|
< terug
Geloof verzet bergen I
Geloof verzet bergen
De maan had haar plaats al ingenomen toen Argus die avond het flikkerend schijnsel van kaarslicht zag dat vanuit een herberg de toekomende reizigers van ver al begroette. Onderweg werd hem verzekert dat hij in dit serail overnachten kon waar de waard goede spijzen serveerde en de overnachtingen de gebruikelijke prijzen niet overschreden. Wel had men hem gezegd zijn voorzorgen te nemen om eventuele dieven die ook deze plaats aandeden de wind uit de zeilen te nemen.
Argus was die morgen al heel vroeg vertrokken om zijn reisschema zo veel als mogelijk te respecteren. Had proviand voor de hele dag en een geitenblaas vol koel water meegekregen die ondertussen ook leeg bleek te zijn. Zijn gebarsten lippen voelden als leer en de dorst mande hem aan snel drank, maal en onderkomen te vinden.
Het paard dat hem de hele dag droeg liep met doorgebogen rug en snakte eveneens naar voedzame haver water en een verkoelende stal. Het was een heel eind geweest van waar hij vanmorgen vertrok tot hierheen. Doordat Argus de afkorting had genomen die men hem bij het aantreden van zijn reis had voorgeslagen, had hij onderweg tijd gevonden enkele bezienswaardigheden van wie hij vernomen had van onschatbare waarden te zijn; van kortbij te zien en ook de schoonheid daarvan in zich op te nemen.
Ook Camiel zijn paard, had van deze rustperioden kunnen genieten en dankte hem door zonder morren zijn lichaam de verre weg te dragen. Het bos dat hij verliet en hem naar deze herberg leidde, had het tweetal overdag koelte geschonken en niet zoals men hem op het hart drukte vele dievenbendes herbergde. Argus had wel voor deze reis zijn voorzorgen genomen door met onopvallende kleding en geen ringen of andere sierraden te dragen.
Op vroegere uitstappen was hij veel onvoorzichtiger geweest en moest daarvoor een bijna fatale prijs betalen, een gewaarschuwd man telt nu eenmaal voor twee. Argus gedachten riepen beelden van een prachtig diepblauwe oase omgeven door hoge palmen waarin vreemdsoortige felgekleurde vogels om aandacht schreeuwden, op. Ook de hoge rotsen die hij en zijn kompaan doorkruisten en hen prachtige vergezichten lieten zien maakten dat deze dag onvergetelijk werd.
Van buiten af kon Argus het gebouw al beter zien ook al deed de schemering haar best dit te verhullen. De witte muren met daarin enkele lichtvlekken deden hem vermoeden dat het hier om een groot karavanserai ging. De ingang lag in het midden van het langgerekte gebouw die door enkele palmen versierd werd. Het vermoeide paard was blij van zijn last verlost zijn zodat het bij het betreden van de grote vierkante binnenplaats dankbaar en luid hinnikte
feedback van andere lezers- joplin
mooi
x
Hoeselaar: Je had dit al op een andere site al gelezen daarom wil ik je dubbel danken om het nogmaals te honoreren!
Willy - warket
Beeldend geschreven. Moet 'was blij van zijn last verlost zijn' niet 'was blij van zijn last verlost TE zijn'?
Hoeselaar: Bedankt om me een taaltip door te geven, kan ik gebruiken
Willy - Wee
Boeiend en beeldend.
Ik wacht mij op een vervolg!
x
Hoeselaar: Dank je wel, leuk om dt intermezzo met een uitstekend te honoreren
Willy
|
