|
< terug
Tempus Arti droom (1)
Op een ochtend:
Mijn gezicht, wat ben ik ermee? Ben ik er tevreden mee? Nee, ik wil het verbergen, versnipperen, ik wil het bewerken naar mijn eigen zin. In mijn gedachten neem ik een witte brij en smeer mijn gezicht ermee in. Stukje voor stukje, ik wil mijn gezicht zien lijden. Kan mij niet schelen hoe lang het duurt. Ik moet het verbergen, het moet weg. Toch voor een tijd lang. Mijn gezicht is nu half in de witte brij gewikkeld. De brij is op. Wat doe ik nu met de rest van mijn gezicht? Ik wil het weg, ik wil het verstoppen.
Enkele uren later:
De brij begint op te drogen, geel te worden en af te brokkelen. Daar is mijn stomme gezicht weer. Niet om aan te zien. Zoveel moeite gedaan om het te verbergen. Nu is het terug om mij te tergen. Ik heb nu alles voor niks gedaan, een halve dag aan tijd verdaan. Ik heb nu terug mijn hele gezicht. Ik zal het moeten dragen, voor altijd. Dat is verplicht.
feedback van andere lezers- Wee
Bijzondere kijk óp!
(brei=brij?)
x
wereldwandelaar: foutjes zal ik even verbeteren. Bedankt. - joplin
erg als je niet van je spiegelbeeld houdt
de mooiste zijn niet altijd de interessantste
karakter moet erin liggen!
xx
(lijden met ij =pijn
leiden= de leiding nemen)
wereldwandelaar: Dank je. Zal foutje herstellen.
|
