehonderduizend slachtoffers in één klap als de neushoorn z'n lompe poten op de mierenkoningin haar gevolg zet. De kikker springt in de bek van de ooievaar. Red mij en vlieg weg, smeekt hij. Zal ik doe, zegt de ooievaar en slikt de kikker in. 't Is hier donker, zijn de laatste woorden van de kikker. En toen ging het licht uit…
De krokodil wil geen boomstam meer zijn, die branden nogal goed. Met één enkele staartslag verdwijnt hij onder het wateroppervlak, na eerst nog de nietsvermoedende antilopen gered te hebben in z'n muil. Maar een antilope kan niet ademen onder water. Brute pech voor de ranke antilope. Maar de intentie om haar te redden was er.
De schildpad en de haas maken er een wedstrijd van. Wie niet de eerste weg is, is gezien. Ze zijn allebei verloren, de wind wakkert het vuur nog meer aan. De haas had kunnen winnen, ware het niet dat hij eerst nog het dwergkonijn moest bespringen. Hij is letterlijk en figuurlijk omgekomen in het vuur van de strijd. Dat heb je als de passie hoog oplaait hé?
Om het verhaal kort te houden, de wereld van het dierenrijk verschilt niet zoveel van de wereld van het mensenrijk. Overlevingsdrang is een instinct, zowel bij de dieren als bij de mensen. Zijn wij niet allemaal prooien en jagers?
©GoNo
feedback van andere lezers- andremoortgat
African King's Cry...
Prachtig !
GoNo2: Dank u! - joplin
een beesteboel
knap, grappig en vlot verteld
xx
GoNo2: Dank u!
|
