|
< terug
De wijkagent
'Just because you feel good… It doesn't make you right…' Hannah kweelde de hoge tonen van Skunk Anansie mee uit volle borst terwijl ze zat te strijken. Het huishouden doen vond ze nooit zo prettig, maar het maakte nu eenmaal deel uit van de verplichtingen van het alleen wonen. De klusjes doen terwijl ze kon meebrullen met haar favoriete muziek maakte het allemaal veel dragelijker. Bovendien gaf de vrijheid van het alleen wonen haar vleugels, dus nam ze het huishouden er toch nog 'graag' bij. Die vrijheid had ze nog maar pas ontdekt. Ze woonde er nu twee weken en ze hield er van. Van haar appartementje, van haar leven, van haar vrijheid.
'Still want you here tonight!' piepte ze mee. Dit nummer in het bijzonder raakte haar keer op keer. Het deed haar denken aan toen ze 16 was en aan haar eerste echte crush, Wouter. Ze had hem nooit durven vertellen dat ze iets voor hem voelde - ze wist zelfs niet echt of hij haar ooit wel had opgemerkt - maar gewoon de herinnering aan die vlinders maakte haar blij. Ja, al die gevoelens vervat in slechts een lied. Hoe zou het nu met hem zijn, dacht ze plots. Zou hij gelukkig zijn? Al getrouwd? Misschien zelfs al kinderen? Zolang hij maar gelukkig is. Zo gelukkig als ik, dacht ze met een brede glimlach, toen plots de deurbel ging.
'Ja?' vroeg ze aan de parlofoon met een intonatie die verraadde dat ze eigenlijk niemand verwachtte. 'Goedemiddag mevrouw, de wijkagent hier. Ik kom even registreren dat u hier weldegelijk woont.' Dat is waar ook, dacht Hannah, die gingen nog langskomen om m'n adreswijziging te bevestigen.
'Kom binnen, 't is helemaal op het bovenste te doen.' Ze drukte op het knopje om de deur beneden te ontgrendelen en opende ook meteen de voordeur naar de gang. Enkele seconden later hoorde ze voetstappen op de trap en daar stond hij dan, de wijkagent. Hannah voelde meteen dat ze begon te blozen. Hoe kon dat nou? Ze had juist nog aan hem zitten denken en nu stond hij hier vlak voor haar neus. Wouter, blijkbaar wijkagent, met ring aan de vinger, spotte ze al dan niet bewust.
'Hannah Van Dijk?' vroeg hij zonder enig spoor van herkenning.
'Klopt, komt u even binnen,' probeerde ze zo gewoon mogelijk te zeggen. Ze voelde zich plots weer 16: een hoopje verlegenheid en een eindeloos gebrek aan zelfvertrouwen. Nee meid, zo ben je niet meer, dacht het goede stemmetje in haar hoofd. Je bent nu verdekke tien jaar ouder en vooral wijzer!
Ze gingen samen aan tafel zitten, overliepen enkele vragen en voor ze het besefte, was het geregeld. 'Zo, bedankt voor uw tijd, mevrouw Van Dijk.' Hij had haar duidelijk nog steeds niet herkend.
'Geen probleem, Wouter, graag gedaan,' was haar zelfverzekerde antwoord.
Het was pas toen hij weer buiten stond, dat Wouter besefte dat hij deze geweldige vrouw zou moeten kennen, ze wist immers zijn naam! Maar met de beste wil van de wereld kon hij niet bedenken van waar, wat wel verwonderlijk was, want zo'n prachtvrouw zou hij toch niet zomaar kunnen vergeten?
feedback van andere lezers- pieter
Tineke,
Als goed politieagent laat hij her er natuurlijk niet bij zitten en gaat speuren.
En wie weet wat hij vindt. En kan hij zich dan wel voor zijn hoofd slaan dat hij vroeger blijkbaar zo blind was.
Het zou leuk zijn als je ons vertelt van Wouter's speurtocht.
Groet,
Pieter.
tinucha: daar heb je wel een sterk punt. bedankt voor de tip! ik ga er zeker eens mee aan de slag gaan! - koyaanisqatsi
Wouter Wijkagent... Zou een schitterend titeltje zijn voor een kinderfeuilleton à la Bob De Bouwer! Mooi in mekaar geflanst kortverhaaltje, dame T.
tinucha: haha! zo had ik het nog niet bekeken, maar je hebt volledig gelijk! - Wee
Een heerlijk verhaal, Tinucha.
Het roept wel om een vervolgje! :)
x
tinucha: ik zal er eens over bezinnen.. - joplin
kan gebeur en
heel plezant verteld
xx
tinucha: dankjewel! - Hoeselaar
Een aanrader voor de jeugd
Willy
tinucha: dankje :) - Annelies
Dit lijkt me een begin van een mooi liefdesverhaal ? ;) Wie heeft er niet zo een 'Wouter' in zijn verleden? zucht ;) ik heb het graag gelezen!
tinucha: ben er nog niet uit of het een begin is, of ik het als kortverhaal met open einde ga laten. ik hou jullie op de hoogte :) bedankt om te lezen trwns!
|
